Κάποιες φορές περνάμε μία φάση και πηγαίνουμε στο εργαστήριο κάθε ελεύθερη ώρα. Κυρίως όταν έχουμε κάποιο πρότζεκτ να μας ενθουσιάζει. Οταν δεν έχουμε κάτι, ή είμαστε πολύ πιεσμένοι, ή είναι καλοκαίρι και κάνει πολύ ζέστη, ή χειμώνας και έχει πολύ κρύο, μπορεί να κάνουμε και μήνες να πάμε.
Τις τελευταίες δύο βδομάδες είμαστε ξανά στην φάση του ενθουσιασμού, και έχουμε περάσει τα τελευταία τρία σαββατοκύριακα φτιάχνοντας… κομπολόγια.
Αυτή τη φορά ο ενθουσιασμός δεν ξεκίνησε από το πρότζεκτ (δεν μας ένοιαζαν ποτέ τα κομπολόγια), αλλά από τα εργαλεία:
Βλέποντας για άλλη μία φορά tools porn (δηλαδή, sites με ξυλουργικά μηχανήματα και εργαλεία), έπεσα επάνω σε κάτι περίεργα τρυπανάκια από την κίνα (δεν πωλούνται πουθενά στην Ελλάδα). Αυτά:
Τα παράγγειλα από το aliexpress και στο άψε σβήσε (δύο μήνες μετά) ήρθαν. Και ξεκίνησα να φτιάξω μπίλιες από ξύλο ελιάς.
Μετά από διάφορους πειραματισμούς, φτάσαμε να έχουμε καμιά εικοσαριά μπίλιες, οι οποίες όμως ήθελαν πολύ τρίψιμο. Πριν από δύο βδομάδες, πέρασα το Σαββατοκύριακο τρίβοντας ξύλινες μπίλιες όπου και αν ήμουν. Αφού στο τέλος, όποιος με ρώταγε τι κάνω, του έδινα λίγο γυαλόχαρτο και μία μπίλια και του έλεγα “τρίβε” .
Προσπαθώντας να βρούμε καλύτερο/ευκολότερ τρόπο να τρίβουμε τις μπίλιες, πήγαμε στον μεγάλο δάσκαλο. Και τον ρωτήσαμε: έχεις κανένα βιντεάκι για το πως τρίβουμε μπίλιες? Ο μεγάλος δάσκαλος (που λέγεται youtube για όποιον δεν τον ξέρει), μας έδειξε λοιπόν αυτό:
Δεν θέλαμε όμως να αγοράσουμε ολόκληρο μηχάνημα για να τρίβουμε μπίλιες (είπαμε, να παίρνουμε εργαλεία, αλλά αυτό ήταν λίγο υπερβολή), οπότε αποφασίσαμε να αυτοσχεδιάσουμε με την βοήθεια του … βιτάμ
Για αρχή, πήρα από ένα σβουράκι το εξάρτημα που είχα για να βάζω με βέλκτρο γυαλόχαρτα από ένα άλλο προτζεκτ. Του έβαλα μία ντίζα ώστε να μπορώ να το προσαρμόσω στο κάθετο τρυπάνι.
Το δισκάκι αυτό έχει διάμετρο 11,5 εκατοστά. Έπρεπε να βρούμε ένα δοχείο με αυτό το μέγεθος. Μετά από πολλές δοκιμές, βρήκαμε… το βιτάμ
Κόψαμε κυκλικά δύο κομμάτια κοντραπλακέ θαλάσης ώστε να το βέρουμε στο σωστό ύψος, βάλαμε επάνω ένα γυαλόχαρτο, και από πάνω τις μπίλιες.
Κολήσαμε (με το βέλκτρο) γιαλόχαρτο και στο πάνω μέρος, και αρχίσαμε να τρίβουμε.
Επαναλάβαμε με πιο λεπτό γυαλόχαρτο, και στο τέλος βγάλαμε τα γιαλόχαρτα και βάλαμε πανί με κερί.
Το αποτέλεσμα ήταν τέλειες μπίλιες, γιαλισμένες και κερωμένες.
Στη φώτο παραπάνω έχουμε μπίλιες από καρυδιά (οι πιο σκούρες), από νιαγκόν (οι κόκκινες), και από ελιά (οι πιο ανοιχτόχρωμες με τα νερά).
Η Στέλλα διάβασε ότι μπορούσε να βρει για το πως πρέπει να είναι ένα κομπολόι, και αρχίσαμε να φτιάχνουμε και διαφορετικές χάντρες για τον θυρεό και τον παπά. (Τις δύο χάντρες στην κορυφή).
Μέχρι τώρα τα αποτελέσματα:
Η ιστορία είχε και συνέχεια. Σήμερα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε και άλλες μπίλιες, αλλά όταν φτάσαμε στην φάση του τριψίματος, το πλαστικό κουτάκι του βιτάμ έσπασε, και 55 μπίλιες εξεσφεντονίστηκαν παντού στο εργαστήριο. Καταφέραμε να βρούμε 50. Μετά από πολύ ψάξιμο δεν καταφέραμε να βρούμε δοχείο που να μας κάνει, και έτσι τώρα θα φτιάξουμε νέο δοχείο από ξύλο, με μία στρογγυλή τρύπα ακριβώς στο μέγεθος που θέλουμε.
Όπως κάθε φορά στο παρελθόν, ενθουσιαζόμαστε με το να είμαστε στο εργαστήριο, είτε φτιάχνουμε καρέκλες και τραπέζια, είτε απλά κομπολόγια.