Έλαβα μια πρόσκληση αρκετό καιρό πριν, να συμμετάσχουν οι Συνταγές της Παρέας στο 15° Girl Geek Dinner που θα είχε ως θέμα το online cooking.
Φυσικά και δέχτηκα, μα είχα και μεγάλο άγχος.
Η ημερομηνία άλλαξε 2-3 φορές μέχρι να βρεθεί μια να μας βολεύει όλους. Στο τέλος έγινε την Παρασκευή 23 Απριλίου και ίσως εντέλει να μην ήταν ιδανική, μια που υπάρχουν πάαααρα πολλοί Γιώργηδες στην Ελλάδα που γιόρταζαν εκείνη τη μέρα.
Και ξαναλέω: είχα πάρα πολύ άγχος. Είχα ετοιμάσει μια παρουσίαση, είχα φτιάξει τα slide και είχαν και σημειώσεις από κάτω, όμως εγώ θα λιποθυμούσα από το άγχος. Και όταν μου είπαν πως δε γίνεται να βλέπω εγώ τις σημειώσεις και οι υπόλοιποι τα slides εκεί πια τα έπαιξα τελείως!
Ευτυχώς και η Δέσποινα που έχει αναλάβει τις διοργανώσεις αυτές, μα και η Βίκυ (που είχε ανάλογο άγχος όταν είχε μιλήσει εκείνη και με καταλάβαινε), μου δώσανε κουράγιο και είπα, οκ, θα πω ό,τι μου ‘ρθει και τέλος.
Πριν απο εμένα μίλησε ο Αλέξανδρος Παπανδρέου, γνωστός σεφ, και πραγματικά μου έκανε εντύπωση το πόσο γλυκός και πρόθυμος άνθρωπος είναι. Κάνει και κάτι σεμινάρια μαγειρικής και πρέπει να βρω οπωσδήποτε μια ευκαιρία να πάω 🙂
Όταν ήρθε η σειρά μου, στην αρχή κόπηκαν λίγο τα γόνατά μου. Ευτυχώς ήταν φιλικό το κοινό κι εγώ πήρα φόρα και μετά από 2-3 λεπτά, ποιός με έπιανε! Μια χαρά τα είπα, κι ας μην είχα σημειώσεις. Είχα φυσικά και τον “όμορφο βοηθό” μου στο κοινό, που απάντησε σε μερικές ερωτήσεις πιο τεχνικής φύσεως. Σούπερ ήταν εντέλει.
Μετά που τελείωσαν οι ομιλίες πήγαμε κάτω στον μπουφέ. Η Βίκυ είχε φέρει κάτι κολασμένα τρουφάκια και εγώ είχα πάει μια τούρτα αφιερωμένη εξαιρετικά, με το λογότυπό τους επάνω. Άκουσα πολύ καλά λόγια, τόσο για την εμφάνιση, όσο και για τη γεύση 🙂
Στο μπουφέ γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα μεταξύ μας, είπαμε διάφορα και γενικά πιστεύω πως πήγε πολύ καλά. Ξέρω πως αυτό που θα πω είναι κάτι αυτονόητο, μα δεν είχα καταλάβει την έκτασή του μέχρι τώρα: αν θέλεις να πας μπροστά θα πρέπει να σε δει ο κόσμος, να βρίσκεσαι σε όλες τις εκδηλώσεις, να μάθουν τη φάτσα σου. Δε γίνεται διαφορετικά. Σε αυτό υπάρχουν 2 δυσκολίες: πρώτον είμαστε στην Καλαμάτα (και δε σκοπεύω να φύγω από εδώ 🙂 ), άρα μακριά από τα περισσότερα events και δεύτερον δε μου αρέσει ιδιαίτερα όλο αυτό το networking. Δεν είμαι κακή σε αυτό και όταν μπω στο κλίμα τα πάω μια χαρά, αλλά μέχρι να μπω… Υπάρχει φυσικά και η πιθανότητα να το συνηθίσω και μετά… πάει το καλάμι, το κατοχύρωσα!
Σοφία Λουκέρη, Αλέξανδρος Παπανδρέου, Δέσποινα Μπακιρτζή, εγώ, Κατερίνα Πόντη, Βίκυ Κουμάντου.
Πέρα από τα υπόλοιπα, χάρηκα πολύ που γνώρισα αυτό τον κόσμο, χάρηκα που είδα την επιτυχία μας να αναγνωρίζεται, χάρηκα που βρέθηκα εκεί γενικά.
Ελπίζω να βγει σε καλό όλο αυτό.
Αν θέλετε διαβάστε λεπτομέρειες εδώ.
Μπραάααααααααααβοοοοοοοοοοοοοοοοοο! Είμαι σίγουρη ότι ήσουν απίθανη, σε χειροκροτώ από εδώ! Και εις ανώτερα, και θα σου πάρω και ένα καλάμι τώρα που πλησιάζουν και τα γενέθλια, έτσι για περίπτωση ανάγκης!!!! χιχιχιχιιχιχιχιιχιχιχιχι!
ΥΓ. Φώτο από τον όμορφο βοηθό δεν βλέπω….κρίμα το παιδί μωρέ, όλη η δημοσιότητα για πάρτη σου????
Ο όμορφος βοηθός έπαιξε ρόλο φωτογραφου αυτή τη φορά 🙂 Άλλωστε είπαμε, για μένα είναι το καλάμι χχαχχααχαχαχχααχαα.