Το Σάββατο λοιπόν ήρθε η μεγάλη μέρα 🙂
Όλο το πρωινό το περάσαμε φτιάχνοντας μαλλί και νύχι. Το σίγουρο είναι πως θα περάσει ΠΑΡΑ πολύς καιρός μέχρι να
ξαναδεί κανείς τα νύχια μου κόκκινα με στρας και στο μαλλί μου χρυσόσκονη. Τι κάνει κανείς για την αδερφούλα του… 🙂
Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και έτοιμοι όλοι πήγαμε κατά τις 4μιση στο σπίτι τους. Γαμπρός και νύφη ντύνονταν στο ίδιο σπίτι (φυσικά απαγορευόταν ο γαμπρός να δει τη νύφη) και είχαν μαζευτεί φίλοι και συγγενείς.
Γνώρισα όλη την οικογένεια του γαμπρού και τους συμπάθησα πάρα πολύ. Τους ένιωσα ήδη δικούς μου ανθρώπους. Είναι ωραίο να μεγαλώνει η οικογένειά σου με τόσο καλούς ανθρώπους 🙂 . Το ίδιο φυσικά έχω να πω και για τους φίλους του. Κουμπάροι και φίλοι μπήκαν μέσα στην καρδιά μας.
Έκανα παρέα στην αδερφούλα μου όσο τη χτενίζανε, δοκίμασα από όλα τα ορεκτικά (αυτό το ροκφόρ με τη μαρμελάδα είχε ένα ενδιαφέρον), από όλα τα διαφορετικά κουφέτα (αν πράγματι έχεις δυο σακούλες από δαύτα, θα ήθελα παρακαλώ μερικά με τη σοκολάτα και τη σαμπάνια 🙂 ), με έβαψε η κουμπάρα (άλλο πράγμα που δεν θα δούμε για πολύ καιρό ξανά) και μετά πήγαμε στην εκκλησία.
Πήγα εγώ πρώτη, γιατί ο Κωνσταντίνος έφερε μέσα σε στολισμένο αυτοκίνητο τον Γιώργο και την Ιωάννα, παραγαμπράκι και παρανυφάκι, κουκλιά και τα δυο (μα τι χαζομαμά που είμαι!).
Μετά ήρθε το κανονικά στολισμένο αυτοκίνητο με τη νύφη. Δίμετρη, λεπτή, ξανθά κυματιστά μαλιά, γαλανά μάτια, μια κούκλα αληθινή! Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μου έκαναν όλοι ήταν όταν μου έλεγαν το πόσο μοιάζω με την αδερφή μου (που δεν μοιάζω, αλλά τέλος πάντων). Νομίζω το καλύτερο που άκουσα ήταν “εσύ είσαι λίγο Μπάρμπι και αυτή είναι εντελώς Μπάρμπι” χαχαχααχαχα.
Δείτε μερικές πρώτες φωτογραφίες που ανέβασε ο κομμωτής της Νικολέττας στο facebook.
Ο γάμος ήταν σαν γάμος. Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν που απαγορεύσανε το ρύζι μέσα στην εκκλησία. Μα τι πράγματα είναι αυτά; Αυτό περιμένουν όλοι, να έρθει ο Ησαΐας, να ρίξουν κατακέφαλα το ρύζι στο ζευγάρι και τον παπά (και κάνα κουφέτο, αλλά ας μη το κάνουμε θέμα). Τώρα ήρθε ο Ησαΐας, πέρασε, τίποτα… Βαρετό. Φυσικά βγάλαμε το άχτι μας έξω από την εκκλησία, όπου πρέπει να έφαγαν κουβάδες ολόκληρους.
Μετά ακολούθησε το τραπέζι. Το ξενοδοχείο τεράστιο και ο χώρος στην πισίνα πολύ όμορφος και ρομαντικός. Μου άρεσε που είχε μπουφέ και έτσι δεν έφτασε 12 το βράδυ για να σερβιριστεί το κυρίως πιάτο. Τα γκαρσόνια ευγενικά, πρόθυμα, με το χαμόγελο στο στόμα δεν άφησαν στιγμή τα ποτήρια μας άδεια. Τι να πω, τέλεια μουσική, κόντεψα να λιώσω τα παπούτσια μου, πολύ όμορφη διακόσμιση, νόστιμα φαγητά, τέλεια γλυκά και φυσικά εξαιρετική παρέα… Ήταν όλα απίθανα.
Το καλύτερο ίσως όλων ήταν το τέλος. Είχαμε μείνει καμιά εικοσαριά άτομα, αργά το βράδυ και ήταν ώρα να ρίξουμε τον γαμπρό στην πισίνα. Δεν μπορώ να πω, το πάλεψε καλά 🙂 Αλλά τι να σου κάνει, ένας αυτός με τόσους μαντράχαλους; Όμως δε γινόταν να μείνει μόνο ο γαμπρός μέσα στην πισίνα. Σειά είχε ο κουμπάρος, η κουμπάρα και όλοι οι υπόλοιποι. Ναι, ΚΑΙ η νύφη. Μόνο βίντσι που δε βάλαμε για να τη βγάλουμε από το νερό! Είχε τρομερή πλάκα. Πάνε παπούτσια, πάνε χτενίσματα, πάνε ρούχα 🙂 Τέλεια! (περιμένω φωτογραφίες έτσι; )
Δείτε μερικές φωτογραφίες που έβγαλε φίλη της Νικολέττας και έβαλε στο facebook.
Όταν φεύγαμε μας κοίταζαν κάπως περίεργα οι καλεσμένοι άλλων γάμων, οι οποίοι ήταν ακόμα στην τρίχα φυσικά ενώ εμείς στάζαμε νερά 🙂
Περάσαμε εξαιρετικά.
Εύχομαι να ζήσουν, να είναι πάντα ευτυχισμένοι, μέσα στο γέλιο και τη χαρά όπως τους είδα το Σάββατο, περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους που τους αγαπάνε, να διασκεδάζουν. Υγεία και αγάπη και δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Και ΦΥΣΙΚΑ να με κάνουν σύντομα θεία!!!
Μετά από λαϊκή απαίτηση 😛 ανεβάζω μια φωτογραφία τα νύχια των ποδιών μου. Των χεριών φυσικά μετά από τόσες μέρες δεν έχουν κρατήσει για να τα βγάλω μια φωτογραφία, αλλά ήταν ίδια, απλώς τα στρασάκια ήταν στον παράμεσο. Όταν έχω και άλλες φωτο θα τις ανεβάσω.
Θέλω φωτό με μαλλί και νύχι!!! (Οκ, και από την πισίνα, φυσικά, αλλά αυτές είναι δευτερεύουσες…). Άντε, βρε, και σύντομα θεία να ξαναπέσετε όλοι μέσα στα νερά στα βαφτίσια (για συμπαράσταση στο τέκνο, καταλαβαίνεις….)
;-Ρ
χαχαχαχαχαχαα Σοφια…τις ζητησα πρωτη!!!…αυτα ειναι γεγονοτα που γινονται μια στη δεκαετια!!! δεν πρεπει να χανονται!!! :P:P:P
πλάκα έχει η όλη αφήγηση θα ήθελα πραγματικά να έβλεπά μερικές φώτο από αυτόν τον γάμο, χαχαχα,