Μετά από 2 μέρες τρελού αέρα, επιτέλους σήμερα κόπασε κάπως.
Επί 2 ημέρες (και δυο νύχτες) φύσαγε δαιμονισμένα. Δεν νομίζω πως το έχω ξαναζήσει τόσο έντονα αυτό το πράγμα. Φυσικά πήρε ό,τι είχαμε έξω, καρέκλες πλαστικές, γλάστρες, το σπίτι της Κίκας, το τραπέζι (που επίτηδες το είχα πάρει βαρύ με μεταλικά πόδια), έριξε το μηχανάκι και τα ποδήλατα, πήρε τα πατζούρια…
Θύματα ήταν 1 πήλινη γλάστρα, 3 πλαστικές, 2 πλαστικές καρέκλες, η γωνία του τραπεζιού και κάτι πήλινα διακοσμητικά από τη Σίφνο, καθώς και το ένα πιαστράκι από το πατζούρι. Για να μην πω πως είμασταν 2 μέρες κλεισμένοι μέσα σαν τα ποντίκια, με κλειστά όλα τα πατζούρια…
Σήμερα λοιπόν επιτέλους, άνοιξα πατζούρια, μπήκε μέσα λίγο φως και μπόλικος καθαρός αέρας. Τα φυτά μου τα έχω μεταφυτεύσει ήδη, έχουμε μαζέψει τα περισσότερα κομμάτια από τα σπασμένα και μόλις σιγουρευτώ πως δεν θα ξεκινήσει ξανά ο αέρας, θα τα βάλω όλα στη θέση τους.
Άραγε θα έχει ρίξει κάνα χιόνι στον Ταΰγετο να πάμε να παίξουμε χιονοπόλεμο;
Στον Ταΰγετο η κίνηση γίνεται μόνο με αλυσίδες, άρα φαντάζομαι ότι έχει ρίξει χιόνι….
μην ανησυχείς… θα σου φέρω καινούργια πήλινα από τη Σίφνο! (άλλο που δεν ήθελα να βρω δικαιολογία για να ξαναπάω)