Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Βιβλίο της Τζένιφερ Ντόνελι.

Ένα από τα δώρα γενεθλίων μου.

Μια ιστορία αγάπης, στο Λονδίνου του 1800. Με λίγα λόγια, ένα βιβλίο που χωρίς να το θέλεις σε τραβάει να το διαβάσεις όλο, αλλά χωρίς να έχει να σου πει κάτι ή να σου αφήσει κάτι μετά. Σαν αυτές τις ρομαντικές ταινίες που τις βλέπεις, περνάς ευχάριστα 2 ώρες και αυτό ήταν. Μου θύμισε λιγάκι ένα πιο καλογραμμένο και εκτενές Άρλεκιν. Για καλοκαίρι και διακοπές, είναι καλό.

Θα έχει σπόιλερς παρακάτω, οπότε εάν δε θέλετε, μη διαβάσετε.

Νεαρή και νεαρός αγαπιούνται παρά τις αντίξοες συνθήκες της πάμφτωχης ζωής τους στο Λονδίνο του 1888. Έχουν μεγάλα σχέδια για το μέλλον, όμως η σκληρή ζωή (και τα τσιλιμπουρδίσματα) τους τα χαλάνε τα σχέδια αυτά, χωρίζουν και η νεαρή βρίσκεται στην Αμερική δίχως στον ήλιο μοίρα.

Καθότι όμως είναι ΚΑΙ νεαρή ΚΑΙ εντυπωσιακά πανέμορφη ΚΑΙ πανέξυπνη ΚΑΙ επιχειρηματικό δαιμόνιο ΚΑΙ της την πέφτουν οι πιο ωραίοι και πλούσιοι άντρες, καταφέρνει να πετύχει τους στόχους της και να γίνει η πιο πλούσια γυναίκα της γης.

Και φυσικά στο τέλος συναντιέται ξανά με τον όμορφο ΚΑΙ έξυπνο ΚΑΙ επιχειρηματικό δαιμόνιο νεαρό (μόνο το θεληματικό πηγούνι του λείπει) και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (ή και όχι, γιατί αυτοί είναι πάμπλουτοι).

Πρόσθεσε μέσα σε αυτά δόσεις μυστηρίου, λίγο Τζακ Αντεροβγάλτη (ναι, μαθαίνουμε ΚΑΙ ποιός ήταν πραγματικά ο Τζακ), φόνους και διαπλοκές, πολύ δράμα και γερές δόσεις σεξ (ένα τσικ πιο σκληρό από τα Άρλεκιν οφείλω να ομολογήσω) και καταλαβαίνεις γιατί το διαβάζεις όλο σε ένα απόγευμα άμα λάχει και γιατί έχει γίνει επιτυχία.

Το βιβλίο αυτό ακουλουθεί η συνέχεια “Τριαντάφυλλο του χειμώνα” καθώς και ένα ακόμα που ολοκληρώνει την τριλογία (μα ακόμα δεν έχει βγει απ’ ό,τι έχω καταλάβει).

Ίσως να είμαι σκληρή με το βιβλίο αυτό, ίσως να έχω άλλα γούστα, να μην είμαι ρομαντική αρκετά, ίσως να έχω υψηλότερες προσδοκίες. Αλλά μου φάνηκε ανούσιο. Μετά το The Time Traveller’s Wife τι να μου πουν οι άλλες ιστορίες αγάπης…