Ο Γιώργος είναι ένα παιδί που ξέρει τι θέλει να κάνει και τι θέλει να σπουδάσει εδώ και πολύ καιρό και είναι αποφασισμένος να το προσπαθήσει. Επιπλέον έχει πολλές δυνατότητες, μια που είναι ιδιαίτερα καλός στα μαθήματα αυτά που τον ενδιαφέρουν.
Η απόφασή του λοιπόν είναι να σπουδάσει Φυσική με στόχο την ερευνητική καριέρα μετά (το CERN για παράδειγμα είναι ένα ιδανικό μέρος για τον Γιώργο). Το θέλει και το συζητάει χρόνια τώρα. Προφανώς κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον και μπορεί στο τέλος να καταλήξει να κάνει κάτι εντελώς άσχετο, αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό! Εμείς ως γονείς θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να τον βοηθήσουμε.
Μια που το συζητάει χρόνια τώρα, αντίστοιχα μεγάλο χρονικό διάστημα σκεφτόμαστε κι εμείς ποιά θα είναι η καλύτερη λύση. Εξαρχής είχαμε αποφασίσει για πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Ποιός είναι όμως ο καλύτερος τρόπος ώστε να σιγουρέψεις μια θέση εκεί; Για πολύ καιρό σκεφτόμασταν να κάνει τα 2 τελευταία χρόνια του Λυκείου στην Αθήνα, σε ιδιωτικό που έχει ΙΒ. Το πρόγραμμα του ΙΒ είναι εξαιρετικό. Απ’ όσο έχω δει, διαβάσει και συζητήσει με άτομα που το έκαναν, είναι πολύ κοντά στο πώς θα έπρεπε να είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα γενικά, χωρίς να δίνει βάση στην απομνημόνευση, αλλά στην ομαδική δουλειά, τα πρότζεκτ και την κριτική σκέψη. Όμως όσο το σκεφτόμασταν, τόσο πιο δύσκολο μας φαινόταν. Πέρα από το κόστος του ιδιωτικού στην Αθήνα που είναι σχεδόν τριπλάσιο από αυτό που πληρώνουμε εδώ, θα έπρεπε ή να μετακομίσουμε στην Αθήνα (εκτός συζήτησης) ή να μετακομίσει η μισή μας οικογένεια ή να πάει ο Γιώργος μόνος του και να μείνει με τους γονείς μου. Καμία από αυτές τις λύσεις δε μας άρεσε, οπότε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για άλλη εναλλακτική.
Ανάλογα με το Πανεπιστήμιο που σε ενδιαφέρει φυσικά υπάρχει διαφορετικός τρόπος προσέγγισης. Για Φυσική δεν υπάρχουν πανεπιστήμια αγγλόφωνα σε άλλες χώρες πέρα από την Μ. Βρετανία. Έτσι η αναζήτησή μας έχει περιοριστεί για εκεί. Σε αυτά λοιπόν κάνεις αίτηση (μαζί με άλλους πόσους χιλιάδες) και αν πληροίς τα βασικά κριτήρια την κοιτάνε και αν είσαι καλύτερος από τους άλλους σε παίρνουνε. Τα βασικά κριτήρια είναι διαφορετικά και όσο καλύτερο το πανεπιστήμιο, τόσο περισσότερα αυτά που ζητάνε. Κάποια σε δέχονται μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου, άλλα θέλουν οπωσδήποτε να έχεις δώσει και 2-3 A levels. Μπορείς πάντα να κάνεις Foundation όμως, δηλαδή έναν έξτρα χρόνο εκεί που θα σε προετοιμάσει και αν πάρεις και καλούς βαθμούς θα σε πάρουν και στην κανονική χρονιά.
Εφόσον λοιπόν κοιτάμε κάποια καλύτερα πανεπιστήμια και εφόσον δε θέλουμε να κάνει μια έξτρα χρονιά εκεί, αποφασίσαμε να κάνει, ταυτόχρονα με τα μαθήματα του σχολείου του, δυο A levels, σε Μαθηματικά και Φυσική. Υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις τα μαθήματα από το σπίτι και να δώσεις στο τέλος στο Βρετανικό Συμβούλιο. Είχαμε κάνει από πέρυσι ένα μικρό ψάξιμο και έτσι πίστευα πως θα είναι σχετικά εύκολο να βρούμε πώς θα γίνει αυτό, θεωρούσα πως είχαμε σχεδόν καταλήξει δηλαδή και θα έπρεπε μόνο να κάνω μια αίτηση. Μου πήρε πάνω από ενάμιση μήνα όμως για να καταλήξουμε εντέλει. Αυτό γιατί με καλύτερη έρευνα είδα πως υπάρχουν πάρα πολλοί οργανισμοί που σου κάνουν εξ αποστάσεως τα μαθήματα και έπρεπε να βρω ποιός είναι ο πιο αξιόπιστος. Επίσης η Φυσική έχει μια έξτρα δυσκολία, γιατί πλέον χρειάζεται εργαστηριακά μαθήματα που δε γίνονται εκτός Μ. Βρετανίας κι έτσι υπάρχει άλλο μάθημα Διεθνούς Φυσικής που δε το έκαναν όλοι και έπρεπε να βρούμε ποιός το διαθέτει. Έπρεπε να μάθω τι είναι το Edexcel, το Cambridge και το AQA, τις διαφορές τους, τι μπορεί να κάνει ο Γιώργος και τι όχι, πότε δίνεις εξετάσεις στο καθένα και πού και ένα σωρό άλλα τέτοια. Προσπάθησα να βρω βοήθεια για τις διαδικασίες αυτές, αλλά στην πραγματικότητα δε μπορούσε να μας βοηθήσει κανείς και μόνο με δική μας έρευνα καταλήξαμε εντέλει κάπου.
