Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μέρος πρώτο
Τα κείμενάκια αυτής της δημοσίευσης γράφτηκαν κατά την διάρκεια του ταξιδιού, και είχαν ανέβει ως posts στο facebook. Τα συλλέγω εδώ (και κάνω και μικροδιορθώσεις/αλλαγές/προσθήκες).

############################
Ημέρα 0.5
Μερικές μέρες πριν αρχίσει το ταξίδι, φτάνω στην Βαρκελώνη, μόνος. Συναρμολογώ το ποδήλατο στο αεροδρομιο και ξεκινάω για να κάνω τα 100 χιλιόμετρα μέχρι το Saint Hillari.
Πρώτη φωτογραφία του ταξιδιού, στα βουνά της Girona.

############################
Ημέρα 1
Ξεκίνημα χωρίς τον Παναγιώτη και τον Χρήστο, τους οποίους θα συναντήσω στο μέρος της πρώτης διανυκτέρευσης
Κατεβαίνοντας τα βουνά της Girona βλέπω μπροστά μου μία εικόνα για card postal. Χωριό Osor στην Girona.

Μου σπάζει η αλυσίδα, αλλά για καλή μου τύχη κάνω την κατάβαση μαζί με τον Torbjorn ο οποίος έχει μαζί του μία έξτρα αλυσίδα. Βάζω την αλυσίδα του και συνεχίζω.
############################
Ημέρα 2
Στην La Jonquera , λίγο πριν ανεβουμε τα πυρηναια για να περάσουμε στην Γαλλια.

Περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας, ανεβαίνοντας τα Πυρηναία (δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Έχει μικρή κλίση για μεγάλη απόσταση).

Στο τέλος της ημέρας καταλήξαμε στην Ναρμπόν, η οποία φαντάζομαι ότι είναι πολύ όμορφη. Το φαντάζομαι, γιατί δεν την είδα. Μόλις πήγαμε στο σπίτι που διανυκτερεύσαμε, μπήκα να κάνω ένα ντουζ πριν βγούμε έξω, και βγήκα από το ντουζ τρέμοντας από το κρύο (ενώ έξω είχε ζέστη). Ο Παναγιώτης μου αγόρασε ένα θερμόμετρο, και είδαμε ότι ο πονόλαιμος είχε μετατραπεί σε 38 βαθμούς κελσίου. Πέρασα το απόγευμα ξάπλα, σκεφτόμενος ποιό είναι το πιο κοντινό αεροδρόμιο για να γυρίσω σπίτι μου.

############################
Ημέρα 3
Στο τραίνο. Στην Αρλ. Στον Ροδανό, και στις καλαμιές
Ο πυρετός την νύχτα έφτασε το 39. Δεν έλεγε να κάνω 120χλμ, και (προς χαρά και των υπολοίπων που είχαν ταλαιπωρηθεί λίγο με τα πηρηναία την προηγούμενη) πήραμε το τρένο.

Και τελικά, ελέω πυρετού, απεργιών στα τρένα και των συμποδηλατων μου (που δεν με άφησαν να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω σπίτι όταν είχα απογοητευτεί από τον πυρετό) τα κάναμε και σήμερα τα χιλιομετρακια μας. Και περασαμε μέσα από την Αρλ και δίπλα από τις εκβολές του Ροδανου ποταμού που ξεκινάει από τον Ροδανο παγετώνα δίπλα στην Γενευη και κατεβαίνει 800 χιλιόμετρα μέχρι την Μεσόγειο.

Α) είμαι καλύτερα επάνω στο ποδήλατο παρά κάτω. Μόλις κατεβαίνω από το ποδήλατο με χτυπάν τα συμπτώματα του κρυώματος. Επάνω στο ποδήλατο τα ξεχνάω.
Β) συνεχίζουμε
Γ) γιατί όταν είσαι στο ποδηλατο όλοι οι άνεμοι είναι πάντα κόντρα?

############################
Ημέρα 4
Από την Αρλ, στην Λα Σιοτατ.

Για τουλάχιστον 8χλμ έξω από την Αρλ η διαδρομή μας ήταν σε έναν πανέμορφο δρόμο ανάμεσα σε πλατάνια.

Λίγο πριν την Μασσαλία

Μου πήρε λίγο να το μάθω αλλά το Garmin μας έφερε στα αξιοθέατα.

