Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Έχω πολύ καιρό να γράψω το τι γίνεται με αυτό το θέμα.

Τον Νοέμβριο είχαμε ξαναπάει στο Παίδων για το καθιερωμένο ραντεβού. Τότε δεν είχα διάθεση να γράψω τίποτα για αυτό, γιατί ήταν μια δύσκολη περίοδος. Ο Γιώργος βρισκόταν στον κόσμο του λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο (άφηνε πόρτες ανοιχτές, ξέχναγε μαθήματα και πολλά ακόμα) και είχαμε τσακωθεί πολύ. Στο Παίδων κάνανε αξιολόγιση και μας έβαλαν να συμπληρώσουμε και κάτι ερωτηματολόγια (και εμάς και τον Γιώργο).  Κάναμε και δεύτερο ραντεβού την επόμενη μέρα για να μιλήσουμε με ψυχολόγο, ώστε μαζί με τα ερωτηματολόγια να δουν κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε και για ΔΕΠΥ. Με την κουβέντα μας είπαν και διάφορα ακόμα, πιο ανησυχητικά.

Μετά από αυτό είχαμε ξανά κουβέντα με τον Γιώργο. Τον διαβεβαιώσαμε πως εμείς τον εκτιμάμε και τον αγαπάμε όπως και αν έχει, ακόμα και όταν τον μαλώνουμε. Είπαμε και πολλά ακόμα. Μετά από αυτά η συμπεριφορά του άλλαξε και πάλι προς το καλύτερο. Ειναι ένα πολύ ευαίσθητο παιδάκι με τάσεις προς το απαισιόδοξο και ευμετάβλητη διάθεση.

Ψάξαμε και τα όσα μας είπε η ψυχολόγος από το Παίδων, αλλά θεωρήσαμε πως ήταν μια υπερβολή και δεν έχουμε λόγο να μπούμε σε τέτοιες διαδικασίες.

Ο Γιώργος έχει κάνει πρόοδο όσον αφορά τα γράμματά του. Πλέον είναι σχεδόν καλλιγραφικά (όταν δηλαδή το προσπαθεί και αφιερώνει λίγο χρόνο). Όταν γράφει βιαστικά είναι ελαφρώς κακά, αλλά σίγουρα διαβάζονται εύκολα. Έχει όμως ένα πρόβλημα στο να χωρίζει παραγράφους και μερικές φορές τα κείμενά του δεν βγάζουν απόλυτα νόημα γιατί δεν γράφει όλα τα απαραίτητα.

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στην ορθογραφία. Ξέρει τους κανόνες, ξέρει πως γράφονται οι λέξεις, αλλά και πάλι θα τις γράψει λάθος. Έχει βελτιωθεί, αλλά ζορίζεται πλέον. Και το μεγαλύτερο ακομα πρόβλημα είναι στα αγγλικά. Εκεί όταν η λέξη είναι ανορθόγραφη δεν καταλαβαίνεις και τι γράφει κανείς. Έκανε κι εκεί απαράδεκτα γράμματα, τα οποία με λίγο ζόρι τα διόρθωσε.  Όμως χρειάζεται πολύ δουλειά και πολύ ζόρι ακόμα. Και μπορεί ο Γιώργος να προσπαθεί τα εύκολα (όπως του φάνηκε το να διορθώσει τα γράμματά του), αλλά όταν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να χάσει έστω και λίγο από τον ελεύθερο χρόνο του αισθάνεται πολύ άσχημα.

Προχτές πήγαμε και στο ΚΕΔΔΥ. Κι εκεί τον είδε εκπαιδευτικός και κοινωνική λειτουργός και ψυχολόγος. Σε λίγες μέρες θα έχουμε και τη γνωμάτευση. Δεν περιμένω και πολλά βέβαια, γιατί ο Γιώργος είναι μια σαφώς ελαφριά περίπτωση μπροστά σε αυτά που βλέπουν. Ειδικά η κουβέντα με την ψυχολόγο πρέπει να είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όταν ήρθαν η κοπέλα είχε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και το ύφος που έχουν πολλοί ενήλικες μετά την πρώτη τους συνομιλία με το Γιώργο 🙂 Ποιός ξέρει τι της είπε της κοπέλας! Τον ρώτησα μετά τι της είπε και την τρέλλανε και ο Γιώργος γέλασε και μου είπε πως του έκανε ερωτήσεις και αυτός της απαντούσε, αλλά με κάποιο τρόπο οι απαντήσεις του όλες του έβγαιναν αστείες… Είμαι σίγουρη πως την κούφανε τη γυναίκα…

Θα δούμε τι θα γίνει και με αυτό. Ο Γιώργος από τη μια δε θέλει να πάρει χαρτί απαλλαγής από τα γραπτά γιατί θεωρεί πως θα ξεχωρίζει από τους άλλους και δε θέλει. Από την άλλη φυσικά ξέρει πως θα είναι μεγάλη ανακούφιση και δε θα χρειαστεί να πιεστεί.

Τέλος θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το βιντεάκι που μου είχε στείλει ο Θανάσης να δω. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και συμφωνώ απόλυτα με όσα λέει αυτή η υπέροχη κυρία. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και όλοι χρειαζόμαστε.