Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Οι πρώτες δύο εβδομάδες διακοπών έλαβαν τέλος. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ακριβώς τα θέλαμε, αλλά και πάλι περάσαμε πολύ καλά, ηρεμήσαμε, κάναμε μπάνια. Τα παιδιά ειδικά πέρασαν τέλεια. Μπορεί λοιπόν να μη φύγαμε τη δεύτερη εβδομάδα με το σκάφος όπως υπολογίζαμε (άτιμε αέρα..), αλλά στα θετικά μετράμε πως:

• Πήγαμε στις νεροτσουλήθρες
• Κάναμε όσες φορές τη μέρα θέλαμε μπάνια (και νυχτερινά. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το ότι κάνανε μπάνιο ενώ βλέπανε τα αστέρια από πάνω)
• Η θάλασσα μπορεί να μην ήταν αυτό που θα περιγράφαμε ως ειδιλλιακή, αλλά ο βυθός ήταν γεμάτος ζωή. Η μάσκα ήταν απαραίτητο αξεσουάρ για όλους και έτσι είδαμε αχινούς, ψάρια, κοιτάξαμε κατάματα χταπόδια και σουπιές, καβούρια και κοχύλια. Μακάρι να είχα τη φωτογραφική μηχανή του Νικόλα!
• Ο Γιώργος έκανε τρομερές προόδους στο ποδήλατο και στο κολύμπι, καθώς και στις βουτιές από το μόλο (βόμβα!!)
• Η Ιωάννα από την άλλη δεν έβγαλε τη μάσκα της ούτε λεπτό και έκανε τούμπες μέσα στο νερό, κατακόρυφα, μακροβούτια…
• Διαβάσαμε από 4 βιβλία ο καθείς. Με το καινούριο βιβλίο του Χάρι Πότερ να είναι σχεδόν στην πόρτα μας, αποφασίσαμε να κάνουμε μια επανάληψη στα προηγούμενα. Θα ακολουθήσει άλλο ποστ για αυτό όμως.
• Κάναμε βόλτες με τα πόδια και μαζέψαμε ένα κουβά κοχύλια
• Κάναμε πραγματικές διακοπές. Δεν πήγαμε σε νησί βέβαια, ουτε σε κανένα σούπερ μέρος, αλλά ηρεμήσαμε, δεν κυνηγάγαμε παιδιά από πίσω, διαβάσαμε, κολυμπήσαμε, λύσαμε σουντόκου. Τα παιδιά όποτε θέλανε πηγαίνανε κάτω και παίζανε με άλλα παιδιά ή κάνανε ποδήλατο (πολλές φορές μέχρι τις 11.30 το βράδυ!). Γεμίσαμε μπαταρίες.
• Το άλλο σούπερ καλό είναι πως δεν γυρνάς πίσω στην Αθήνα, στην κίνηση και το χαμό. Γυρνάς στην Καλαμάτα όπου ο κόσμος έρχεται για διακοπές! Γυρνάς σε άλλη ηρεμία και μπάνια καθημερινά. Οπότε δεν στεναχωριέσαι καθόλου.

Στα αρνητικά των δύο εβδομάδων να πω τα εξής:

• Είμασταν δίπλα στην Κόρινθο και βλέπαμε κάθε μέρα τουλάχιστον 8 αεροπλάνα να γεμίζουν νερό μπροστά μας. Το μαύρο σύννεφο είχε καλύψει τον ουρανό και στο γυρισμό βλέπαμε τα απομεινάρια των καμμένων δέντρων δίπλα μας…

  

• Όταν γυρίσαμε εδώ, ανακάλυψα πως είχε μπει και άλλος σκύλος μέσα, είχε γίνει ένας ψιλοχαμός και η γλάστρα μου με το αλεξανδρινό που είχε μεγαλώσει και είχε γίνει όμορφο και φουντωτό, τώρα περιέχει μόνο χώμα… Επίσης ό,τι είχα φυτέψει κάτω από τη μια ελιά, απεβίωσε. Στεναχωρήθηκα πολύ (για το αλεξανδρινό δηλαδή), αλλά ελπίζω τουλάχιστον να μην αποκτήσουμε κουταβάκια σε λίγο καιρό…

ΥΓ. Η πρώτη φωτο είναι η θέα από το διαμέρισμα που ήμασταν, η δεύτερη από τις νεροτσουλήθρες φυσικά και η τρίτη είναι ηλιοβασίλεμα μέσα στο μαύρο σύννεφο από τη φωτιά.