Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Την προηγούμενη εβδομάδα βγήκαμε το πρωί για να πάμε στο εργαστήριο και μας περίμενε μια έκπληξη στην αυλή μας. Μέσα στην αυλή λοιπόν, μαζί με την Κίκα, χωμένος κάτω από το αυτοκίνητο, ήταν ένας μικρός κούταβος. Κάποιος θεώρησε πως θα είμαστε μια καλή οικογένεια για τον σκυλάκο και μας τον άφησε πεσκέσι.

Μέχρι εκείνη την ημέρα είχαμε σκεφτεί πολλές φορές να πάρουμε ένα κουτάβι. Η σκέψη ήταν πως η Κίκα μεγαλώνει και το να έχουμε ένα κουτάβι θα ήταν καλό για δυο λόγους: πρώτον γιατί θα μάθαινε να είναι φύλακας παρακολουθώντας την Κίκα και δεύτερον ίσως της έδινε ένα κίνητρο να κουνηθεί λιγάκι γιατί έχει βαρύνει πολύ τον τελευταίο καιρό. Όμως από την άλλη το να πάρεις ένα ζώο ακόμα είναι μεγάλη ευθύνη. Η σκέψη της μετανάστευσης δεν έχει φύγει από το μυαλό μας και δε θέλαμε να αναλάβουμε τέτοια ευθύνη χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει.

Όλες οι αμφιβολίες όμως διαλύθηκαν όταν αντικρύσαμε το γλυκό προσωπάκι του κουταβιού. Η απόφαση πάρθηκε για εμάς… Ο Κωνσταντίνος πριν ακόμα τον δούμε εμείς του είχε βγάλει και όνομα: Λουκ! Είμαστε τσαντισμένοι με τη συμπεριφορά αυτού που το άφησε βεβαίως. Το σκυλί ήταν καλοζωισμένο και φροντισμένο, άρα σίγουρα από σπίτι. Δε φαινόταν να έχει ταλαιπωρηθεί καθόλου. Ο άνθρωπος που το είχε όμως αποφάσισε πως είναι η ώρα να μεταφέρει την ευθύνη του σε κάποιον άλλο. Μπορούσε να έρθει μαζί με το σκύλο και να μας ρωτήσει αν τον θέλουμε, αν μπορούμε να τον φροντίσουμε. Έτσι υπήρχε βεβαίως η περίπτωση να του πούμε “όχι” και μετά θα έπρεπε να ψάξει να βρει άλλον να το δώσει. Όμως εάν εμείς δε μπορουσαμε πραγματικά να τον φροντίσουμε, τότε αυτός θα είχε γλυτώσει και η ευθύνη του τι θα γίνει το κουτάβι θα είχε περάσει σε εμάς, χωρίς εμείς να φταίμε σε τίποτα. Εμείς φροντίσαμε να στειρώσουμε το σκυλί μας ακριβώς για να μην έρθουμε σε αυτή τη θέση.

Ευτυχώς για όλους το σκυλάκι βρήκε εδώ το σπίτι του όμως. Είναι ένα υπέροχο και εξαιρετικά παιχνιδιάρικο κουτάβι που τους έχει τρελάνει όλους! Χοροπηδάει όλη την ώρα, τρέχει γύρω γύρω και φυσικά θέλει να δαγκώνει τα πάντα! Η Κίκα στην αρχή τον ανεχόταν αλλά έφευγε και λίγο μακριά του. Σιγά σιγά τον ανέχεται λίγο παραπάνω και τον αφήνει λίγο να την πλησιάζει. Ο Λουκ βέβαια θέλει να παίζει όλη την ώρα και αυτή τον βαριέται φριχτά, αλλά έχει καταφέρει να την κάνει να κουνιέται λίγο παραπάνω, κυρίως στη βόλτα. Από εκεί που η Κίκα βαριόταν ακόμα και να βγει βόλτα, τώρα βγαίνει όλη χαρά και το περιμένει πώς και τι (κι εμείς χαιρόμαστε γιατί ίσως καταφέρει έτσι να χάσει κάνα κιλό που έχει γίνει τοφαλάκι…). Ο Λουκ από την άλλη την έχει πρότυπό του και κάνει ό,τι κάνει κι εκείνη. Κάθεται όπου κάθεται η Κίκα, μυρίζει ό,τι μυρίζει η Κϊκα, γαυγίζει όποιον γαυγίζει η Κίκα κλπ

Ο Δίας (το χάσκι της ταβέρνας που είναι εδώ κάθε μέρα) έχει βρει τη χαρά του! Όταν έρχεται παίζουν για ώρα. Ο Δίας παίρνει ένα πανί, το κουνάει μπροστά στον Λουκ και εκείνος χοροπηδάει να το πιάσει. Και όταν το καταφέρει αρχίζει να τραβάει λες και θα μπορούσε ποτέ να το πάρει από το Δία που είναι δέκα φορές μεγαλύτερός του! Δε μασάει όμως, κάνει επίθεση, γρυλίζει… έχει πολύ γέλιο.

Ο γάτος από την άλλη στην αρχή δε τον ήθελε με τίποτα. Έβγαλε νύχια και έφυγε τρέχοντας! Σιγά σιγά τον συνηθίζει και φεύγει μεν, αλλά πιο ήρεμα, με το πάσο του. Πιστεύω θα καλυτερεύσει ακόμα περισσότερο ακόμα και αυτή η σχέση.

Αυτός λοιπόν είναι ο Λουκ, το νέο μας μέλος! Είναι κάτι παραπάνω από 4 κιλά και τρώει ακατάπαυστα! Και μάλιστα με πολύ αστείο τρόπο, αφού ανοίγει και τα 4 πόδια του, χαμηλώνει το κεφάλι και… ρουφάει την τροφή! Εγώ είπα πως κανονικά έπρεπε να τον λέμε Χούβερ, αφού κάνει σαν ηλεκτρική σκούπα! Είναι χαρούμενος, είναι παιχνιδιάρης και έχει κλέψει την παράσταση.