Background: Γενικά εγώ δεν δουλεύω πάρα πολλές ώρες και συνήθως δουλεύω όταν τα παιδιά είναι στο σχολείο. Αυτή τη βδομάδα όμως πήραμε μια δουλειά από έναν πελάτη που ήθελε να τελειώσουμε ΧΤΕΣ. Έτσι κάτσαμε με τον Κωνσταντίνο και δουλεψαμε από τη Δευτέρα, πολλές ώρες κάθε μέρα, για να μπορέσουμε να τη βγάλουμε (πράγμα που καταφέραμε και είμαι πολύ περήφανη για αυτό). Στα παιδιά που δεν είχαν όμως σχολείο, έπεσε λίγο βαρύ, γιατί καθόντουσαν και παίζανε μόνα τους για ώρες και γενικά η μαμά και ο μπαμπάς είχαν δουλειά πολύ και αυτά είχαν λιγότερη προσοχή από ό,τι θα θέλανε. Χτες λοιπόν τους είπα πως η δουλειά τελειώνει και θα δούλευα λιγότερο. Πράγματι σταμάτησα το μεσημέρι, μαγείρεψα, κάτσαμε λίγο μαζί, αλλά μετά κάτι ζητήθηκε και ξανακάθησα στον υπολογιστή μου. Και ήρθε ο Γιώργος λοιπόν και λέει:
– “Μαμά, δεν είπες πως σημερα δεν θα δούλευες πολύ;”
– “Ναι Γιώργο μου, αλλά έπρεπε να κάνω κάποια πράγματα ακόμα για να είναι ευχαριστημένος ο πελάτης.”
– “Μαμά, να πεις στον πελάτη, όταν είναι ευχαριστημένος από αυτό που έφτιαξες, να στο πει, για να μην συνεχίσεις άλλο. Δεν χρειάζεται ο πελάτης να ξεχειλίζει από ευχαρίστηση…”
Εγώ κόντεψα να πέσω κάτω από τα γέλια και ο Γιώργος έμεινε να με κοιτάζει λίγο απορημένος.