Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τα παιδιά έχουν ακούσει πολλά αυτές τις μέρες για την ιστορία του Χριστού και το Πάσχα και προφανώς είναι πολύ επηρεασμένα. Αυτό έγινε αφορμή για διάφορες συζητήσεις.

• Ιωάννα: Μαμά, όταν πεθάνεις, εγώ θα σου βάλω αληθινά λουλούδια.
• Εγώ (πλένω τα πιάτα και έχω γυρισμένη την πλάτη ευτυχώς, έτσι δε με βλέπει που κοντεύω να πνιγώ): Αχ, ευχαριστώ Ιωάννα μου.
• Ιωάννα: Ναι, αληθινά, όχι όπως στους άλλους που βάζουν ψεύτικα! (είδατε χλίδα; μα πως με προσέχει!).
• Εγώ: Μόνο μη μου βάλεις μαργαρίτες, γιατί είμαι αλλεργική.
• Ιωάννα: Αν τώρα μαμά έπεφτες ξαφνικά κάτω και πέθαινες, ξέρεις τι θα έκανα;;; (για να το μάθουμε και αυτό…)
• Εγώ: Τι μωρό μου; (πως συγκρατώ τα γέλια μου ή πως δεν έχω πέσει ακόμα κάτω, δε το ξέρω)
• Ιωάννα: Θα σου έβαζα μια μαργαρίτα στο πρόσωπο, να δω αν έπεσες κάτω και πέθανες ή αν έπεσες κάτω από την κούραση.  Αν είναι να πέσεις τώρα κάτω, προτιμώ να είναι από κούραση (πάλι καλαααααα.)

Το βράδυ ξεκίνησε και πάλι κουβέντα περί Λαζάρου, ανάστασης κλπ. Μου λέει ο Γιώργος πως δεν τα πιστεύει αυτά, ούτε στη θρησκεία και λέει η Ιωάννα:

• -Εγώ μια πιστεύω στη θρησκεία μας και μια στην άλλη θρησκεία που λέει για τις μαϊμούδες
• (μου παίρνει λίγα δευτερόλεπτα να καταλάβω πως μιλάει για τη θεωρία της εξέλιξης) Μα Ιωάννα μου, αυτό δεν είναι θρησκεία, είναι επιστήμη
• -Ε, εγώ μια πιστεύω στη θρησκεία και μια στην επιστήμη!

Μετά ξεκινάει ο Γιώργος να λέει  για το πως δεν πιστεύει σε αυτά περί Αδάμ και Εύας κλπ και του λέω πως οκ, αυτά είναι ένα συμβολικό παραμύθι και πως ακόμα και άνθρωποι που πιστεύουν στη θρησκεία (τουλάχιστον ένα ποσοστό από αυτούς), το καταλαβαίνουν αυτό και δεν το παίρνουν κυριολεκτικά. Του εξηγώ λοιπόν περί ανώτερης οντότητας που είναι υπεύθυνη για την δημιουργία όλων. Ναι μεν, η γη φτιάχτηκε από μετεωρίτες που συγκρούστηκαν, αλλά δεν ήταν τυχαίο γεγονός, ήταν καθοδηγούμενη από εκείνη κλπ. Για σκέψου το του λέω κι αυτό..

-Μαμά, εάν υπάρχει όμως μια τέτοια ανώτερη οντότητα, δεν γίνεται να υπάρχει μόνο μια. Θα είναι ολόκληρη φυλή.
-Χμ γιατί όχι; Θα μπορούσε να είναι μια φυλή, όπου ο καθένας θα ήταν υπεύθυνος να δημιουργήσει ένα γαλαξία.
-Ναι, αλλά εάν αυτοί δημιούργησαν εμάς, αυτούς ποιός τους δημιούργησε;;;;

Ε, μετά από αυτό, παρέδωσα. Τι να πω άλλωστε;

Η συζήτηση ξαναγύρισε στα θαύματα, τις αυτοκτονίες (λόγω Ιούδα), τις θυσίες (είπαμε, πολύ θανατικό έχει πέσει στις συζητήσεις μας), την ανάσταση, πως αν ποτέ έρθει η Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν όλοι και θα δούμε τις γιαγιάδες και τους παπούδες και θα μάθουμε ποιός ήταν ο πρώτος πρόγονός μας και άλλα τέτοια σουρεάλ.

Δεν μπορώ να πω, η βαρεμάρα είναι κάτι που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο κάποιου που έχει παιδιά 🙂