Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Είμαστε στο αυτοκίνητο, σε ταξίδι, και παίζουμε το “Ποιός θα δει πρώτος…”

Βάζει ο Κωνσταντίνος και λέει “ποιός θα δει πρώτος μια αφίσα που έχει πάνω της ένα ζώο”. Περνάει κάμποση ώρα και δεν βλέπουμε καμία, οπότε λέω εγώ: “είδα μια με έναν άνθρωπο πάνω, μετράει; ”

Που να ήξερα τι θα επακολουθούσε…. 🙂 Ο Γιώργος φυσικά το δέχτηκε και του φάνηκε και έξυπνο. Η Ιωάννα όμως δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα! Ακολούθηκε ο εξής διάλογος (μεταξύ τους, χωρίς παρέμβαση δικιά μας)

• Ι: Ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι ζώο!
• Γ: Είναι.
• Ι: Όχι δεν είναι. Τα πουλιά είναι πουλιά, τα ζώα είναι ζώα και ο άνθρωπος είναι άνθρωπος!
• Γ: Όχι, τα πουλιά και τα ζώα και οι άνθρωποι, όλα ζώα είναι.
• Ι: Α, καλάααα. Ο Γιώργος τα έχει χάσει τελείως… Τα πουλιά είναι πουλιά, ή μάλλον πτηνά και οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι ζώα!
• Γ: Γιατί;
• Ι: Γιατί οι άνθρωποι είμαστε ΕΜΕΙΣ!
• Γ: (μισογελώντας) Δηλαδή ένα λιοντάρι θα λέει πως δεν είναι ζώο γιατί αυτό είναι λιοντάρι;
• Ι: Τα λιοντάρια μιλάνε στη γλώσσα τους και δεν ξέρω τι λένε!
• Γ: Ε, καλά τα καγκουρώ που είναι συγγενείς σου…
• Ι: Δικοί σου συγγενείς είναι!
• Γ: Ιωάννα, ό,τι και να πεις, οι άνρθωποι είναι ζώα, απλώς έχουν εξελιχθεί. Μπορεί σε χιλιάδες χρόνια να σηκωθούν τα λιοντάρια στα 2 πόδια τους και να γίνουν κυρίαρχοι.
• Ι: Οι άνθρωποι δεν είναι ζώα γιατί έχουν φτιάξει καλύτερα καταφύγια, έχουν έτοιμο φαγητό, έχουν κάνει όλα αυτά τα πράγματα (και δείχνει γύρω της)
• Γ: Οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει τον πλανήτη…
• Ι: Ε, ναι. Γι’ αυτό διαφέρουν από τα ζώα. Έχουν καταστρέψει το περιβάλλον.

Ορίστε λοιπόν. Η απάντηση από ένα 8χρονο και ένα 10χρονο.