Με ρωτάνε που είναι τα παιδιά μας και όταν τους λέμε ότι είναι στην κατασκήνωση, εντυπωσιάζονται. “Και το μικρό;” είναι η πρώτη ερώτηση. “Κυρίως το μικρό”, είναι η απάντηση.
Η Ιωάννα όχι μόνο δε μασάει με τίποτα και φυσικά δεν της λείπουν οι γονείς της τόσο ώστε να θέλει να γυρίσει, αλλά θέλει να μείνει και παραπάνω. Μου ζήτησε να μείνει και τη δεύτερη περίοδο και όταν της είπα ότι θα φύγουν τα υπόλοιπα παιδιά και οι φίλες που έχει κάνει μέχρι τώρα, η απάντηση ήταν αποστομωτική: “ευκαιρία να κάνω καινούριους φίλους”! Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή η αντίδραση, από ένα εξάχρονο μάλιστα, είναι εντυπωσιακή.
Την Τετάρτη που είχαμε πάει πάνω τελευταία φορά, κάθησα μαζί της μέσα στο σπιτάκι τους για κάμποση ώρα, γιατί φτιάχναμε τα ρούχα της. Όπως είχα φανταστεί, τα ρούχα δε τη φτάνουν βέβαια, μια που τα λερώνει όλα με τη μία. Όμως είδα ότι δεν είναι μόνο η Ιωάννα έτσι. Όλα τα κοριτσάκια είναι έτσι και δίνουν μεγάλη προσοχή στα ρούχα και τα λούσα. Μάλιστα εκείνο το βράδυ κάναν και καλλιστεία! Και κάναν όλα σαν τρελλά για το τι θα φορέσουν, πως θα κάνουν τα μαλιά τους κλπ. Και φροντίζαν και την Ιωάννα που δεν είχε καλά ρούχα μαζί (“μην ανησυχείς, θα πάρουμε ρούχα από την Τάδε που έχει τον ίδιο σωματότυπο με σένα, μόνο λίγο πιο ψηλή είναι”… ), θα της φτιάχναν και τα μαλιά της και όλα. Μάλιστα κάνα δύο έλεγαν “α, εγώ πάω να ξεγραφτώ αφού θα πάρει μέρος η Ιωάννα. Μα δε τη βλέπετε τι γλυκούλα που είναι; Θα κερδίσει σίγουρα!”. Και το φοβερό είναι ότι το πιστεύαν κιόλας! Εγώ είπα, είναι που είναι ψώνιο το παιδί μου, μετά από αυτά όλα, δεν ξέρω πως θα γυρίσει!!!! 🙂 Τη ρώτησα την επόμενη μέρα τι έγινε στα καλλιστεία και μου είπε ότι ήταν στις φιναλίστ (δεν την ήξερε αυτή τη λέξη -ακόμα- πιο περιγραφικα μου το είπε).
Πάντως είναι άνετη, ξέρει τους πάντες και τα πάντα, όποιος τη βλέπει την αγκαλιάζει και φυσικά ακούω τα καλύτερα λόγια. Η Ιωάννα μας, μια κανονική survivor, που την αγαπάμε πολύ.
Το απόγευμα θα ξαναπάμε και θα έχει update!
XAXAXAXA!!! Λες να σας ζητήσει να φτιάξετε μια πασαρέλα στην αυλή?
;-D
Αχ! Τα ίδια και γω.
Τα παιδια στην κατασκήνωση και μου λείπουν.
Τι ωραία που πάτε και τα βλέπετε συχνά! Εμείς, που τέτοιο καλό.Τώρα μέτα από 6 μέρες, είμαι στα όρια μου.
Και η μεγάλη μου, καθε βραδυ, λεει πως ” κλείνεται η ψυχή της “, και γω που τ’ακούω να δείς!