Επόμενο project στην σειρά ήταν να φτιάξουμε ένα κρεβάτι διπλό.
Ξεκίνησαμε πάλι από το sketchup, όπου δοκιμάσαμε διάφορα σχέδια, χωρίς όμως να μας ενθουσιάζει κάποιο. Τα requirements ήταν:
- Να μην είναι πεύκο. Έχω μία αντιπάθεια στα έπιπλα από αυτό που αποκαλούν “Σουηδικό” ξύλο στην ελλάδα. Δες: “πεύκο”. Είναι πολύ μαλακό και σημαδεύεται εύκολα, έχει πολλούς ρόζους, χωρίς να γίνεται όμορφο (υποκειμενική άποψη), και ως παιδί είχα ρίξει απίστευτο τρίψιμο και δουλειά σε όλων των ειδών τα σουηδικά έπιπλα που έφτιαχνε το εργαστήριο του πατέρα μου. Ξέρω, αποθημένα, ναι το αναγνωρίζω και προχωράμε. Οχι πεύκο.
- Να είναι πιο πλατύ από το στρώμα, ώστε να χρησιμοποιούντα τα πλαινά (οι τραβέρσες) ώς κομοδίνο. Με ενδιαφέρει να έχω κάπου να ακουμπάω το βιβλίο μου και το μπουκάλι του νερού μου
- Να έχει φώτα για το διάβασμα.
Όπως πάντα, κάνοντας διάφορες αλλαγές, επιλογές και πισωγυρίσματα, στο τέλος βρήκαμε κάτι που να αρέσει και στους δύο.
Για την ιστορία, να μερικά από τα σχέδια που απορίψαμε:
Στο τέλος, καταλήξαμε σε αυτό:
Χρειαστήκαμε συνολικά 5 μαδέρια δεσποτάκι. Το κόστος των ξύλων ήταν περίπου 250 ευρώ.
Ο σκελετός αποτελείται από τέσσερα μασίφ κομμάτια ξύλου, κομμένα έτσι το ένα να μπαίνει μέσα στο άλλο, σαν φτερό πεταλλούδας
Αφού ξεχοντρίσαμε και ξεφαρδίσαμε τα 4 ξύλα που αποτελούν τον σκελετό στα σωστά μεγέθη, κόψαμε το αρσενικό μέρος κάθε ένωσης χοντρικά στην κορδέλα στο σωστό σχήμα. Επειτα, με το ρουτερ και οδηγούς φτιαγμένους επάνω στο κάθε ξύλο, κάναμε τις πλευρές του κάθε κομματιού να γίνουν ίσες και ακριβώς επάνω στο σχέδιο. Εκεί που δεν μπορούσε να δουλέψει το ρούτερ (στο εσωτερικό κάθε γωνίας) το κάναμε με το σκαρπελάκι.
Χρησιμοποιόντας τα αρσενικά ώς μακέτα, σημαδέψαμε επάνω στο θηλυκό που ακριβώς έπρεπε να κόψουμε:
Και με το ρούτερ και το σκαρπέλο ξανά, κόψαμε το θηλυκό της πεταλούδας ακριβώς ώστε να πέσει το αρσενικό μέσα. Για τις τέσσερεις ενώσεις χρειάστηκαν συνολικά γύρω στις 10 ώρες.
Έπειτα κολλήσαμε από δύο κομμάτια δεσποτάκι μαζί για να φτιάξουμε το επιθυμητό πάχος για τα πόδια (τα μαδέρια στο δεσποτάκι, όπως και στα περισσότερα ξύλα που βρίσκουμε έχουν πάχος 5 πόντους. Εμείς θέλαμε στο πιο χοντρό τους τα πόδια να είναι 8 Χ 8 εκατοστά. )
Αφού κολλήθηκαν και επειδή οι γωνίες δεν ήταν ορθές και δεν μπορούσαμε να τις βγάλουμε ακριβώς στο επιτραπέζιο πριόνι, τις βγάλαμε στο περίπου (σημαδεύοντας και κόβοντας ελεύθερα, στο χέρι, χωρίς τη χρήση οδηγού) στην κορδέλα, και μετά τα τρίψαμε στο ταινιολειαντήρα να έρθουν ακριβώς στις γωνίες που θέλαμε.
