Μου παραγγείλανε μπρελόκ κόκκινο-μαύρο να ταιριάζει με τη μηχανή, μπρελόκ τετράγωνο πράσινο μπλε και ένα ροζ-άσπρο. Η χαρά μου! Βιοτεχνία θα κάνω 🙂
Βρίσκομαι στην Αθήνα και ψιλοβαριέμαι κι έτσι πλέκω σκουπιντού και διαβάζω το βιβλίο μου. Έτσι όπως πάω θα γεμίσω τον κόσμο μπρελόκ και θα τελειώσω το βιβλίο πριν γυρίσω Καλαμάτα!
Το ταξίδι ήταν καλούτσικο, αλλά είχαμε μερικές γκρίνιες, στάσεις για πιπί, στάσεις λόγω ζαλίζματος, φωνές για να μην ανοίγουν παράθυρα και φυσικά ακατάπαυστη λογοδιάρροια. Πως γίνεται και όταν σταματάει το ένα, πιάνει το μπούρου μπούρου το άλλο, δεν ξέρω. Δεν αντέχουν την ησυχία. Σε κάποια φάση μου λέει ο Γιώργος: Μαμά, ξέρεις τον Σεβάχ; – Ναι – Στην ταινία ήταν ένας μάγειρας και τον κοροϊδεύανε και αυτός τους είπε “κοροϊδεύετε, κοροϊδεύετε… όποιος ξανανοίξει το στόμα του θα τον κόψω στη μέση”.
Η σκέψη μου ήταν “τέλειος ο μάγειρας, πολύ καλή ιδέα!”. Τι να πω, χρειάζομαι 2 λεπτά απόλυτης ησυχίας. Γίνεται;
που θα βρω τα σκοινάκια για το σκουμπιντού φιλενάδα;
Εγώ τα βρήκα στον Βασιλόπουλο, μαζί με τα εποχιακά είδη…
μπρελόκ σε σχήμα γοργόνας φτιάχνεις;
An-Lu μου βάζεις δύσκολα….
Θα προσπαθήσω (βασικά πρέπει να σκεφτώ πως θα γίνει). Αν τα καταφέρω θα σου πω!