Στα δεκα τόσα χρόνια στην Greenpeace έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους. Ανθρώπους που δεν θα φανούν ποτέ στα κανάλια, που δεν θα γίνουν ποτέ πλούσιοι, που επιμένουν να παλεύουν μία ζωή για αυτά που πιστεύουν όπως μπορεί ο καθένας. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Sjoerd. Στο τμήμα που δουλεύω ήμουν μέχρι τώρα ο δεύτερος παλιότερος. Παλιότερος από εμένα ήταν μόνο ο Sjoerd.
Νομίζω ότι η καλύτερη περιγραφή του Sjoerd είναι “Ο θυμωμένος αδελφός του Άη Βασίλη” (“Santa Claus angry brother”), ψευδώνυμο που του κόλησε ο Geoff από την Αυστραλία, και που τον έκανε πάντα να γελάει. Δύσκολος άνθρωπος, η πρώτη (και η δεύτερη, και η τρίτη) εντύπωση που σου έδινε ήταν ότι είναι γκρινιάρης. Επικοινωνούσε καλύτερα με τα μηχανήματα παρά με τους ανθρώπους. Αλλά αν χρειαζόσουν κάτι, ήταν πάντα εκεί. Μέχρι την νύχτα, μέχρι να λυθεί το πρόβλημα, ήταν πάντα εκεί.
Ο Sjoerd έφτιαξε την πρώτη πρώτη σελίδα της Greeenpeace το 1992, όταν ακόμα οι περισσότεροί μας δεν είχαμε ακούσει για το world wide web. Έφτιαξε το πρώτο δίκτυο email του γραφείου, τις πρώτες λίστες επικοινωνίας, τους πρώτους ftp servers.
Πριν από αυτό είχε περάσει 2μιση χρόνια στην ανταρκτική. Στην αρχή σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση της Αυστραλίας, μετά με την Greenpeace. Είχε πάει πολλές φορές στα καράβια της οργάνωσης σαν μαρκόνι.
Φανατικός των linux είχε περάσει κάποτε 2 βράδια δίνοντάς μου οδηγίες για να σετάρω έναν υπολογιστή στο σπίτι μου να δουλεύει με Red Hat Linux, ώστε (όπως μου είπε αργότερα) να μην απογοητευτώ από το αγαπημένο του λειτουργικό και το παρατήσω.
Όποτε πήγαινα μέχρι τώρα στο Amsterdam, ένα απόγευμα κάθε φορά περπατάγαμε από το γραφείο μέχρι το κέντρο μαζί. Ήξερε την ιστορία κάθε παλιού κτιρίου. Ποτέ δεν μου είπε πως.
Μου φαίνεται περίεργο που θα πάω στο Amsterdam και δεν θα είναι στην γωνία του, πρώτος πάντα στο γραφείο ότι ώρα και να πήγαινες.
Μία σελίδα για τον εαυτό του (χωρίς όμορφο design, τον ενδιέφερε μόνο η ουσία), για όσο καιρό μείνει online βρίσκεται εδώ:
Εχτές με πήραν τηλέφωνο από το Amsterdam να μου πούν για το ατύχημά του. Ήταν με το ποδήλατό του και τον χτήπησε αυτοκίνητο. Τον πήγαν στο νοσοκομείο, εγχειρίστηκε αλλά η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη. Δεν είχε ξανά επαφή με τον κόσμο και έφυγε την νύχτα. Σήμερα άρχισα να ειδοποιώ παλιούς συνεργάτες του που δεν δουλεύουν πια για την Greenpeace. Όλοι είναι σοκαρισμένοι.
O Sjoerd αφήνει πίσω του την μητέρα του σε πολύ μεγάλη ηλικία. Δεν είχε παντρευτεί και δεν είχε παιδιά.
Αντίο φίλε
Είναι συγκλονιστικό, και ταυτόχρονα μαγικό πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας, που δεν γεμίζουν μόνο τη δική τους ζωή αλλά και την δική μας με όνειρα κι ελπίδες που γίνονται πράξεις.
Ένα αντίο και από μας.