Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Η δουλειά μερικές φορές σου δίνει την αφορμή να κάνεις τις εκδρομούλες σου, όταν σε άλλες περιπτώσεις βαριέσαι του θανατά να κουνηθείς από τον καναπέ σου.

Έτσι και σήμερα, με αφορμή μια δουλειά στη Στούπα, πήγαμε εκδρομούλα. Και χαίρομαι πάρα πολύ που το κάναμε, γιατί περάσαμε μια υπέροχη Κυριακή.

Ήπιαμε τον καφέ μας σε ένα φανταστικό μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα, βράχια και κάκτους (κλασική Μάνη δηλαδή), μιλήσαμε λίγο για δουλειά και μετά πήγαμε στη Στούπα για μπανάκι.

Λίγο μετά που μπήκαμε στη θάλασσα, άρχισε να σκοτεινιάζει, να μαυρίζει ο ουρανός και να ακούγονται μπουμπουνητά. Άρχισαν οι κεραυνοί και μετά από λίγο το ψιλόβροχο που σιγά σιγά δυνάμωσε. Ήταν όμως τόσο όμορφα να βρίσκεσαι μέσα στον ήρεμο, καθαρό, γαλανό, υπέροχο κόλπο της Καλόγριας στη Στούπα και γύρω σου να γίνεται χαμός. Πραγματικά ευχαριστηθήκαμε το μπάνιο μας.

Μετά φαγάκι και επιστροφή. Και όπως γίνεται πάντα, τα παιδιά δεν κλείσαν το στόμα τους ούτε για μια στιγμή (ειδικά η Ιωάννα). Το αποκορύφωμα της σουρεάλ συζήτησης ήταν το εξής:

Κάτω από τη θέση του οδηγού υπάρχει ένα σίδερο που έχει λάδια για κάποιο λόγο και έχουν λερωθεί και ο Κωνσταντίνος και ο Γιώργος. Λέω λοιπόν ότι πρέπει να τα καθαρίσουμε.

Κων: Δεν φτάνω κιόλας εκεί κάτω για να το καθαρίσω!
Γιώ: Φτάνω εγώ!
Εγώ: Μάλλον θα πρέπει να πάρουμε ένα στουπί
Γιώ: Μάλλον θα πρέπει να πάρουμε ένα σαμιαμίδι (!!!)
Εγώ: Πως;;;
Γιώ: Να πάρουμε ένα σαμιαμίδι, να του βάλουμε σφουγγάρια στα πόδια, να το βάλουμε στην άκρη που είναι αδιέξοδο και δεν μπορεί να πάει αλλού, ώστε να προχωρήσει και να καθαρίσει το σίδερο!
Εγώ: Μάλλον πρέπει να πάρουμε ένα σαμιαμίδι και να του βάλουμε στουπιά στα πόδια
Κων: Μάλλον πρέπει να πάρουμε ένα σαμιαμίδι και να του βάλουμε σαμιαμίδια στα πόδια που θα έχουν σφουγγάρια.

Η συζήτηση θα μπορούσε να συνεχίσει για ώρες.