Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Είπαμε, κάθε μέρα θα έχει ο Κωνσταντίνος γενέθλια 🙂

Την Πέμπτη είχαμε τραπέζι στα πεθερικά (και τον Πέτρο βέβαια 🙂 ).

Χτες είπαμε να μαζέψουμε τους φίλους μας και να φάμε όλοι μαζί. Και περάσαμε ΤΕΛΕΙΑΑΑ.

Την τούρτα την είχα έτοιμη από το Σάββατο. Πρέπει να μείνει μια μέρα, να παγώσει καλά, να δέσουν οι γεύσεις. Τα υπόλοιπα φαγητά όμως τα ετοίμασα όλα μέσα στο πρωινό. Διάλεξα φαγητά που μας αρέσουν πολύ, αλλά είναι και πολύ εύκολα και γρήγορα.

Το μενού λοιπόν είχε Τορτελίνια σουφλέ, Λωρίδες χοιρινού με πιπεριές, Κοτόπουλο κρασάτο στο γκριλ, Κοτόπουλο απλό στο φούρνο με πατατούλες (γιατί κάποιοι είχαν ελαφρά προβλήματα με την κοιλιά τους και ήθελαν κάτι πιο απλό), ρύζι μπασμάτι για να συνοδεύσει το κοτόπουλο και το χοιρινό και σαλάτα με λάχανο και καρότο. Και φυσικά την Τούρτα σοκολατίνα.

σούπερ σοκολατένια, μέσα κι έξω!

Μαζευτήκαμε 9 μεγάλοι και 4 πιτσιρίκια (φυσικά μπορεί να πει κανεις πως μαζευτήκαμε 13 πιτσιρίκια αλλά τέλος πάντων 🙂 ). Φάγαμε του σκασμού, σβήσαμε κεράκια, γελάσαμε, ξαναγελάσαμε, παίξαμε και λίγο. 4 ώρες θαυμάσιες ήταν.

επί τω έργω! Mario Cart στο wii!

Η καλή μας Σοφία έμεινε κάπως παραπάνω και αφού ασχολήθηκε με το δώρο του Κωνσταντίνου (πως τον έπεισες να πάιξει wow αντί για star trek ακόμα δεν το έχω καταλάβει) και αφού κοιμήσαμε και τα πιτσιρίκια, παίξαμε κι έναν γύρο ακόμα Carcasson.

To έχω πει πολλές φορές. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να είσαι με καλή παρέα, να τρως και να παίζεις!

Χρόνια Πολλά Κωνσταντίνε και πάντα τέτοια 🙂