Ο Κωνσταντίνος ξέρετε όλοι τι αγάπη έχει για το ποδήλατο. Εγώ από την άλλη, έκανα μεν από μικρή ποδήλατο, αλλά καμία σχέση με αγωνιστικά και τέτοια. Μόνο τα καλοκαίρια το είχα, στο εξοχικό πχ και έκανα πάνω κάτω με την υπόλοιπη παρέα. Μάλιστα είχα ένα ποδήλατο με φρένα κόντρα, από αυτά που τα έχεις στο πόδι και για να φρενάρεις κάνεις προς τα πίσω πετάλι. Αν το συνηθίσεις αυτό το ποδήλατο μετά δυσκολεύεσαι πολύ να πας ξανά σε φρένα στο χέρι… Πάντως από τη στιγμή που μεγάλωσα δε θυμάμαι να ανέβαινα και πολύ σε ποδήλατο, δεν θυμάμαι καν αν είχα.
Έχοντας γνωρίσει τον Κωνσταντίνο, κάποια στιγμή πήρα ξανά ποδήλατο λοιπόν. Η Καλαμάτα προσφέρεται για ποδηλατάδες και όταν τα παιδιά ήταν μικρά πηγαίναμε στην παραλία όλοι μαζί με τα ποδήλατα. Και πάλι δεν έκανα φανατικά βεβαίως… Κάποια στιγμή χτύπησα και το γόνατό μου, πάει το ποδήλατο…
Έχουν περάσει 3-4 χρόνια από τότε και πλέον δεν με ενοχλεί το γόνατο (λέμε τώρα). Με έχει βοηθήσει εξαιρετικά η γιόγκα σε αυτό. Η οποία γιόγκα είναι υπέροχη γυμναστική και με έχει βοηθήσει στο να στέκομαι σωστά και να αναπνέω καλύτερα και όλα αυτά, αλλά η αλήθεια είναι πως θερμίδες δε χάνεις ιδιαίτερα. Δε λέω πως είναι εύκολη, ίσα ίσα! Υπάρχουν φορές που στάζει τόσο ο ιδρώτας που κάνει λιμνούλα στο στρώμα! Αλλά αν θες να χάσεις και κάνα κιλό, δεν φτάνει. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω να κάνω ποδήλατο, όχι χαλαρά, αλλά μεγαλύτερες διαδρομές, μπας και κατέβει και λίγο η ζυγαριά. Το φοβάμαι φυσικά, ειδικά τις ανηφόρες, τις βλέπω και λέω οκ, καμία περίπτωση να την ανέβω, θα αφήσω τα κοκαλάκια μου εδώ (και μιλάμε για κάτι ανηφόρες μικρούλες έτσι; ). Αλλά είπα σιγά σιγά. Χαλαρά, κάθε φορά και λίγο παραπάνω και ίσως μετά από λίγο καιρό να καταφέρω να κάνω κι εγώ κάτι περισσότερο.
Ξεκίνησα με μια διαδρομή 7 χιλιομέτρων. Τη δεύτερη φορά πήγα στα 10 και σήμερα πήγα στα 12 χιλιόμετρα. Και έχω ήδη αρχίσει να ονειρεύομαι ταξίδι με ποδήλατο στην Ιταλία! Πρέπει να έχουμε και ένα στόχο… (Ο Κωνσταντίνος φυσικά έχει ενθουσιαστεί έστω που το σκέφτηκα και μόνο).
Μου αρέσουν πολύ αυτές οι βόλτες λοιπόν, οι ποδηλατάδες μες την πόλη και βεβαίως κάθε φορά τραβάω και τις φωτογραφίες μου
Στο κέντρο της πόλης. Μου άρεσε τόσο ο ουρανός!
Στο λιμάνι. Ο βαρκάρης έτυχε να έρθει ακριβώς τη στιγμή που πήγα να τραβήξω τη φωτογραφία, αλλά είχε την καλοσύνη να με περιμένει.
Μια βόλτα μέχρι τα ελαφάκια. Στο καλάθι μου μέσα τα απολύτως απαραίτητα, το νερό μου δηλαδή και ένα επιτραπέζιο κουτί χαρτομάντηλων!
Είναι γλυκούλικα!
Φυσικά καταγράφω τις διαδρομές μου όλες με το ride with gps. Στην αρχή μου φάνηκε πολύ χαζό (μα θα καταγράψω τη βολτίτσα στην πόλη; δεν αξίζει). Τώρα χαίρομαι πάρα πολύ που με έβαλε ο Κωνσταντίνος να το κάνω, γιατί είναι ένα έξτρα κίνητρο και βλέπεις και την πρόοδο, τι έχεις καταφέρει κάθε μέρα.
Για να δούμε πώς (και αν) θα εξελιχθεί…