Σε τυχαία σειρά
- Δεν γράφουμε πλέον τόσο συχνά εδώ. Τα παιδιά δεν είναι μικρά (ή δεν μένουν εδώ), και οι ιστορίες τους είναι πιο προσωπικές
- Έφυγα από την δουλειά που ήμουν επί 21 χρόνια. Έφυγα από την Greenpeace, από την δουλειά που έκανα όλα τα ενήλικα χρόνια μου. Σταμάτησα ένα μέρος της ταυτότητάς μου. (Δουλεύοντας εκεί σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή μου, ήταν μέρος του αυτοπροσδιορισμού μου. Επιπλέον παραιτήθηκα από (σχετικά) σίγουρη δουλειά, και με τρομάζει. Ξεκινάω νέα δουλειά με το νέο έτος.
- Η Ιωάννα ετοιμάζει τις αιτήσεις της για τα πανεπιστήμια. Αν όλα πάνε σύμφωνα με τα σχέδια (χα!) το 2020 θα έχουν φύγει και τα δύο παιδιά από το σπίτι. Πώς το λένε εκεί στο χωριό μου? Σύνδρομο άδειας φωλιάς. Με ρώτησε μία φίλη “τι θα κάνετε τώρα που θα είστε μόνο οι δυό σας στο σπίτι?” και της απάντησα “θα κυκλοφοράμε ξεβράκωτοι, για αυτό χτύπα πάντα το κουδούνι”.
- Έχασα βάρος. Κοντά στα 10 κιλά. (Αν και βέβαια αυτές τις γιορτές, με τόσα μελομακάρονα γύρω, ίσως πάρω πίσω μερικά). Και μου αρέσω. Αν και ο φίλος μου ο Luca μου είπε ότι δείχνω χάλια, και να τα πάρω πίσω. Λες να είναι ο μόνος ειλικρινής φίλος μου; (Όπως είπα, εμένα μου αρέσω). Τις διαδρομές που έκανα με το ποδήλατο φέτος, τις έκανα πιο εύκολα.
- Στο πρώτο μισό του χρόνου έκανα καλύτερες προπονήσεις (ποδήλατο). Στο δεύτερο μισό, σχεδόν καθόλου. Έχω χάσει λίγο το ενδιαφέρον μου. Ισως το ξαναβρώ το 2020.
- Από τον Σεπτέμβρη ξεκίνησα γιόγκα. Μία στο τόσο έκανα τα τελευταία 4 χρόνια. Πάντα υπέφερα σε κάθε μάθημα. Φέτος για πρώτη φορά (και κάνοντας πιο τακτικά), έχει αρχίσει να μου αρέσει. Και αισθάνομαι καλύτερα με εμένα με αυτό.
- Διάβασα 28 βιβλία . https://www.goodreads.com/user/year_in_books/2019/40271938. Πιο σοβαρό το Weapons of Math destruction. Τα κοιτάω τώρα, και δεν βρίσκω κανένα (λογοτεχνικό) που να μου έκανε wow!. Έχετε τίποτα να προτείνετε?
- Εμαθα (τα βασικά, εντάξει) νέες (για εμένα) τεχνολογίες. CI automation, docker, Unity3D, Laravel.
- Κάναμε road trip σε Σουηδία-Νορβηγία. Ασυζητιτί, η Νορβηγία είναι η πιό όμορφη χώρα που έχω βρεθεί.
- Πέρασα πολύ χρόνο στο εργαστήριο. Το μεγάλο project (μία κουνιστή πολυθρόνα) δεν έχει τελειώσει, αλλά έχω μάθει πολλά πράγματα, έχω δουλέψει πολλές ώρες στον τόρνο, έχω κάνει πατέντες, έχω ενθουσιαστεί, απογοητευτεί, έχω κάνει λάθη, γενικώς έχω περάσει καλά.
Συγχαρητήρια για τον τρόπο που έχεις αποτυπώσει όλα αυτά τα γεγονότα. Φαίνεται να είχες μια σημαντική χρονιά και χαίρομαι που ήμουν και είμαι κατά κάποιο τρόπο μέρος αυτής. Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το 20 !
Γιατί φεύγει κάποιος απο σίγουρη δουλειά και τι αναζητά σε μία καινούρια όταν εκεί που έχει δουλέψει καλύπτεται και από πλευράς νοήματος ; αν και διαφωνώ σε πολλά σημετά με την γκρινπις καταλαβαίνω ότι για πολύ κόσμο έχει νόημα αυτή η δουλειά. Γιάννης, αναγνώστης
Γιάννη, παρότι συνεχίζω και συμφωνώ με την Greenpeace και τους στόχους της και τις αξίες της, εγώ πλέον δεν είμουν ευτυχισμένος να δουλεύω εκεί. Μετά από 21 χρόνια είχα κουραστεί με την επανάληψη. Σε κάποια στιγμή βρήκα τον εαυτό μου να παραπονιέμαι πολύ για μικρά πράγματα (το οποίο δεν θα έπρεπε να γίνεται), και θεώρησα ότι μπορώ να συνεχίζω να βοηθάω χωρίς να είμαι υπάλληλος εκεί.
Όσο για το κομμάτι της σιγουριάς/ασφάλειας, ήμουν αρκετά σίγουρος ότι θα έβρισκα δουλειά πολύ γρήγορα (όπως και έγινε). Δεν φοβήθηκα ποτέ ότι θα μείνω άνεργος για καιρό. Υπάρχει ο φόβος του αγνώστου, αλλά δεν είναι τέτοιος που να μας σταματάει από το να δοκιμάζουμε νέα πράγματα.
Για αυτό το “Υπάρχει ο φόβος του αγνώστου, αλλά δεν είναι τέτοιος που να μας σταματάει από το να δοκιμάζουμε νέα πράγματα.” σε αγάπησα λίγο παραπάνω. Έπρεπε να πάρω μια σχετική τέτοια απόφαση πρόσφατα και για κάποιο λόγο, αφού έκανα όλες τις λογικές αναλύσεις, σκέφτηκα εσένα. Και πήρα την απόφαση που ήθελα και όχι αυτή που θεωρητικά έπρεπε για αυτόν τον φόβο του άγνωστου.