Πήγαμε σε σιδεράδικο και κόψαμε λαμαρίνες περίπου στο μέγεθος Α4. Κάναμε τρύπες και τις βιδώσαμε στο πάνω μέρος των ποδιών χρησιμοποιώντας βύσματα ξύλου (ώστε να μπορούμε να το λύσουμε για να το μεταφέρουμε)
Και ο βασικός σκελετός του κρεβατιού ήταν έτοιμος.
Το λύσαμε, και στα πλαινά κάναμε μία εγκοπή 2Χ2 πόντους για να κάθονται οι σανίδες του κρεβατιού.
Επόμενο ήταν τα κεφαλάρια. Στην αρχή σκεφτήκαμε να τα κάνουμε και αυτά μασίφ, αλλά ήταν πολύ βαριά, και είχα τις αμφιβολίες μου για το πόσο θα ήταν εύκολο να κρατηθούν στον τοίχο με όλο αυτό το βάρος. Επίσης, ήθελα να περάσω από μέσα καλώδια. Αποφασίσαμε λοιπόν να τα κάνουμε κούφια (καφασωτά), χρησιμοποιόντας μία λεπτή (8 χιλιοστά) στρώση από δεσποτάκι σε κάθε πλευρά. Ετσι και θα ήταν πιο ελαφριά, και θα γλιτώναμε ξύλο, και θα μπορούσα να βάλω όλα τα καλώδια και τα φώτα χωρίς να χρειάζεται να σκάβω.
Μετά από αρκετό ψάξιμο καταλήξαμε σε αυτά τα φώτα ( Aca Μονό Σποτ με Ενσωματωμένο LED και Φυσικό Φως σε Μαύρο Χρώμα 3W )
Φτιάξαμε ένα τελάρο χρησιμοποιόντας πεύκο (ναι, ξέρω, δεν μου αρέσει, αλλά στο τελάρο χρησιμοποιείς ότι έχεις για κάψιμο):
Πήραμε ένα μαδέρι δεσποτάκι, και το σκίσαμε σε πάχος 1 πόντου (Βγάλαμε και τα τέσσερα κομμάτια που χρειαζόμασταν από ένα μαδέρι) και τα κολλήσαμε στα τελάρα:
Και έπειτα κολλήσαμε τα πλαινά (πάνω κάτω, και δεξιά αριστερά), κομμένα σε γωνία 45 μοιρών ώστε να μην φαίνονται σόκορα:
Το τρίψαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε και έτοιμο για χρώμα.
Επόμενο ήταν το κομοδινάκι που ήθελε η Στέλλα. Το σχέδιο ήταν αυτό:
Σε κάποια πρόσφατη επίσκεψη σε έναν λουστραδόρο είδαμε ότι είχε χρησιμοποιήσει μία τεχνική για να βάψει ένα τραπέζι δεσποτάκι, με την οποία τεχνική έπαιρναν πολύ περισσότερο χρώμα τα νερά του ξύλου, και φαινόντουσαν πολύ πιο έντονα. Γνωρίζοντας ότι η τεχνική είναι αρκετά πολύπλοκη για εμάς, αποφασίσαμε να το αφήσουμε σε αυτόν να μας τα βάψει και να τα βερνικώσει.
Όταν τα πήραμε από τον μάστορα, ο σκελετός στήθηκε πολύ γρήγορα:
Για το κεφαλάρι κάναμε 4 τρύπες στον τοίχο, και βάλαμε στραβόκαρφα. Είχαμε αφήσει αντίστοιχες τρύπες στην πίσω μεριά από τα κεφαλάρια ώστε να κρεμαστούν στον τοίχο.
Τα δύο μικρά ξυλάκια ανάμεσα στα δύο κεφαλάρια είναι εκεί για να κρύβουν τα καλώδια.