(Ευχαριστούμε πολύ πολύ την Actionitems.gr για την βοήθειά τους)

Ως γνωστός ποδοσφαιρόφιλος (εδώ όσοι με ξέρουν γελάνε), όταν έφτασα στην Μασσαλία, έμαθα ότι γίνεται Euro. Αφού μου εξήγησαν ότι δεν μιλάν για το νόμισμα αλλά για ποδοσφαιρική διοργάνωση, έγινε και η εξής συζήτηση μέσω facebook.
Φίλος: Πεφτει ματσουκι,λακα απο κει μη φας κανα στυλιαρι ξωφαλτσο και βαλεις και στις τσαντες.φιλια ρε!
Εγώ: Χεχε μπα, μέχρι τώρα και άγγλοι και ρωσσοι και γάλλοι μας χαιρεταν και θέλουν να μας κερασουν. Σε λίγη ώρα φευγουμε έτσι και αλλιως.
Φίλος: Το καλο με το κοκκινο ειναι οτι εισαι και με τους 3!

############################
Ημέρα 5
Ας οψεται το γεγονός ότι το τραγούδι “Στο Σαν Τροπεζ” της Καιτουλας είχε βγει όταν ήμουν σε ηλικία που πλάθοταν ο χαρακτήρας μου ακομα (1991 για να μην το ψαχνετε) και σήμερα κάναμε μία μικρή παράκαμψη προσθέτοντας 12 χιλιόμετρα (στα ήδη 124 της διαδρομής μας) για να δούμε τι είναι τέλος πάντων αυτό το Σαν Τροπεζ.
Α) η Στουπα είναι καλύτερη
Β) οι γυναίκες μοντέλα εμένα δεν μου λένε τίποτα, όλες σαν πλαστικές ήταν

Γ) το επόμενο χωριουδάκι ήταν πολύ πιο όμορφο (αλλά δεν το έκανε τραγούδι η Καιτουλα και έτσι δεν έγινε διασημο, και δεν ανέβηκαν οι τιμές των οικοπέδων)

Δ) είχε τόσο μποτιλιαρισμα στην έξοδο του χωριου, που για 6 χιλιόμετρα εμείς με τα ποδήλατα προσπερνουσαμε φεραρι, πορσε και λαμποργκίνι
Ε) το παγωτό στο Σαν Τροπεζ δεν ήταν πιο νόστιμο από του ιταλού στο Ναυπλιο

ΣΤ) Βγάλαμε φωτογραφία μπροστά στο αστυνομικό τμήμα που γυρίστηκε η διάσημη ταινία του Louis De Fine “Οι αστυνομικοί του Saint Tropez”

####################################################
Ημέρα 6
Στην Γαλλική Τριβιέρα

Κάντε γρήγορα κύριε μπουλντοζιερη που ισιωνετε την άμμο μας. Πρέπει να παίξω ρακέτες να προπονηθώ για την Stoupa που θα πάω για διακοπές.
Και στην Γαλλική Ριβιερα υπάρχουν προβληματα.

Μονακό, Νίκαια, Κάννες και άλλες ιστορίες.

Με άλλα 140 χιλιόμετρα, σε τιμή ευκαιρίας βλέπεις ένα σωρό πράγματα.
1) στα 40 χιλιόμετρα δρόμο από το Frejus μέχρι την Νίκαια, βλέπεις 100αδες (σοβαρά, για κάμποση ώρα μέτραγα και σταμάτησα στο 150) ποδήλατα κούρσες. Όλων των ηλικιών . Χαρά του ποδηλάτη. Αναρωτιέμαι βέβαια “μα καλά, δουλειά δεν έχουν αυτοί?” αλλά αυτό δεν το ρώτησα να πω την αλήθεια μου. Ρωτησα όμως και μου είπαν ότι αυτό γίνεται κάθε μέρα όταν δεν βρέχει, και όλη την διάρκεια του έτους. Μπορεί να τους κατεβάζει ιπτάμενος δίσκος, δεν ξέρω

2 ) οι Κάννες δεν μας ενθουσίασαν. Αλλά γίνεται τώρα εκεί το 50στο φεστιβάλ τηλεόρασης, και περάσαμε (τυχαία) μπροστά από το φεστιβάλ τη στιγμή που έβγαινε μία (φανταζομαι) ηθοποιός, την οποία κάμποσα κοριτσάκια εκεί την περίμεναν και ούρλιαζαν το όνομα της (που δεν το κατάλαβα) και οι σεκιουριταδες άνοιγαν δρόμο για να περάσει.
Τώρα μπορώ να λέω ότι το έζησα και αυτο.

3) Η Νίκαια είναι πολύ εντυπωσιακό μέρος. Τα κτίρια, η παραλία, ο ποδηλατοδρομοι. Αξίζει να περάσεις δύο τρεις ώρες εκεί.

Φεύγοντας από την πόλη έχει ένα λόφο με απίστευτη θέα.

4) το Μονακό αξίζει μόνο ως μελετη του πως μπορείς να πάρεις μία πολύ όμορφη περιοχή και να την κάνεις να μοιάζει σαν το κέντρο οποιαδήποτε μεγαλούπολης. Άντε, να μπορείς να πεις “το έχω δει και αυτό”