Από προχτές ένιωσα να γίνονται αλλαγές στον ψυχικό μου κόσμο. Δεν ξέρω τι έγινε και άλλαξα.
Νόμιζα μέχρι τώρα ότι μόνο τα παιδιά περνάνε από φάσεις. Μάλλον δεν είναι έτσι.
Ξαφνικά έγινα πιο αποφασιστική, αναλαμβάνω υποχρεώσεις, βγαίνω από το σπίτι για δουλειές. Πραγματικά δεν ξέρω τι έγινε. Και δεν θέλω να το γρουσουζέψω κιόλας. Δεν θέλω να το πω ή να το σκέφτομαι πολύ, γιατί μπορεί ξαφνικά να ξαναγίνω όπως ήμουνα. Αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου και δεν πρέπει να με πιέσουν κιόλας και ίσως να παραμείνω έτσι.
Και μου αρέσω πολύ έτσι.
Εντάξει δεν έχουν γίνει τρομαχτικές αλλαγές. Ακόμα έχω δυσκολία να πάω σε πελάτη μόνη μου να μιλήσω για δουλειά. Ξέρω πως πρέπει να πάω στον βιντεοκλαμπά να μιλήσουμε για το site του. Αλλά δυσκολεύομαι. Φυσικά είναι μέχρι να γίνει η αρχή. Μετά δεν έχω προβλημα. Αλλά αυτή η αρχή μου είναι πολύ δύσκολη.
Επίσης έχω δυσκολίες στο να ξεκινήσω να προωθήσω τη δουλειά μου γενικά. Δεν μπορώ να γίνω πωλητής. Με τίποτα. Τι στο καλό ελεύθερος επαγγελματίας είμαι δεν ξέρω. Και πρέπει να δουλέψω.
Και μόνο που τα έγραψε αυτά νιώθω ότι ξαναπέφτω στην προηγούμενη κατάστασή μου και δεν το θέλω. Θέλω να παραμείνω αποφασιστική. Να γίνω ακόμα πιο πολύ. Θέλω να ξαναπάω σινεμά!
Πάντως χτες έκανα κάτι που μου άρεσε. Μίλησα με τον τύπο από την Αμερική που είχε δώσει τη δουλειά στον Κωνσταντίνο και μετά από πολλές ώρες chat κατάφερα να του δώσω να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει για να δώσει σωστά specifications για το καινούριο component. Ήταν δύσκολη δουλειά. Αλλά όταν σήμερα μου έστειλε το πρώτο δείγμα και ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα, ένιωσα τρομερή χαρά. Επίσης τελείωσα με το site του mosDemo και είμαι πολύ περήφανη για τη δουλειά που έκανα εκεί.
