Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Ο Κωνσταντίνος με ρώτησε χτες πως και έκανα αυτό το ποστ και πως εκείνος δεν θα έγραφε κάτι πριν το σκεφτεί και κατασταλάξει. Όμως εγώ χαίρομαι πάρα πολύ που το έγραψα. Νιώθω να μου έχει φύγει ένα βάρος. Όταν ξεκίνησα…

Μπήκε ο Οκτώβρης. Εγώ γύρισα από τις “διακοπές” μου στην Αθήνα με ένα στομάχι χάλια από τη γλυκοκαυτερή σάλτσα που με τόση λαιμαργία βούταγα στα σπρινγκ ρολς μου την Πέμπτη. Ήταν νόστιμη η άτιμη, πειρασμός σκέτος, σε προκαλούσε να βουτήξεις…