Εμείς δουλεύουμε πάνω και ακούγονται από κάτω δυο παιδικές φωνούλες να τραγουδάνε: “Είμαστε οικοδόμοι, είμαστε οικοδόμοι”, με τη συνοδεία ήχων που κάθε άλλο παρά καθησυχαστικοί ήταν. “Διαλύουνε τους καναπέδες”, αποφανθήκαμε και οι δύο, μια που ακούγονταν σανίδες να πηγαινοέρχονται (τους καναπέδες τους έχουμε φτιάξει εμείς, είναι απλοί ξύλινοι, με σανίδες -σαν τα κρεβάτια- και μαξιλάρες από πάνω).
Είχα καλή διάθεση κι έτσι πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή (γιατί ήξερα πως κάτι θα βρω κάτω που θα αξίζει να το αποθανατίσω) και κατέβηκα. Και πράγματι έτσι ήταν. Τα παιδιά μου είχαν βγάλει όλα τα μαξιλάρια από τους δυο καναπέδες, είχαν πάρει τις σανίδες και είχαν φτιάξει ένα κουκλόσπιτο! (προσέξτε πίσω τους καναπέδες – φώτισα τη φωτο πίσω για να φαίνονται καλύτερα)
Ξέρω πως κάποιοι άλλοι (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε!) θα είχαν πάθει εγκεφαλικό με κάτι τέτοιο, αλλά εγώ (που όπως είπαμε είχα καλή διάθεση εκείνη τη στιγμή) γέλασα, τα έβγαλα φωτογραφία και σιγουρεύτηκα πως θα τα βάλουν μετά στη θέση τους (αλλιώς θα είχαν τιμωρία για μια εβδομάδα χωρίς τηλεόραση, υπολογιστή ή γλυκό -είπαμε καλή διάθεση, αλλά έχω ένα όριο χαχα).
XAXAXAXAAA!!! Εγώ μόνο με τα μαξιλάρια στο πάτωμα παθαίνω εγκεφαλικό!! Πάντως, δεν σκέφτηκαν να βάλουν τις σανίδες κάθετα με κλίση στο τραπέζι και να κάνουν εκεί μέσα κουκλόσπιτο!!! Εμείς κάναμε κάτι παρόμοιο με τις πολυθρόνες που ανοίγουν (ξέρεις ποιές), βγάζαμε το μαξιλάρι, το βάζαμε για τζάμι και κάναμε ταξίδια με το “τζιπ” στη Σαχάρα και στις σαβάνες της Αφρικής, ή βάζαμε τις πολυθρόνες της βεράντας πλαγιαστές, με κουβέρτες από πάνω και κάναμε σκηνές και σπιτάκια!
;-D