Τον Ιούλιο είχα γράψει για τη μέθοδο Davis και πως πήγαμε να δούμε την κυρία Θεανώ Παναγιωτοπούλου στην Αθήνα που εφαρμόζει τη μέθοδο αυτή και τις εντυπώσεις μας.
Την προηγούμενη εβδομάδα την πέρασα με τον Γιώργο στην Αθήνα, καθώς παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα αυτό. Με δυο λόγια θα πω πως είμαστε πολύ ευχαριστημένοι (κι εγώ και ο Γιώργος) και πως οι 5 μέρες αυτές είχαν αποτέλεσμα, κάτι που μου φάνηκε σχεδόν… μαγικό (ξέρω πως δεν είναι μαγικό, πως όλα είναι θέμα προσδιορισμού και εξάσκησης, όμως δεν παύει να φαντάζει έτσι σε αυτόν που το βλέπει απ΄ έξω).
Με πιο μεγάλη λεπτομέρεια: το πρόγραμμα διαρκεί 5 μέρες, από 6 ώρες κάθε μέρα, συν 1 ώρα διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό και ξεκούραση. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, το παιδί μαθαίνει να ελέγχει το μυαλό και το σώμα του και να εκμεταλλεύεται το χάρισμα αυτό που έχει του να σκέφτεται με εικόνες, ώστε να βοηθηθεί στο να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο σχολείο (και όχι μόνο).
Τις 2 1/2 μέρες τις πέρασε ο Γιώργος μόνος (εγώ πήγαινα μόνο για να τον πάρω για φαγητό το μεσημέρι) και τις υπόλοιπες 2 1/2 ήμουν κι εγώ μαζί του, καθώς έπρεπε να δω πως δουλεύει όλο αυτό για να τον βοηθάω στην καθημερινή εξάσκηση που θα πρέπει να κάνουμε στο σπίτι.
Πριν ξεκινήσουμε, ο Γιώργος και εγώ είχαμε γράψει κάποιους στόχους που θα θέλαμε να πετύχουμε μετά από αυτό το πρόγραμμα (ο καθένας με δικά του λόγια) και στο τέλος είδαμε κατά πόσο τους πετύχαμε. Κάποιοι από αυτούς επιτεύχθηκαν άμεσα, κάποιους άλλους θα δούμε σιγά σιγά το αποτέλεσμα.
Στόχοι που επιτεύχθηκαν άμεσα:
Ο Γιώργος μπορεί να δένει τα κορδόνια του και μάλιστα με ευκολία. Αν αναρωτιέστε, ναι, δεν μπορούσε μέχρι τώρα, παρότι είχε προσπαθήσει. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Έχει αποκτήσει έλεγχο στις κινήσεις του, με αποτέλεσμα να μπορεί να κάνει πιο λεπτές κινήσεις, να μπορεί να χειριστεί βελονάκι (πήραμε μια κατασκευή που ήθελε χρήση του) και άλλα παρόμοια.
Έχει μεγαλύτερο έλεγχο στο ποδήλατό του. Αυτό οφείλεται στο ότι απέκτησε αίσθηση της ισορροπίας και βέβαια έλεγχο των κινήσεων. Πλέον μπορεί να σταθεί στο ένα του πόδι με άνεση, χωρίς να ταλαντεύεται και να πιάνει 2 μπαλάκια που του πετάω. Αυτό για τον Γιώργο που είχε δυσκολία στο να πιάσει τη μπάλα του μπάσκετ, είναι μεγάλη πρόοδος!
Έμαθε να μην χάνει την προσοχή του, να μην αποπροσανατολίζεται όπως λένε. Την προηγούμενη φορά είχα γράψει, πως όση ώρα ήμασταν εκεί, ο Γιώργος δεν είχε κρατήσει τα μάτια του πάνω στην κυρία Θεανώ ουτε για 5 λεπτά. Πλέον ο Γιώργος την κοιτούσε στα μάτια όποτε του μίλαγε.
Μπορεί να ελέγξει (άλλες φορές περισσότερο και άλλες λιγότερο είναι η αλήθεια), την ενέργειά του και να μείνει ήρεμος όταν χρειάζεται.
Άλλοι στόχοι:
Οι άλλοι στόχοι είχαν να κάνουν με την ορθογραφία και την ανάγνωση. Είδα βελτίωση, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δούμε πως θα δουλέψει μέσα στη χρονιά. Θέλει χρόνο και εξάσκηση. Όμως μάθαμε τον τρόπο. Θα δούμε σιγά σιγά εάν θα βοηθήσει ο τρόπος αυτός και πόσο πολύ.
Κάτι άλλο που είχαμε πει ήταν να μπορεί ο Γιώργος να βρίσκεται στον πραγματικό κόσμο όταν χρειάζεται. Και αυτό θα το δούμε πως θα πάει, αλλά είμαι αισιόδοξη.
Φυσικά δεν μπορώ να πω εδώ τι ακριβώς κάναμε μέσα σε αυτές τις 30 ώρες. Μπορώ να πω όμως πως είδα διαφορά στο παιδί, πως είδε και μόνος του διαφορά, πως έμαθε πράγματα για τον εαυτό του και το πως λειτουργεί και πως να ελέγξει αυτές τις λειτουργίες και τον είδα να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και όρεξη.
