Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Το μικρό μας κοριτσάκι έφτασε κιόλας 7 χρονών!!

Ήταν Δευτέρα και μάλιστα του Αγίου Πνεύματος. Η ημερομηνία που έπρεπε να γεννήσω είχε περάσει κατά 4 μέρες και η Ιωάννα είχε βολευτεί για τα καλά στην τεράστια κοιλιά μου, είχε απλωθεί και δεν έλεγε να βγει! Και ενώ έλεγα πως θα μείνω για πάντα έτσι, έγκυος μια ζωή, είπε να χαλάσει το τριήμερο του γιατρού και να τον φέρει πίσω στην Αθήνα :). Πρωί με έπιασαν πόνοι, πήγαμε στο μαιευτήριο και στις 1.30 το μεσημέρι έκανε την εμφάνισή της (ακολούθησε τον αδερφό της ακόμα και σε αυτό σχεδόν κατά γράμμα), χωρίς να με παιδέψει και πάρα πολύ. Ένα υγιέστατο καραφλό μωράκι, 3.650γρ.

Το μόνο που άργησε να κάνει ήταν να βγάλει μαλί 🙂 Όλα τα άλλα τα έκανε πολύ γρήγορα. Περπάτησε πριν κλείσει τους 8 μήνες, στο χρόνο έλεγε κάμποσα, 3 χρονών έγραφε το όνομά της. Και αν κάποιος διαβάσει τι έγραφα στο βιβλιαράκι που της έχω κρατήσει για τα “πρώτα χρόνια” θα είναι σα να διαβάζει πράγματα για το τώρα. Δεν έχει αλλάξει χαρακτήρα από τότε που γεννήθηκε! Έτσι για να σιγουρευόμαστε πως τα παιδιά γεννιούνται με τον χαρακτήρα τους και δεν τον διαμορφώνουν και ιδιαίτερα μεγαλώνοντας.

Σίγουρα έχει ελαττώματα, μαζί με προτερήματα. Όλοι έτσι δεν είμαστε; Εμείς την αγαπάμε πάντα.

Χρόνια πολλά καρδιά μας 🙂 (τούρτα θα κεράσουμε το Σάββατο που θα γίνει το πάρτυ).

Στη φωτογραφία είναι με το αγαπημένο της δώρο, ένα καινούριο mp3 player. Με το ζόρι το βγάζει από τα αυτιά της όταν πάει για ύπνο….