Τώρα που λέγαμε για την Μονόπολη, συνειδητοποίησα πως δεν έχω κάνει ποτέ ποστ για το τάβλι μας.
Με τον Κωνσταντίνο παίζουμε τάβλι από τη μέρα που γνωριστήκαμε 🙂 . Ειδικά τα καλοκαίρια μας αρέσει πάρα πολύ και μέσα στο αυτοκίνητο έχουμε πάντα το τάβλι μας, μπας και χρειαστεί πουθενά (Σοφία, εσύ τάβλι έχεις στο αυτοκίνητο;;;)
Κάποια στιγμή λοιπόν είπαμε θα φτιάξουμε ένα τάβλι εμείς. Μέχρι τώρα έχουμε φτιάξει 3 (συν ένα μισοτελειωμένο – πρώτη μας απόπειρα). Το πρώτο το κάναμε δώρο στη φίλη μας τη Σαρλότε. Το δεύτερο το κάναμε δώρο γάμου στον ξάδερφο Κώστα. Το τρίτο το έχουμε κάνει για εμάς. Και πάλι κάντε κλικ επάνω στις φωτο αν θέλετε να τις δείτε μεγαλύτερες:
Η πίσω πλευρά. Καπλαμάς από τριανταφυλλιά. (το κουτί ας μου θυμίσει ο Κωνσταντίνος τι ξύλο είναι γιατί δεν θυμάμαι)
Έχουμε κάνει το κουτί να εξέχει από τον πάτο, για να χτυπάς τα ζάρια και τα πούλια και να ακούγεσαι ένα χιλιόμετρο μακριά (ο εφιάλτης της παραλίας είμαστε 🙂 )
Το εσωτερικό. Όλο με καπλαμά μαρκετερί, κομμένα στο χέρι. Για διακόσμιση επιλέξαμε φυσικά δελφινάκια.
Το ένα δελφινάκι από κοντά. Το έχουμε χρόνια αυτό το τάβλι και φαίνεται πως το χρησιμοποιούμε…
Οι θέσεις για τα πιόνια.
Το κάθε τάβλι μας παίρνει κάνα 6μηνο για να γίνει, αλλά είπαμε, αξίζει τον κόπο.
Δεν θα ήταν ωραία να πουλάτε και κάποια σαν συλλεκτικά κομμάτια; Ή δεν αξίζει τον κόπο;
Χεχεχε, μόνο trivial pursuit (οκ, και ρακετομπαλοειδή)!!!! Είναι που περιμένω να μου κάνετε ένα δώρο στο γάμο μου!!!
;-Ρ
χεχεχε παντρέψου εσύ και τι σε νοιάζει…
Κοίτα, άμα είναι να αποκτήσω τέτοιο συλλεκτικό κομμάτι από τα χεράκια σας, να το επισπεύσω το πράγμα, βρε παιδί μου!!!
;-Ρ
Το ξύλο του κουτιού είναι καρυδιά.
Θέλω το επόμενο να το κάνω από κάποιο πολύ σκούρο ξύλο (θα πρέπει να βρώ ποιό είναι αρκετά σκληρό, και δεν είναι υπό εξαφάνιση, και πωλείται και στην ελλάδα).
Επίσης θέλω να βρώ και κάποιο βερνίκι που να μην σπάει, καταστρέφεται τόσο πολύ με τον καιρό (δεν ξέρω καν αν υπάρχει, αλλά αν έχει κανείς καμία ιδέα ας την πει).
@Coolplatanos: δεν τα φτιάχνουμε αρκετά γρήγορα ώστε να αξίζει να τα πουλήσουμε: για να τα δώσουμε, τα χρήματα θα είναι λίγα για εμάς, και πολλά για αυτόν που τα πληρώνει. Έτσι καλύτερα να κάνουμε λίγα και για δώρο, χωρίς το “πρέπει” του επαγγελματία.
Υπέροχο!
Πολυ ομορφο ταβλι! Πολυ καλη λεπτοδουλεια. Εντυπωσιάστηκα οταν μου ειπατε ατι το φτιαξατε εσεις!
Τι φαινεται οτι το χρησιμοποιειτε, μας δουλευεις; Στις φωτος (αλλα και απο κοντα) φαινεται σε εξαιρετικη κατασταση. Κωνσταντινε δεν τελειωσαμε το παιχνιδι μας τελικα. Next time 🙂
Ευχαριστούμε An-Lu και Θανάση για τα καλά σας λόγια.
Θανάση όταν λέω φαίνεται, εννοώ πως αν δεις τη φωτογραφία μεγαλωμένη, βλέπεις πως το βερνίκι έχει γρατζουνιστεί κάπως. Εντάξει, λεπτομέρεια θα μου πεις… Αν βρίσκαμε πιο δυνατό βερνίκι όμως θα ήταν καλυτερα 🙂
Pingback: Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα » Blog Archive » Το έπιπλο για τα επιτραπέζια πα