Τα μαθήματα τα κάνει ο Γιώργος μέσω του Wosley Hall. Ήταν το πιο ακριβό ίσως απ’ όλα, αλλά και το μόνο που μας απάντησε ξεκάθαρα σε όλες τις ερωτήσεις μας, άμεσα, και προσπάθησε να μας βοηθήσει σε όλα. Ο Γιώργος διαβάζει μόνος του τα απογεύματα και έχει έναν tutor ο οποίος του δίνει εργασίες, τις βαθμολογεί και γενικά επιβλέπει την πρόοδό του και τον βοηθάει όπου χρειάζεται. Στην πραγματικότητα όμως κάνει τη δουλειά μόνος του και όλο αυτό δουλεύει επειδή είναι παιδί αποφασισμένο που μπορεί να είναι οργανωμένο και να αφοσιώνεται σε αυτό που κάνει. Το είχε πάρει απόφαση πως από τον Σεπτέμβρη θα έχει πολλή δουλειά. Διαβάζει καθημερινά από την ώρα που γυρίζει από το σχολείο και τρώει (κατά τις 4 δηλαδή) μέχρι τις 9 το βράδυ και έχει δουλειά και τα Σαββατοκύριακα. Δεν τον είχαμε ξαναδεί να διαβάζει τόσο πολύ και η αλήθεια είναι πως μας βαραίνει λίγο. Τον λυπόμαστε πολλές φορές. Αλλά εκείνος δεν παραπονιέται (για το σχολείο μπορεί να παραπονεθεί, για τα μαθήματα αυτά όχι). Και από την άλλη, τώρα είναι η ώρα να προσπαθήσει και να διαβάσει και να κουραστεί. Άλλωστε δεν έχει χάσει και τις υπόλοιπες δραστηριότητες, και D&D παίζει και παιχνίδια στον υπολογιστή και εξωσχολικά διαβάζει και βγαίνει και με φίλους (σπάνια μπορεί, αλλά όχι λιγότερο από πριν 🙂 )
Καμιά φορά αναρωτιόμαστε αν ήταν η σωστή απόφαση αυτή και μήπως ζορίζεται άνευ λόγου. Όμως ακόμα και αν δεν είναι απολύτως απαραίτητα τα μαθήματα αυτά για να περάσει στο πανεπιστήμιο που θέλει, μαθαίνει έναν διαφορετικό τρόπο διαβάσματος, βλέπει πώς είναι τα μαθήματα αυτά στα αγγλικά, ξέρει να διαβάζει μόνος του. Άρα όχι, δε θεωρούμε πως είναι άνευ λόγου.
Για όσους μένουν στην Αθήνα και θα ήθελαν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στη Μ. Βρετανία, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα καθώς υπάρχουν τα ιδιωτικά που κάνουν το ΙΒ ή ακόμα και A levels και υπάρχουν φροντιστήρια που κάνουν Foundation. Εάν κάποιος μένει επαρχία και ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο και θέλει την εμπειρία μας, στείλτε μου ένα μήνυμα και θα χαρώ να βοηθήσω αν μπορώ.
Τι ωραία νέα! Είμαι σίγουρη ότι θα πετύχει, καλή δύναμη!
Άδικο να μην προσπαθεί καθόλου στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Οι καλοί θα πετύχουν, αυτό ειναι σίγουρο.
Παιδιά έχουν βρεθεί από την Ιατρική Λάρισας στο Yale, και από το φυσικό Πάτρας στο Cambridge και από το φυσικό Αθήνας στο CERN.
Έχω σπουδάσει και στο εξωτερικό, και εδώ. Και στα δύο έμαθα, και στα δύο έκανα φίλους, και στα δύο βρήκα το δρόμο μου προς αυτό που μου αρέσει. Αλλά ας μην υποτιμάμε το ελληνικό πανεπιστήμιο, είναι από τα λίγα πράγματα που δίνουν το δικό τους αγώνα σε αυτή την κατάσταση.
@Tess ευχαριστούμε πολύ! Είδες πως περνάνε τα χρόνια και φτάσαμε κιόλας να κοιτάμε πανεπιστήμια;
@Maria άδικο για ποιόν; για τα ελληνικά πανεπιστήμια άδικο; ας μείνει χώρος για παιδιά που το αξίζουν και δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο εξωτερικό να σπουδάσουν 🙂
Αν πάλι το θεωρείς άδικο για τον Γιώργο, δε βλέπω πραγματικά πώς αδικείται επειδή θα προσπαθήσει να πάει στο εξωτερικό…
@Στέλλα, άδικο να δείχνουμε μηδαμινή εμπιστοσύνη στα ελληνικά πανεπιστήμια, άδικο να δείχνουμε στα παιδιά μας από πολύ πολύ νωρίς το δρόμο για το εξωτερικό και μετά να απορούμε γιατί δεν αλλάζει τίποτα σε αυτό τον τόπο.
Το να μείνει χώρος για κάποιο άλλο παιδί στο πανεπιστήμιο είναι άτοπο επιχείρημα, όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, δεν λογαριάζουμε κανέναν άλλον και το γνωρίζουμε όλοι αυτό.
Ναι, και άδικο και για το παιδί. Πέρα από όλα τα άλλα, η φοιτητική ζωή και οι φίλοι που θα κάνει σαν φοιτητής στην Ελλάδα, είναι εμπειρίες που θα κουβαλάει μαζί του μία ζωή.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι τα παιδιά στα 16 είναι πολύ μικρά για να πάρουν αυτές τις αποφάσεις μόνα τους, και μας μένει το βάρος και η απορία του εάν κάνουμε καλά ή όχι.