Ένα από τα καλύτερα πράγματα του πρωινού, είναι όταν ξυπνάνε τα δύο πιτσιρίκια και αρχίζουν το διάλογο. Έχουμε ακούσει τα καλύτερα εκεί. Σήμερα το πρωί λοιπόν:
Ι: Γιώργο, εγώ πότε θα μεγαλώσω;
Γ: σε δύο χρόνια
Ι: τι, στα 7;;; μάλλον πρέπει να γίνω 20
Γ: όχι, στα 30. Ο μπαμπάς είναι 32 και είναι μεγάλος
Ι:όχι, όχι, στα 16. Έτσι μου έχει πει η μαμά (;;;πότε άραγε;;;)
(εδώ έχει αρχίσει ήδη η κολοκυθιά με την ηλικία που θα πρέπει να έχει κανείς για να είναι μεγάλος. Συνεχίζεται για κάμποσο έτσι, μέχρι που καταλήγουν)
Γ: Στα 18 Ιωάννα γίνεσαι μεγάλος. Τότε ενηλικιώνεσαι.
Ι: (ευχαριστημένη πια με αυτό) α, πόσα χρόνια θέλω μέχρι τότε;
Γ: 13 χρόνια Ιωάννα. Εγώ θέλω 11.
Ι: Και πότε μπορώ να παντρευτώ;;;; (ορίστε η πηγή όλων των ερωτημάτων του πρωινού)
Γ: Όποτε θες, μετά τα 18.
Απόλυτα ικανοποιημένη η Ιωάννα που έμαθε πλέον πόσα χρόνια θα πρέπει να υποστεί ακόμα μέχρι να ενηλικιωθεί πλέον και να μπορεί να παντρευτεί, σηκώθηκε από το κρεββάτι και ήρθε σε μας, με συνοδεία του Γιώργου φυσικά, για να μας τυρανήσουν λιγάκι πρωί πρωί τσαλαπατώντας μας για να έρθουν στη μέση του κρεββατιού.
Εχουν γοητεία οι διάλογοι των παιδιών, οι αγωνίες τους, το ότι βλέπουν τη ζωή με άλλη ματιά από τη δικιά μας, αυτή του πρωτόφερτου. Τα βαρετά για μας εκπλήξεις για εκείνα. Ο ερχομός τους σηματοδοτεί την αντίστροφη πορεία μας, αλλά παράλληλα μας κάνει να ξαναδούμε τη ζωή με φρέσκο βλέμμα. Δεν έχω δικά μου, αλλά έχω δουλέψει οκτώμισι χρόνια σε παιδικό σταθμό και μετάνιωσα που δεν κατέγραψα απίθανα πράγματα που άκουγα καθημερινά μέσα στο σχολικό. Καλημέρα σας και να τα χαιρόσαστε τα βλασταράκια!
Xoxoxo, αυτό το τσαλαπάτημα κάπου το ξέρω!!! 16, ε? Μπας και άκουσε καμιά κουβέντα πως στα 16 μπορείς να οδηγείς μηχανάκι και της κόλλησε η ηλικία?? Πάντως αν το ερώτημα από το “και πότε μπορώ να παντρευτώ” μετατραπεί στο “πότε θα γίνω μάνα”, θα έχουμε τρελά γέλια!!!
;-D
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Πίσω στην προ παιδιών εποχή