Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Στο τέλος του καλοκαιριού βρήκαμε μια ωραία βαρκούλα σε πολύ καλή ευκαιρία.

Μετά από πολύ τρέξιμο, γραφειοκρατεία, χαρτιά, φωτογραφίες και ένα σωρό άλλα τέτοια βαρετά, χρονοβόρα και πολλές φορές εκνευριστικά, η βαρκούλα είναι έτοιμη πλέον για ταξίδια.

Και το όνομα αυτής… Ατενιστής. Για όσους δεν έχουν άποψη, είναι η βάρκα του Κύρκου, του Μάγιστρου του Ροκ, από την τριλογία (λέμε τώρα) “Το έπος της Γαιοθάλασσας”, της Ούρσουλα Λε Γκεν.

Το Σάββατο λοιπόν την ετοιμάσαμε

την πήγαμε στο λιμάνι

την ρίξαμε μέσα

και ξεκινήσαμε τη βολτίτσα. Δεν πήγαμε μακριά (πρώτη φορά είχαμε κι έναν φόβο 🙂 ), βγήκαμε απλώς λίγο από το λιμάνι, ήπιαμε το καφεδάκι μας ατενίζοντας το πέλαγος

και σβήσαμε τη μηχανή, αράξαμε και διαβάσαμε τα βιβλία μας στο μεσοπέλαγος!

Μας σταμάτησε και το Λιμενικό για έλεγχο, δεν ξέρω τι να υποθέσω για αυτό στην πρώτη βόλτα μας… Πάντως εμείς είμαστε εντάξει, οπότε και έχω να πω το εξής: Καλά τα ξίδια!

(ακόμα έχουμε να της κάνουμε μικροεπισκευές, τρίψιμο στα ξύλα της, τέντα και άλλα τέτοια, αλλά σιγά σιγά θα γίνουν όλα)