Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Φυσικά με τα παιδιά να λείπουν, έχω πολύ περισσότερο χρόνο για διάβασμα. Έχει έρθει και από το Άμαζον μια τεράστια στίβα, οπότε… καταλαβαίνετε.

Τελείωσα δύο βιβλία, πολύ ωραία, το κάθε ένα στον τομέα του.

Πρώτο το βιβλίο του Peter Hamilton, Fallen Dragon. Αγαπημένος συγγραφέας ο Hamilton, έχουμε διαβάσει αρκετά δικά του. Ιδανικός στο να περιγράφει μελλοντικούς κόσμους γεμάτους τεχνολογικές εξελίξεις, space operas χιλάδων σελίδων που αδυνατείς να αφήσεις από τα χέρια σου και μετά σε κάνουν να θέλεις να ζήσεις σε αυτό τον κόσμο, να έχεις τσιπάκια και να ταξιδεύεις στους διάφορους κόσμους, καθαρή επιστημονική φαντασία.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι τόσο τεχνολογικό όσο τα άλλα. Έχει φυσικά πολλά γκατζετάκια, αλλά είναι η πλοκή που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Μικρότερο από τα άλλα (μόνο 800 σελίδες) και χωρίς τους χιλιάδες χαρακτήρες, σε κρατάει εξίσου όμως με αρκετές ανατροπές και σε έχει να αναρωτιέσαι μέχρι τέλους τι πρόκειται να συμβεί. Πάρα πολύ καλό βιβλίο.

Το επόμενο που διάβασα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Ξέφυγα από επιστημονική φαντασία και φάνταζι, παρότι νομίζω ότι δεν το ήξερα! Δηλαδή την παραγγελία την είχα κάνει πολύ καιρό πριν και δε θυμάμαι τι με έκανε να το πάρω, όμως η περιγραφή του σε ξεγελάει. Με αυτά που διαβάζεις νομίζεις ότι πρόκειται για ένα χιουμοριστικό βιβλίο. Λέει: Some important imforation: This novel is narrated by Death. It’s a small story about: a girl + an accordionist + some fanatical Germans + a Jewish fist fighter + and quite a lot of thievery. Το βιβλίο λέγεται The book thief, του Markus Zusak. Μάλλον έχω διαβάσει πολύ Πράτσετ και διαβάζοντας αυτά, θεώρησα ότι είναι ένα ενδιαφέρον χιουμοριστικό βιβλίο. Πολυ λάθος!

Δεν είναι και τόσο μικρή ιστορία, αφού το βιβλίο είναι 550 σελίδες (αν και με μεγάλα γράμματα). Δεν είναι καθόλου χιουμοριστική. Είναι στην ουσία μια ιστορία για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η τραγική ιστορία ενός κοριτσιού που έζησε τα γεγονότα αυτά στη Γερμανία, απλώς γραμμένη με ένα διαφορετικό τρόπο, αφού υποτίθεται ότι τη διηγείται ο θάνατος. Είναι καλογραμμένη και συγκινητική και σε κάνει να τη ρουφήξεις κι ας σε πιάνει ένα πλάκωμα στο στήθος.

Χαίρομαι που το διάβασα αυτό το βιβλίο κι ας μην ήταν αυτό που περίμενα. Μόνο που τώρα θα πάω για κάτι πιο χαρούμενο!