Δεν μπορεί. Αυτό το σαλόνι, κάποιος το έχει καταραστεί. Δε λέει να τελειώσει. Όλο κάτι συμβαίνει.
Σήμερα, μετά από εβδομάδες παρακαλητού, εκφοβισμού, ξαναπαρακαλετού και φτου και απ’την αρχή, ήρθε ο μαρμαράς να ξεκινήσει το δάπεδο σαλονιού / κουζίνας (με εκείνη την πέτρα εξ Ινδιών που λέγαμε). Ήρθε λοιπόν το πρωί, έκανε ένα σκούπισμα, έφυγε και μετά από κάτι ώρες ξαναήρθε. Εγώ ήμουν εκεί εκείνη την ώρα και μου λέει “κάτσε να δούμε πως θα τις στρώσουμε”. Εμείς σε άδεια είμαστε, χρόνο είχα, κάθησα. Όμως δεν του έρχονταν τα μαστόρια του και έφυγε να δει τι έγιναν. “περίμενέ με” λέει. Και περίμενα. Περίπου τρία τέταρτα. Όταν είδαμε πως δεν ερχόταν, πηραμε τηλέφωνο. “Έμπλεξα τώρα, θα αργήσω”. Χαρήκαμε…. Τέλος πάντων, τελειώσαμε όλες τις άλλες δουλειές μας και ξαναπήγαμε το μεσημέρι κατά τις 2. Μόλις είχε έρθει. Βάλαμε κάτω λοιπόν τις πλάκες… και μου ήρθε νταμπλάς. Καμία σχέση με αυτά που είχαμε δει όταν τα παραγγείλαμε. Αυτά ήταν πολύ πιο σκούρα και με τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Μιλάμε η μια πλάκα καφετί ανοιχτό και η άλλη μαύρη. Δε μου άρεσε καθόλου. Πήγαμε και σε ένα άλλο σπίτι που τις είχαν βάλει, να τις δούμε και έτοιμες. Εκεί βέβαια ήταν οι πλάκες που είχαμε δει. Ανοιχτόχρωμες και όμορφες, με μόνο 2 μέσα σε όλες του δαπέδου πιο σκούρες. Ο άνθρωπος τι να μας πει τώρα, διαφορετική παρτίδα λέει, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εμένα το κεφάλι μου είχε ήδη αρχίσει να πονάει από την πίεση και το πλάκωμα στο στήθος είχε φτάσει το βάρος αμονιού τουλάχιστον. “Δε βιαζόμαστε, λέει, με την ησυχία σας, σκεφτήτε το και τα λέμε αύριο”. Τι σκεφτήτε το! Άλλο παραγγείλαμε, άλλο ήρθε, χάλια κιόλας, τόσα λεφτά… Και καλά να πάρουμε κάτι άλλο. Φτου και απ’την αρχή να ξαναψάχνουμε. Δεύτερη φορά που το βλέπω αυτό το έργο. Και τώρα θα πάνε όλα πίσω φυσικά. Λέμε το εγκεφαλικό το γλίτωσα παρα τρίχα.
Το σκεφτήκαμε με τον Κωνσταντίνο. Την πρώτη φορά που είδαμε εκείνες τις τέλειες πέτρες, ο πωλητής είχε κάνει λάθος και από 17 που μας είχε πει, έκαναν 37. Είπαμε κατευθείαν όχι γιατί μας φάνηκαν ακριβές. Αυτές που παραγγείλαμε εντέλει έκαναν 32. Χαρά στη διαφορά. Είπαμε λοιπόν πως θα πάμε αύριο να παραγγείλουμε τις πρώτες που είχαμε δει. Αν το είχαμε σκεφτεί διαφορετικά, θα είχαμε πάρει αυτές από την αρχή και θα είχαμε γλιτώσει πολλές ημέρες καθυστέρησης (και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήτανε πατίνι).
Τέλος πάντων, τώρα θα πάρουμε απόφαση πως θα καθυστερήσουμε, θα πληρώσουμε μάλλον και τις ινδικές πέτρες τσάμπα και άδικα (μπορεί να στρώσουμε στον κήπο πέτρα 32 ευρώ) και θα πάμε ήσυχοι τις διακοπές μας.
Μέσα στα καλά είναι πως ο μπογιατζής είναι σούπερ τύπος και έχει τελειώσει με τα προκαταρκτικά (τρίψιμο, σπατουλάρισμα, λάδωμα) όλο το σπίτι, έχει βάψει τις δύο τυφλές εξωτερικές πλευρές του σπιτιού και τα μπαλκόνια. Σούπερ.
