Επιτέλους ξεφορτωθήκαμε τους μαστόρους και φύγαμε!
Δεν είναι εύκολο να βγάλεις από το μυαλό σου σπίτι και μάστορες και όλο θέλεις να πάρεις τηλέφωνα να δεις τι γίνεται, αλλά πιστεύω με τις μέρες θα το ξεπεράσουμε.
Ξεκινήσαμε χτες και μετά από μια πολύ όμορφη διαδρομή (αν και μεγαλύτερη από ό,τι θα κάναμε αλλιώς) μέσω Ναυπλίου, φτάσαμε στον Κόρφο, ένα χωριουδάκι λίγο πριν την Επίδαυρο. Επιβιβαστήκαμε στο σκάφος και ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!
Η πρώτη μέρα μπορώ να πω πως ήταν λίγο απογοήτευση, μια που τα παιδιά βγάλαν ίσως το χειρότερο εαυτό τους. Δεν άκουγαν κανένα, κάνανε ζημιές… Είπαμε πως αν συνεχίσουν έτσι και δε συνηθίσουν, οι διακοπές με το σκάφος θα έχουν πολύ σύντομο τέλος. Αλλά ευτυχώς σήμερα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Και ακούν και έχουν μάθει να τριγυρνάνε με ασφάλεια στο σκάφος (για να μην πω για το με πόση ευκολία ανεβοκατεβαίνουν τη σκάλα και μπαίνουν στη θάλασσα). Σήμερα κάναμε μπάνιο σε ένα κολπάκι, βγήκαμε στην παραλία και μαζέψαμε κοχύλια και φυσικά ο Κωνσταντίνος και ο πατέρας μου πήγαν για ψαροντούφεκο. Εξοπλισμένος με καινούριο ψαροντούφεκο και με καλή διάθεση, ξεκίνησε ο αγαπημένος μου να μας φέρει το φαί της ημέρας. Η πρώτη αυτή εξόρμιση δεν είχε και την πιο ευτυχισμένη κατάληξη. Τα ψαράκια του τα έπιασε (το μέγεθος ΔΕΝ μετράει) αλλά δυστυχώς έπιασε και αυτόν το λιμενικό (για απουσία σημαδούρας). Ελπίζω το πρόστιμο να μην είναι πολύ μεγάλο….
Μετά ήρθαμε στην Επίδαυρο. Βγήκαμε, κάναμε τη βόλτα μας, αγοράσαμε το ταβλάκι που ξεχάσαμε να φέρουμε και φάγαμε τις κρέπες μας. Γενικώς περνάμε πολύ καλά, αν και εγώ αισθάνομαι πως το ίντερνετ καφέ κουνάει κάπως 🙂
Υ.Γ. Θα έπρεπε μάλλον να είμαι αυτή τη στιγμή στο σκάφος και όχι μπροστά σε μια οθόνη, αλλά εθισμός είναι αυτός…