Όταν φτιάξαμε το σπίτι, τα ντουλάπια της κουζίνας τα έφτιαξε ο πεθερός μου. Μάλιστα ήταν η τελευταία δουλειά που ανέλαβε πριν κλείσει το μαγαζί. Το σχέδιο της κουζίνας το είχαμε φτιάξει εγώ και ο Κωνσταντίνος και φυσικά ήμουν πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Σιγά σιγά όμως, με τη χρήση, διαπιστώνω πως υπάρχουν πράγματα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει διαφορετικά, λύσεις που θα βοηθούσαν περισσότερο στην οργάνωση της κουζίνας. Ποτέ δεν είναι αργά όμως! Ειδικά όταν έχεις δικό σου εργαστήριο και μπορείς να φτιάξεις ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι!
Η πρώτη αλλαγή που κάναμε ήταν στα ντουλάπια των τροφίμων. Έχω δυο ντουλάπια στα οποία αποθηκεύω τρόφιμα. Στο αριστερό έχω κυρίως τρόφιμα και σάλτσες, στο δεξί κυρίως σνακ, είδη πρωινού και υλικά για γλυκά. Το καθένα είχε απλώς ένα ράφι όμως, με αποτέλεσμα να χώνονται όλα χύμα μέσα και όπως να’ναι, παρά τις προσπάθειές μου να τα τακτοποιώ συχνά πυκνά. Και μάλιστα ό,τι υπήρχε πίσω πίσω, απλώς… χάλαγε, γιατί ξεχνάγαμε την ύπαρξή του. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε το ένα ράφι τρια συρτάρια. Επειδή δεν υπήρχε μηχανισμός στα μέτρα του ντουλαπιού μας, κάναμε μόνοι μας τα συρτάρια και μάλιστα επειδή ακόμα και οι μηχανισμοί των συρταριών δε μας έκαναν ακριβώς, βάλαμε και τσοντούλα στο κάθε συρτάρι για να μη χάσω τα 2.5 εκ. (όπως είπα όμως στον Κωνσταντίνο, είναι 2,5 εκ. Χ 36 εκ. πλάτος Χ 16 εκ. ύψος, Χ 3 συρτάρια!!! ξέρεις τι χωράει εκεί πέρα;;;)
Τακτοποίησα πολύ ωραία τα πράγματά μου στα συρτάρια και τους έδωσα και όνομα (το πρώτο είναι breakfast time, το δεύτερο nuts and snacks και το τρίτο all about cake… Θα γίνει και επίσημη ονοματοδοσία με τον πυρογράφο μου! ). Είναι λίγο Φρανκενστάιν τα συρτάρια, με μέταλλο, μελαμίνη και ξύλο, αλλά δε βαριέσαι! Τέχνη! Αφού είδαμε πως δούλεψε και μας άρεσε στο ένα ντουλάπι, θα γίνει σύντομα και το δεύτερο.
Μετά έπεσε μπροστά μου μια άλλη λύση για μπαχαρικά. Ήταν αρκετά εύκολο να φτιάξω κάτι αντίστοιχο και πραγματικά μου άδειασε τον πάγκο! Δεν ξέρω γιατί δεν είχα το είχα σκεφτεί τόσο καιρό, η ιδέα είναι πολύ απλή. Μέχρι τώρα είχα δυο από εκείνες τις μπάρες που βάζουμε στον τοίχο και κρεμάμε τα διάφορα επάνω, στις οποίες είχα και δυο ραφάκια για μπαχαρικά. Χωράγανε όμως ελάχιστα στην πραγματικότητα και είχα τα μπαχαρικά μου στις δυο αυτές θέσεις, αλλά και σε δυο ακόμα ραφιέρες που ήταν εδώ κι εκεί.

Έτσι ήταν πριν…

Έτσι έγινε μετά!

Και μια από πιο μακριά
Με τα ράφια που φτιάξαμε έφυγαν οι ραφιέρες, έφυγε η μια μπάρα τελείως, έφυγαν τα μπαχαρικά από τη δεύτερη μπάρα (στην οποία πήγαν και όσα περίσσευαν από την πρώτη μπάρα). Βάλε και ότι έφυγε εκείνο το ραδιόφωνο – κουμούτσα που το είχαμε και δε το δουλεύαμε ποτέ, ο πάγκος είναι τώρα καθαρός και άδειος, τακτοποιημένος και πανέμορφος!
Ωραίος ο πάγκος αλλά κια η πίτα εκεί στην κουζίνα φαίνεται πολύ νόστιμη!!!
Απίθανος μπακλαβάς από τα χεράκια του μπαμπά μου 🙂
Απίθανα έγιναν Στέλλα μου! Αυτο το μαραφέτι για τα μπαχαρικά θα το έχω κι εγώ στα υποψιν μου! (Και τον μπακλαβά!)
Πωπωωω, καμία σχέση! Πόσο σας ζηλεύω που κάνετε τέτοιες κατασκευές, εγώ δεν έχω ούτε γνώσεις ούτε υπομονή!
Έχω όμως μια απορία, βρε Στέλλα μου! Αυτό το εργαλείο δίπλα στο πορτοκαλί ψαλίδι τι είναι; (του χαζού του έδειχαν το δάσος κι αυτός κοίταζε το δάχτυλο!)
Από τη μία είναι μια τσιμπίδα (φαντάζομαι δεν εννοείς αυτή…), από την άλλη είναι ένα μαραφέτι για να βγάζεις ξύσμα από πορτοκάλια, λεμόνια κλπ!
Μου αρέσει που έκανα ποστ για τα ντουλάπια και η μια κοιτάει τον μπακλαβά και η άλλη τα μαραφέτια! Χαχαχαχα Όχι ότι εγώ θα έκανα κάτι διαφορετικό 🙂
🙂 🙂 🙂 Την τσιμπίδα εννοούσα, το ψαλίδι δλδ με τις στρογγυλές άκρες! Πίστεψα ότι θα ήταν κάτι πιο φαντασμαγορικό!
Περιμένουμε κι άλλες δημιουργίες!