Καλό κουράγιο ευχομαι.
Και εγω ειμαι σε ανάλογη φάση σπιτιού.Ελπιζω να τελειώσει μεχρι τον Σεπτέμβρη και να κανουμε τη ριμάδα την μετακόμιση!!
Εστω τον Οκτώβριο, τι να πω και γω τα εχω παίξει.
Ολο κάτι καινουριο θα βγει που δεν το είχαμε υπολογίσει.
Και εμεις μονοκατοικία κάνουμε, με υπόγιο και τα σχετικά…
Η κουζίνα για να καταλαβετε, ήταν να παραδοθεί τον Φεβρουάριο. Ναι αλλα ποιού ετους δεν μας είπε…
Και όλο κάτι στραβομάρες, κάτι υγρασίες, κάτι μερεμέτια…..
Αντε!!! και του χρόνου στα σπιτια μας!!!
Πότε ξεκίνησες aremare?
Τα θεμέλια το Πασχα του 2004,δηλαδη δυόμισι χρόνια σχεδον.
Ειχαμε τον μηχανικό μεχρι τα τούβλα και μετα αναλάβαμε μόνοι μας.
Μεχρι τώρα είμαστε μέσα στον προυπολογισμό του εργου,οικονομικά,αλλα χρονικά εχουμε ξεφύγει γιατί δεν ειχαμε καθόλου χρόνο να ψαξουμε. Τώρα διαλεγω τις πρίζες, μου φαινεται ακριβό το συνολικό ποσο,( 2.300 ) για πριζες και θυροτηλεφωνα, και σποτς εξωτερικά!!
Κάποια πραματα όμως μας βγήκαν αρκετά οικονομικότερα απο ότι περιμέναμε.Πόσα τετραγωνικά ειναι το σπίτι σας;
120 τετραγωνικά. Εμείς ελπίζουμε να μας πάρει συνολικά λιγότερο από 14 μήνες…. Είμαστε στον 10ο και βλέπουμε 🙂
Πάντα όταν διαλέγεις να τοποθετήσεις φυσική πέτρα, θεωρείς δεδομένο ότι κάποια κομμάτια σίγουρα θα αποκλίνουν στην απόχρωση.
Εγώ που είχα παραγγείλει 100 τ.μ. μάρμαρο, παρέλαβα 5-6 διαφορετικά είδη.
Λύση:
Έβαλα μια ζώνη για τη μέση, και ξεδιάλεγα επί μία εβδομάδα ένα ένα τα κομμάτια στοιβάζοντάς τα εκ νέου σύμφωνα με το σχέδιο και το χρώμα τους, οπότε ο μαρμαράς έπιανε πλέον παραπλήσια κομμάτια.
Βέβαια τελικά έπαθα ζημιά με τη μέση μου, αλλά το αποτέλεσμα είναι φανταστικό.
Προτείνω να ξεδιαλέξετε τα ωραία κομμάτια για το σαλόνι (με την απαραίτητη καθυστέρηση και μερικά μεροκάματα σε ένα εργάτη) και να βάλετε τα “άσχημα” κάτω από καναπέδες και πολυθρόνες και μέσα στην κουζίνα, όπου πιθανόν να μην φαίνεται και η βρωμιά.
Μιχάλη, δεν καταλαβαίνεις τι παρτιδα μας ήρθε…
και εμείς 100 τμ θα χρειαστούμε. Αλλά βγάλαμε τις πέτρες από μια παλέτα και από τις 20 πέτρες ας πούμε, υπήρχαν 3 καλές… Ακόμα και οι καλές ήταν πολύ πιο σκούρες από αυτό που θέλαμε, φαντάσου οι υπόλοιπες. Ήταν σαν να ξεδιάλεξε κάποιος τις σκάρτες του και να μας τις έστειλε όλες εμάς. Και οι χάλια, είναι ΠΟΛΥ χάλια. Καμένες, λεκιασμένες, ανισόπεδες… Δεν τις έβαζα στο σαλόνι μου με τίποτα.
Επιστροφή! Κάντε φασαρία να σας τα αλλάξει με οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρετε (που θα πρέπει να τα καταφέρετε), τουλάχιστον θα πάρει το μάθημά του! Και μιλάω πολύ σοβαρά!