Το πρόγραμμα είναι διασκεδαστικό και περάσαμε πολύ ευχάριστα, δεν ήταν σε καμία περίπτωση σα να έκανες μάθημα. Όμως ήταν με τον τρόπο του εξαντλητικό και την τελευταία μέρα είδα τον Γιώργο κουρασμένο. Το Σάββατο αισθανόμασταν έτσι κι έτσι, αλλά την Κυριακή μας βγήκε όλη η κούραση και την περάσαμε σχεδόν ολη στο κρεβάτι!
Η κυρία Θεανώ είναι εξαιρετικά πρόσχαρη και συμπαθητική και μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος προσέγγισης που είχε, το πως μίλαγε και το πως φερόταν στο Γιώργο, πως άκουγε το κάθε τι που της έλεγε και τον άφηνε ελεύθερο να εκφραστεί και να είναι ο εαυτός του.
Τώρα εξαρτάται από εμάς και το τι εξάσκηση θα κάνουμε στο σπίτι, αλλά πιστεύω πως εξαρτάται και λίγο από τους δασκάλους του Γιώργου και το πόση κατανόηση θα δείξουν μέχρι να περάσει λίγος καιρός και να δούμε τα κανονικά αποτελέσματα. Όμως είμαι πολύ ευχαριστημένη και περιμένουμε με χαρά την ημέρα που θα μας επισκεφθεί εδώ η κυρία Θεανώ για να δει πως τα πάμε, αλλά να κάνουμε και την εκδρομή μας 🙂
Είδες όμως, πόσο αδικούνται τα παιδιά που μένουν στην επαρχία, γιατί δεν έχουν εύκολη πρόσβαση ούτε σε αυτή τη γνώση, και βέβαια, ούτε στους ειδικούς…. Δεν είναι τραγικό κρίμα που το σχολείο και οι κοινωνικές παροχές είναι τόσο πίσω?
Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ειδικοί υπάρχουν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας εκτός από την Αθήνα. Υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κρήτη… και ελπίζω πως η λίστα θα μεγαλώνει σιγά σιγά.
Είναι δύσκολο να πας βέβαια αν δε μένεις εκεί, αλλά όχι ακατόρθωτο, αφού μιλάμε για μια εβδομάδα μόνο.
Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει ενημέρωση. Εμείς το βρήκαμε τυχαία. Πόσοι ακόμα είναι που θα το βρουν έτσι; Ούτε καν στο Παίδων δε μας το πρότειναν ως εναλλακτική. Δεν είναι θέμα επαρχίας δηλαδή, ακόμα και στην Αθήνα να είσαι, δεν το μαθαίνεις εύκολα.
Επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Τα ταμεία φυσικά δεν αναγνωρίζουν καμία άλλη ανάγκη, παρά μόνο τη λογοθεραπεία. Και αν δεν γίνει γνωστό πως η μέθοδος αυτή δουλεύει πραγματικά, τότε δύσκολα το παίρνει απόφαση και ο γονιός να δώσει τόσα χρήματα.
Πίσω είναι όλη η εκπαίδευση που έχει τα παιδιά αυτά στο περιθώριο. Ούτε εκεί υπάρχει ενημέρωση, όχι για τους τρόπους αντιμετώπισης, αλλά για την ίδια τη δυσλεξία. Δάσκαλοι και καθηγητές δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν αυτά τα παιδιά.
Αυτό που λες, συμβαίνει πράγματι στα σχολεία. Και η εκπαίδευση είναι πολύ πίσω, για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον για αυτά. Πάντως, παρόλο που υπάρχουν κέντρα στην Πάτρα, ξέρεις πόοοοοσοι γονείς δεν τα πηγαίνουν τα παιδιά τους γιατί είτε το βρίσκουν τρελή μανούρα, είτε δεν κατανοούν το πρόβλημα, είτε γενικά, εχμ.. ξέρεις… δεεεεεν… Και βέβαια, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα που απλά δεν έχει καμία τέτοια οικονομική δυνατότητα ούτε μέσα από τα ταμεία τους.
Σκέψου το απλό: ψάξε να βρεις audio books με παιδική λογοτεχνία στα ελληνικά (κοίταξα και στον Φάρο Τυφλών, αλλά δεν επικοινώνησα μαζί τους άμεσα)…. Εγώ βρίσκω μόνο στα αγγλικά, γιατί θέλω να δίνω βιβλία και στα παιδιά μας που δεν μπορούν να διαβάσουνε καλά, αλλά τίποτα… αφού σκέφτηκα να κάνουμε κανένα project με καμιά τάξη, να διαβάσουμε μερικά βιβλία και να τα έχουμε σε mp3 για τα παιδιά που δυσκολεύονται….
Εγώ ξαναλέω, δεν υπάρχει ενημέρωση. Ακομα κι εμείς που δεν το θεωρήσαμε μανούρα και μπορέσαμε οικονομικά, το μάθαμε τυχαία. Άρα θεωρώ πως και όσοι μένουν στην Πάτρα ή κοντά εκεί, το ίδιο είναι. Απλώς δεν ξέρουν πως υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Όσο για τα audio books, δεν υπάρχουν ούτε για ενήλικες, εσύ ψάχνεις για παιδιά….
Pingback: Ξανά στο ΚΕΔΔΥ | Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα
Kαλημέρα, γνωρίζετε στην Πάτρα , ποιο κέντρο χρησιμοποιεί την μέθοδο davis ;