Χάθηκα αυτές τις μέρες, αλλά για καλό :).
Πέρασα τις καλύτερες 10 μέρες της ζωής μου νομίζω. Θα προσπαθήσω να γράψω κάποια πράγματα, αλλά σίγουρα δεν θα μπορέσω να αποδώσω το πόσο ωραία ήταν, πόσο όμορφα πέρασα, πόσο γέλασα, πόσο διασκέδασα, πόσο ευχαριστήθηκα.
Από την προηγούμενη Τετάρτη είχε αρχίσει να έρχεται κόσμος. Ο λόγος ήταν η επέτειος των 10 χρόνων γάμου μας. Είχαμε πει πως θα κάναμε ένα μεγάλο πάρτυ, καλώντας όλους τους φίλους μας. Το πάρτυ που δεν κάναμε στο γάμο, στον οποίο έπρεπε να γλεντήσουμε με τους καλεσμένους που έπρεπε να έχουμε.
Εδώ και μήνες λοιπόν είχαμε πει σε φίλους από το εξωτερικό ώστε να κανονίσουν εισητήρια, αλλά και στους φίλους μας από την Αθήνα και άλλα μέρη της Ελλάδας. Είχαμε πει σε όλους ότι μπορούν να μείνουν σπίτι μας, αρκεί να μη τους πειράζει να κοιμηθούν όλοι μαζί σε ένα χώρο στρωματσάδα.
Μια που κανέναν δεν τον πείραζε, κατέφτασε η Χάριετ από την Αυστρία, ο Ζάιμον από την Αγγλία (και οι δύο μένουν Ολλανδία όμως τώρα), ο Τιμ με τη Ναντίν από την Ολλανδία, ο Ερνέστο από το Μεξικό, ο Νις από την Δανία και η Σάρα από την Αμερική.
Από την Αθήνα, για διάφορους λόγους ο καθένας, δεν κατάφερε να έρθει κανείς. Ο Κωνσταντίνος βλέποντας τη στεναχώρια μου που θα καταλήγαμε να κάνουμε πάρτυ μόνο με δικούς του φίλους και συγγενείς, έβαλε όλη την πειθώ του 🙂 και κατάφερε να μου κάνει τη μεγαλύτερη έκπληξη που θα μπορούσε: την Παρασκευή το βράδυ εμφανίστηκε μπροστά μου η Γεωργία από την Κύπρο και το Σάββατο η Ναυσικά από το Αίγιο (να έχουμε και κάποιον από την Ελλάδα βρε παιδί μου!).
Προσθέστε σε αυτούς τη Σοφία και κάμποσους φίλους από Καλαμάτα και λίγους συγγενείς του Κωνσταντίνου και έχετε έτοιμη τη συνταγή για σίγουρη καλοπέραση.
Το Σάββατο είχαν έρθει όλοι και κάναμε το πάρτυ. Εκείνη την ημέρα κοιμήθηκαν 14 άτομα μέσα στο σπίτι μας :).
Όμως το καλό ήταν πως δεν έγινε το πάρτυ και τελείωσε. Μέχρι και χτες είχαμε κόσμο εδώ, πήγαμε εκδρομές, φάγαμε καλά, διαβάσαμε τα βιβλία μας, παίξαμε παιχνίδια, κάναμε μπάνια και γενικώς περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ.
Θα ακολουθήσει μια σειρά από ποστ γιατί φυσικά δεν μπορώ να τα πω όλα εδώ. Όμως όλοι είπαν πως τέτοιες εκδηλώσεις πρέπει να τις κάνουμε πιο συχνά, γιατί περάσαμε τις καλύτερες διακοπές της ζωής μας.
Photo by Sophia
Εγώ πάντως, ακόμα, και για πολύ καιρό φαντάζομαι, έχω έναν εσωτερικό (και έναν εξωτερικό) κόσμο, γεμάτο χαμόγελα και ήρεμη γαλήνη!!!! Και teraτα από αναμνήσεις και υπέροχες στιγμές!!
😉
Εγω παλι για πολλα χρονια ακομα θα εχω χαραγμενο στη μνημη μου το αμαξι της Σοφιας…χιχιχιχι!!! και φυσικα τον θεικο δειχτη του Κων!!! χαχαχαχαχαχα!!!
@ Γεωργία
Κοίτα, δεν είναι απαραίτητο να είναι χαραγμένο στη μνήμη σου, όποτε θες, σου κάνουμε επανάληψη της εμπειρίας!! Και μη μου πεις ότι ξέχασες τις θεϊκές δοκιμές των σιροπιών!!! (Καφές με γεύση τριαντάφυλλο, ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)
;-))))
Το αυτοκίνητο της Σοφίας δεν ξεχνιέται εύκολα 🙂 Όσο για τον δείχτη/φλας μη μιλάς και πολύ Γιωργία, γιατί το κάναμε κι εμείς μετά 😛
Κοίτα, εγώ πάντως, είδες… προσφέρομαι να σας φρεσκάρω την μνήμη, έτσι για να διατηρείτε ζωντανή την εμπειρία!! Γιατί, όπως ξέρεις, το Fabia αλλάζει και με το πέρασμα του χρόνου!!! You never get in the same car twice, as you never cross the same river twice!
😉
Pingback: Ένας μήνας γεμάτος καλεσμένους! – Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα