Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τις μέρες που έλειπε ο Κωνσταντίνος στο Άμστερνταμ, αλλά και το πολύ ωραίο και ξεκουραστικό σαββατοκύριακο ήταν η καλύτερη ευκαιρία για διάβασμα.

Οπότε τελείωσα άλλα δυο βιβλία 🙂

Πριν πω για αυτά, να πω πως το σαββατοκύριακο το περάσαμε στο εξοχικό του πατέρα μου, ένα μέρος που πάντα μας χαλαρώνει, μια που έχουν και τα παιδιά παρέα μπόλικη και η θάλασσα είναι μες τα πόδια μας. Το μόνο που μας χάλασε λίγο τις μέρες ήταν οι σφήγκες που τσίμπησαν και τα δυο παιδιά. Την Ιωάννα σε τέσσερα σημεία στο χεράκι της με αποτέλεσμα να πρηστεί το καημένο. Τώρα και τα δύο απέκτησαν μια φοβία με τις σφήγκες.

Συνεχίζουμε με τα βιβλία.

Το πρώτο είναι το Wintersmith του Τέρι Πράτσετ. Τρίτο βιβλίο με ηρωίδα την Tiffany Aching από το “χιλιάδες νάνοι κι ένα τηγάνι”. Το δεύτερο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αλλά δεν είχε και καμία σημασία. Νομίζω το ευχαριστήθηκα το ίδιο. Δεν έχω να πω και πολλά, το βιβλίο είναι κλασικός Πράτσετ, ευκολοδιάβαστο, εύθυμο, ρουφιέται και σε κάνει να γελάς και να περνάς καλά διαβάζοντάς το. Μου αρέσει η ηρωίδα αυτή πολύ, όπως και οι Wee Free Menπου την πλαισιώνουν. Στα αγγλικά νομίζω είναι ΠΟΛΥ καλύτερο, μια που έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις την φοβερή ιρλανδική προφορά τους!

Το δεύτερο ήταν το The Giver της Lois Lowry. Δεν ήξερα τι θα διαβάσω όταν το έπιασα στα χέρια μου. Παρακαλώ εάν δε θέλετε να μάθετε τίποτα περί του βιβλίου (πέραν του ότι μου άρεσε  και το διάβασα μέσα σε μια μέρα), ΜΗ διαβάσετε παρακάτω.

Νομίζω ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψω είναι να πω πως μου φάνηκε σα να ήταν το 1984 του Όργουελ γραμμένο για πιο μικρούς. Παρότι η συγγραφέας γράφει κυρίως για παιδιά, θεωρώ πως πρέπει να είναι μεγάλα κάπως τα παιδιά για να το διαβάσουν, ώστε να  το καταλάβουν.

Ξεκινά σε μια μελλοντική κοινωνία, φαινομενικά ουτοπική. Δεν υπάρχει πόνος, φτώχια, θυμός, λύπη, προβλήματα. Όλα έχουν λυθεί. Ποιό είναι όμως το τίμημα για αυτή την ουτοπία και αξίζει πραγματικά; Ο νεαρός Jonas θα μάθει εις βάθος το πως λειτουργεί η κοινωνία του όταν θα επιλεγεί να είναι ο επόμενος Receiver of Memory της κοινωνίας αυτής.

Όπως είπα, μου άρεσε. Το διάβασα μέσα σε μια μέρα. Πιστεύω πως τα παιδιά έχουν να μάθουν πολλά αν το διαβάσουν και χρησιμοποιήσουν λιγάκι την κριτική τους σκέψη.