Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Φέτος πήραμε πρόσκληση ως Συνταγές της Παρέας να πάμε στην Ονειρούπολη που γίνεται στη Δράμα. Εγώ και η Γεωργία κάναμε μια δράση με τα παιδιά το Σάββατο και στολίσαμε μπισκότα με ζαχαρόπαστα, ενώ την Κυριακή φτιάξαμε μια τούρτα για τα 6 χρόνια της Ονειρούπολης και τη δώσαμε στον Δήμαρχο.

Το ταξίδι μου λοιπόν είχε ως εξής:

Την Παρασκευή το πρωί ξεκίνησα από Καλαμάτα για Θεσσαλονίκη. Πήγα Αθήνα οδικώς και από εκεί αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη. Πέταξα με Ολυμπιακή και ένα μικρό ελικοφόρο που έκανε το κεφάλι μου καζάνι από το θόρυβο, αλλά αυτό ήταν και το μόνο παράπονο.

Από εκεί πήρα ταξάκι για την Τούμπα που μένει η φίλη της Γεωργίας, η οποία μας φιλοξένησε. Είχα κουραστεί λιγάκι, αλλά πέταγα επίσης από τη χαρά μου γιατί έβλεπα τη φιλενάδα μετά από μήνες και φυσικά γιατί σκεφτόμουνα το τι ωραίες μέρες μας περιμένουν. Και μόνο που σκεφτόμουν πως θα φτιάξουμε ζαχαρόπαστα, πως θα στολίσουμε μπισκοτάκια με τα παιδιά, πως θα φτιάξουμε μαζί τούρτα και θα τη στολίσουμε… τι καλύτερο!

Το απόγευμα πήγαμε για καφεδάκι με κόσμο από τις Συνταγές. Μα είναι τόσο ωραίο το να ξέρεις πως σε όποια πόλη και να πας, θα έχεις κόσμο να βγεις και να διασκεδάσεις! Μου κάνει ακόμα εντύπωση το πόσο δεμένος είναι ο κόσμος που στην ουσία ανταμώνει για πρώτη φορά από κοντά.

Περάσαμε πολύ όμορφα, γνωριστήκαμε, μας περιποιήθηκαν, διασκεδάσαμε και γελάσαμε μέχρι δακρύων. Έπρεπε να φύγουμε όμως νωρίς γιατί είχαμε και ταξίδι για Δράμα.

Στη Δράμα κάναμε μια μικρή αναγνωριστική βόλτα στην Ονειρούπολη, αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο που ήταν ακριβώς πάνω στην πλατεία της Ονειρούπολης (τέλεια θέα) και πήγαμε για κάνα κοψιδάκι 🙂 Η ατάκα της βραδιάς ήταν:

Γεωργία: Ξέρετε που είναι “Τα τρία γουρουνάκια” ;

Περιπτεράς: Τα έφαγε ο λύκος!

Εντύπωση μου έκανε πως σερβίρουν τα πάντα χύμα πάνω σε ένα δίσκο ταβέρνας καλυμένο με λαδόκολα. Πατάτες, σαλάτα, κοψίδια όλα χύμα. Ωραία ήταν…

Η Ονειρούπολη ήταν σκέτο όνειρο πάντως. Κλειστή εκείνη την ώρα, χωρίς κόσμο, μόνο με τα λαμπάκια της, τα φωτισμένα σπιτάκια και τα δέντρα, ήταν τέλεια για φωτογραφίες και φυσικά βόλτες.

Φυσικά σε όλες τις φωτογραφίες είναι η Γεωργία μια που εγώ ήμουν ο φωτογράφος 🙂