Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μία τυπική μέρα

Οι γιορτινές μέρες πέρασαν, γύρω μας γίνεται χαμός σε όλα τα επίπεδα, από το παγκόσμιο (αμερικανοί είναι ό,τι θέλουν κάνουν) μέχρι το πιο περιορισμένο μπλογκοσφαιριακό επίπεδο (εδώ έχω την εντύπωση πως πάντα γίνεται χαμός. Και αν δεν είναι ένα βίντεο, θα είναι οι αμβλώσεις, θα είναι οι φωτογραφίες μωρών, κάτι τέλος πάντων) και εμείς πίσω στην καθημερινή ρουτίνα.

Εγώ δεν ασχολούμαι με τίποτα από τα παραπάνω. Οι αμερικανοί δεν αλλάζουν, αλλά ούτε οι άνθρωποι γενικότερα αλλάζουν και νομίζω την γκρίνια την έχουν μέσα τους.

Θα αγνοήσω επιδεικτικά λοιπόν όσα γίνονται γύρω μου και κοιτώντας το προσωπικό μου bubble θα γράψω για μια τυπική μας μέρα. Είμαι και περίεργη να δω πόσο θα αλλάξει αυτή η τυπική μέρα μέσα σε ένα χρόνο.

Ξύπνημα λοιπόν κατά τις 7.30. Τις μέρες που έχουν σχολείο τα παιδιά, χρειάζεται να τα σηκώσουμε, ενώ τις αργίες ξυπνάνε μόνα τους από τις 7, έτσι για να μην υπάρχει περίπτωση να χουζουρέψουμε. Αν δεν έχω τελείως έτοιμο το φαγητό, τελειώνω το μαγείρεμα μέχρι τα παιδιά να πιούν το γάλα και να φάνε το πρωινό τους.

Με έτοιμες τσάντες και παιδιά, πάμε στο σχολείο, πρώτα τον Γιώργο (κατά τις 8.30) και μετά την Ιωάννα. Πότε τα πάω εγώ, πότε ο Κωνσταντίνος. Μετά γυρνάμε σπίτι και ξεκινάει η δουλειά. Είμαι μπροστά στον υπολογιστή μέχρι τις 2. Ακόμα και αν δεν έχω δουλειά, κάτι θα βρω να κάνω στον υπολογιστή. Είναι κόλλημα (άλλωστε όλο και κάτι θα βρω να βάλω στις συνταγές μου). Ίσως να φταίει και το γεγονός πως βαριέμαι του θανατά τις δουλειές του σπιτιού!

Στις 2.10 φέρνει το σχολικό την Ιωάννα. Εκείνη την ώρα θα κάνουμε ένα διάλειμμα για να φάμε κιόλας. Το Γιώργο τον παίρνω στις 3.45. Εάν έχω πραγματικά δουλειά, υπάρχει περίπτωση να συνεχίσω να δουλεύω μέχρι τις 5-6. Υπάρχει περίπτωση να μη με αφήνουν τα παιδιά να συγκεντρωθώ. Ακόμα απαιτούν την αμέριστη προσοχή κάποιου. Δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει και πότε, πάντως σε αυτή τη φάση είναι με τις μέρες τους. Άλλες φορές θα κάτσουν ήσυχα να παίξουν και άλλες δεν θα με αφήσουν ούτε δευτερόλεπτο να ηρεμήσω.

Το απόγευμα μπορεί να περάσει με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τα κέφια μας και τον καιρό. Μπορεί να πάμε καμιά βόλτα, μπορεί να πάμε σούπερ μάρκετ, μπορεί να πάμε επίσκεψη, μπορεί και απλώς να μείνουμε σπίτι.

Τα παιδιά θα πιούνε γάλα και θα φάνε βραδυνό κατά τις 8.30 τώρα που βραδιάζει αργά (το χειμώνα ήταν κατά τις 7.30). Πιπί, δόντια, πιτζάμες, διάβασμα παραμυθιού, σβήσιμο το φως και καληνύχτα. Και φυσικά μαζί με το φωτάκι, παίρνει μπρος και το cdplayerακι, να κοιμηθούν ακούγοντας τραγούδια.

Μετά εμείς ή θα συνεχίσουμε τη δουλειά ή θα κάτσουμε μπροστά στην τηλεόραση να δούμε κανένα επεισόδιο. Μέχρι τις 12 έχουμε κοιμηθεί συνήθως (αφού διαβάσουμε και λιγάκι).

Ήσυχα, όμορφα και απλά.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.