Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τα παιδιά ήταν κανονισμένο να πάνε εκδρομή με το σχολείο τους στο CERN τέλος Αυγούστου. Ήταν ένα εξαιρετικό ταξίδι, είδαν απίστευτα πολλά πράγματα, πέρασαν από 3 διαφορετικές χώρες (και όλο αυτό χωρίς εμάς…).

Εμείς βρήκαμε την ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε ένα ταξιδάκι μόνοι μας. Ένα νησάκι του Αιγαίου μας είχε λείψει, οπότε είχα ξεκινήσει από τα μέσα Ιούλη να ψάχνω πού θα πάμε. Στην αρχή έψαχνα για Μήλο, αλλά ό,τι και να έβρισκα ήταν κλεισμένο ή πανάκριβο. Μετά κατέληξα να ψάχνω γενικά για νησί Αιγαίου, όχι πολύ μακριά και να μπορούμε να μείνουμε δίπλα στη θάλασσα αν γίνεται. Βρήκα ένα ωραίο ξενοδοχείο στη Σίφνο λοιπόν, στις Καμάρες, οπότε και καταλήξαμε εκεί. Και μείναμε κατενθουσιασμένοι!

Δυο πραγματάκια δεν πήγαν όπως τα σχεδιάζαμε. Πρώτον το ξενοδοχείο δεν θα έλεγε κανείς πως ήταν και πάνω στη θάλασσα… 100 μέτρα έγραφε στη σελίδα του, τουλάχιστον 300 θα έλεγα εγώ και μάλιστα σε καλή ανηφόρα. Δεν ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά δε μας πείραξε και ιδιαίτερα στο τέλος. Ήταν πολύ όμορφο, καθαρό, ήταν όλοι εξυπηρετικοί και περάσαμε πολύ ωραία.

η θέα από το ξενοδοχείο μας

Το δεύτερο ήταν τα ποδήλατα. Η σκέψη ήταν να πάμε με τα ποδήλατα και να γυρίσουμε το νησί με αυτά. Είχα υπόψη μου πως έχει κάτι βουναλάκια το νησί, αλλά έλεγα πως δε θα είναι τίποτα σπουδαίο…. Ε, στο τέλος ήταν. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το κάνω εγώ με το ποδήλατο. Από τις Καμάρες το πιο κοντινό χωριό ήταν γύρω στα 5,5 χλμ μακριά, όλα ανηφόρα. Την πρώτη μέρα έφτασα στα 3,5 χλμ, τη δεύτερη στα 2,5 και μετά δεν κατάφερα να κάνω άλλη προσπάθεια γιατί έπιασε τρελός αέρας και ήταν αδύνατο να κάνω έστω και λίγο. Όμως νοικιάσαμε μηχανάκι και είδαμε όλο το νησί, ο Κωνσταντίνος πρόλαβε να κάνει μια καλή ποδηλατάδα πριν πιάσει ο τρελός αέρας κι εγώ έκανα κάθε μέρα ποδήλατο, έστω και αν αυτό ήταν από το ξενοδοχείο στο λιμάνι. Και έκανα και τα 3,5 χλμ ανηφόρα!

ο ήλιος δύει στο λιμάνι

Με το μηχανάκι γυρίσαμε πραγματικά όλο το νησί, από άκρη σε άκρη. Σε πολύ λίγα μέρη δεν πήγαμε. Μου έκανε εντύπωση πως όλα τα χωριά του νησιού είχαν το καθένα τον δικό του χαρακτήρα. Σε κάποια νόμιζες πως έχεις βρεθεί ξαφνικά σε άλλο νησί! Ειδικά στον Αρτεμώνα με τα αρχοντικά, που νόμιζες πως βρέθηκες σε νησί του Ιονίου.

στον Αρτεμώνα

Όλα τα χωριά μου άρεσαν πολύ. Για κάποιο λόγο ο Φάρος μας έκανε να νιώσουμε πως θα θέλαμε να περάσουμε τουλάχιστον ένα χρόνο εκεί πέρα. Δεν ξέρω γιατί, δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, αλλά το αγαπήσαμε πολύ το μέρος. Ενώ ο Πλατύ Γιαλός, που είναι και πιο τουριστικό μέρος και έχει και τεράστια παραλία, ήταν το μόνο μέρος που δε μου είπε και πολλά πράγματα.

στον όμορφο Φάρο

Πάρα πολύ ωραία ήταν φυσικά και στο Κάστρο. Και τα στενάκια μέσα στο Κάστρο ήταν υπέροχα, αλλά και η θέα από εκεί πάνω.

Δοκιμάσαμε και πάρα πολλές τοπικές λιχουδιές. Τοπικά τυριά και φαγητά και γλυκά… Αλλά τα δυο αγαπημένα μου ήταν οι ρεβυθοκεφτέδες και η μελόπιτα…

Αυτό που πραγματικά μου φάνηκε απίστευτο ήταν το πόσο οργανωμένοι ήταν ως νησί. Όλοι οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί, και ήταν πάντα χαμογελαστοί. Αισθανόσουν πως δεν είναι το βεβιασμένο χαμόγελο αυτού που είναι υποχρεωμένος, αλλά το αυθεντικό αυτού που πραγματικά χαίρεται να σε εξυπηρετήσει. Σε όλο το νησί έχουν χαράξει μονοπάτια για να πηγαίνεις από το ένα μέρος στο άλλο με τα πόδια. Για να ξέρεις πού είσαι έχουν ειδικούς στήλους που σου λένε πού είσαι, πού μπορείς να πας και πόσο θες για εκεί, έχοντας μάλιστα και QR code να σε βοηθήσει να βρεις το δρόμο! QR codes είχαν για τα πάντα, στις διαφημίσεις για να βρεις το συγκερκιμένο κατάστημα, για να δεις τις προσεχείς εκδηλώσεις, για να πάρεις πληροφορίες. Στις παραλίες είχαν παντού καμπίνα για αλλακτήριο και ντουζ. Τίποτα δε φαινόταν καινούριο, αλλά όλα ήταν εξαιρετικά καλοδιατηρημένα, φαίνεται πως τα προσέχουν βρε παιδί μου.

Η Σίφνος είναι γνωστή γενικά για την κεραμοποιία της και τους περιστεριώνες. Αν δεν είχαμε πάει με τα ποδήλατα μπορεί να είχα σηκώσει και όλο το μαγαζί με τα κεραμικά! Όσο για τους περιστεριώνες, έτυχε να δω πολλά περιστέρια να κάθονται σε αυτούς, αν και δεν κατάφερα να τα πάρω μια φωτογραφία της προκοπής.

Στο νησί υπάρχει και άφθονη κάπαρη. Και στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται, αλλά συναντούσες τεράστια φυτά παντού.

Περάσαμε 5 μέρες υπέροχες στο νησί. Η θάλασσα ήταν απίστευτη, πεντακάθαρη και λαμπερή (πραγματικά λαμπερή. Έχουν άμμο που λαμπυρίζει). Το φαγητό καλό παντού. Ηρεμήσαμε και χαλαρώσαμε. Εϊναι μέρος που σίγουρα προτείνω στον κόσμο να πάει και ελπίζω κι εμείς να ξαναπάμε κάποια στιγμή.