Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Χτυπάει το τηλέφωνο.
-Παρακαλώ
-Ναι, τον γιατρό θέλω (μια γιαγιά)
-Έχετε πάρει λάθος νούμερο
-Μα πως είναι λάθος; αφού το γράφει εδώ, πάνω στην κάρτα του…
-Τι νούμερο γράφει;
-Γράφει 27 21 0 … (και μου λεει και το υπόλοιπο νούμερο)
-Ναι, αυτό είναι του γιατρού, αλλά εσείς πληκτρολογήσατε άλλο νούμερο, γιατί αυτό δεν είναι το δικό μας
-Μα τι λες, αφού να σου λεω αυτό γράφει (η γιαγιά έχει αρχίσει και φορτώνει).
-Ναι, το γράφει αυτό και είμαι σίγουρη πως είναι του γιατρού, αλλά εσείς δεν πήρατε αυτό το νούμερο
-Μα σου λεω το γράφει εδώ! Γμτ πως γίνεται να μου έδωσε λάθος νούμερο, τι κάνει πια, αφού το έχει γραμμένο εδώ στην κάρτα του! (η γιαγιά έχει γίνει τούρμπο πλέον)
-Ναι, αλλά εσείς δεν πήρατε αυτό το νούμερο…
-Αμαν πια, αφού σου λεω το γράφει το νούμερο εδώ, τι θα κάνω τώρα, πως θα βρω το γιατρό, αφού το λεει εδώ, να, δίπλα στο όνομά του, λεει 27210….
-(προσπαθώ πολύ να μείνω ήρεμη και να μη σκάσω στα γέλια) Πάρτε ξανά το νούμερο αυτό, γιατί είμαι σίγουρη πως είναι του γιατρού. Αυτός σωστά σας το έδωσε, εσείς πήρατε κάτι λάθος.
-Α, καλά (ποιός ξέρει πως το κατάλαβε αυτή τη φορά…). Θα πάρω ξανά. Ελπίζω όμως να είναι το σωστό νούμερο.
-Εντάξει, καλή σας μέρα

Αυτή ήταν η short version του τηλεφωνήματος 🙂 Ήταν πολύ σουρεάλ να προσπαθώ επί 5 λεπτά να πείσω μια εξαγριωμένη γιαγιά πως ο γιατρός της έδωσε το σωστό τηλέφωνο, αλλά αυτή πήρε λάθος.