Παίζουμε με την Ιωάννα ένα παιχνίδι με κάρτες.
Της μοιράζω τις εφτά κάρτες της, αλλά δεν μπορεί να τις ανοίξει όπως τις κρατάω εγώ (σαν βεντάλια). Μου τις δίνει λοιπόν ανάποδα λέγοντάς μου
Ι: Μπαμπά, μου τις φτιάχνεις? Αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΔΕΙΣ ΟΜΩΣ!!!
Κ: (Φτιάχνω τις κάρτες):Ορίστε. Τις βλέπω όμως, νά τες (δείχνω την πίσω πλευρά).
Ι: Όχι, δεν πειράζει η πίσω πλευρά, την μπροστά να μην δεις
Κ: Και την μπροστά πλευρά βλέπω. Καθρεφτίζονται στα μάτια σου
Ι: (Κλείνει τα μάτια της, και μετά τα ξαναανοίγει): Μπαμπά, δεν γίνεται να παίξω με κλειστά τα μάτια. Να μην κοιτάς τα μάτια μου, το σαγόνι μου να κοιτάς!!
XAXAXA! Θυμάσαι που παίζαμε χαρτιά και κοιτούσαμε να μην καθρεφτίζονται στα γυαλιά μας???? Για αυτό, Κωνσταντίνε, έτσι θα σου πω κι εγώ την επόμενη φορά, να μην κοιτάς τα γυαλιά μου, να κοιτάς το σαγόνι μου!!!! LOL
;-D