Οκ τη περίμενα αυτή τη στιγμή εδώ και καιρό. Φέτος το είχαμε συζητήσει με τον Κωνσταντίνο (και είχαμε διαφωνήσει) και πολύ πρόσφατα είχαμε τη συζήτηση και στο μπλογκ της Μαμάκας.
Τι γίνεται όταν τα παιδιά μεγαλώσουν αρκετά ώστε να σε ρωτήσουν ευθέως και με σοβαρότητα εάν υπάρχει Αγιος Βασίλης και απαιτήσουν την αλήθεια;
Το θέμα ξεκινάει πολύ πριν από αυτή τη στιγμή. Ξεκινάει από τα πρώτα Χριστούγεννα του παιδιού. Εκεί παίρνεις την απόφαση για το τι θα κάνεις στα επόμενα Χ χρόνια. Θα δημιουργήσεις μια μαγική ατμόσφαιρα για το παιδί σου λέγοντάς του ψέμματα ή θα πάρεις το πιο πεζό δρόμο, δίνοντάς του δώρα χωρίς να υπάρχει ένας παραμυθένιος Άγιος που έρχεται με τάρανδους από το βορρά. Εδώ είχαμε τη διαφωνία με τον Κωνσταντίνο. Εκείνος μεγάλωσε διαφορετικά και πίστευε πως δεν πρέπει να λέμε ψέμματα στα παιδιά, γιατί όταν θα το πάρουν χαμπάρι θα χάσουμε την αξιοπιστία μας. Εγώ πάλι είχα μεγαλώσει σε οικογένεια που ανταλλάσαμε δώρα και για πολλά χρόνια πίστευα στον Άγιο Βασίλη (και στη νεράιδα των δοντιών). Και είχα πολύ ωραίες αναμνήσεις από αυτό.
Έτσι αποφασίσαμε να πούμε το παραμύθι στα παιδιά. Για δέκα χρόνια τώρα (άντε 9 γιατί τον πρώτο ήταν 2 μηνών ο Γιώργος) τα Χριστούγεννα στήναμε ολόκληρη παράσταση. Τα παιδιά στέλνανε γράμμα στον Άγιο Βασίλη με ζωγραφιές και του λέγανε τι δώρο θέλανε. Αφήναμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες το βράδυ, τα παιδιά πέφτανε για ύπνο νωρίς γιατί ο Άγιος δεν ερχόταν αν ήταν ξύπνια, και το πρωί ξύπναγαν και βρίσκανε το δέντρο γεμάτο δώρα και το πιατάκι με τα γλυκά άδειο. Στην αρχή ήταν όλα από τον Άγιο Βασίλη, μετά έγινε ένα από τον άγιο και τα υπόλοιπα από την οικογένεια. Αν τα πιτσιρίκια είχαν ζητήσει κάτι που δεν μπορούσα να βρω (γιατί φυσικά αφού ο άγιος τα φτιάχνει όλα τα παιχνίδια, μπορούσαν να του ζητήσουν ό,τι εξωφρενικό ήθελαν… άντε βρες εσύ ένα ΑΤ-ΑΤ, από αυτά τα τεράστια, στο κουτί που έχει εξαντληθεί), τότε έβρισκαν και σημείωμα από τον άγιο που τους έλεγε μια δικαιολογία.
Γενικώς μέχρι τώρα δεν είχαν αναρωτηθεί σοβαρά. Εγώ πίστευα πως δεν ήθελαν πραγματικά να αναρωτηθούν. Ο Γιώργος ειδικά που ψάχνει να βρει λογική εξήγηση στα πάντα, μου φαινόταν πολύ περίεργο που πίστευε ακόμα. Έτσι την περίμενα τη στιγμή που όλο αυτό θα τελείωνε, απλώς δεν ήξερα πως θα γίνει και πότε.
Έγινε λοιπόν σήμερα.
Τρώγαμε μεσημεριανό και ο Γιώργος άρχισε να μου λέει για διάφορα που συνέβησαν στην τάξη του. Λόγω ημερών ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν. Υπάρχει πραγματικά Άγιος Βασίλης; Μου είπε λοιπόν πως μια συμμαθήτριά του είχε πει το πιο σωστό, πως ακόμα και αν δεν πιστεύεις πως υπάρχει δεν υπάρχει λόγος να χαλάς την πίστη του άλλου. Μετά άρχισε λοιπόν να μου λέει τι πιστεύει αυτός και πως το σκέφτεται πολύ συχνά και δε βρίσκει λογική εξήγηση. Δηλαδή για το πως ο Άγιος Βασίλης προλαβαίνει να μοιράσει όλα τα δώρα, βρήκε μια εξήγηση που θα ήταν λογική. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πάνε σε σχολή αγιοβασίληδων και όταν έρθει εκείνη η μέρα, έχουν αεροπλάνα και πηγαίνουν σε όλα τα μέρη του κόσμου. Βέβαια μου είπε πως ξέρει πως το πιο πιθανό είναι να μην ήταν σωστή αυτή η εξήγηση, αλλά μέχρι τώρα δεν ήθελε να πάει παραπέρα και ήταν ικανοποιημένος με αυτή. Τώρα όμως τα σκέφτεται αυτά και τον πιάνει πονοκέφαλος και θέλει να μάθει την αλήθεια.
Οπότε με ρώτησε σοβαρά αν υπάρχει Άγιος Βασίλης ή αν εμείς του πάμε τα δώρα και με παρακάλεσε να του πω την αλήθεια. Εγώ δεν ήξερα στην αρχή πως να αντιδράσω. Ήθελα από τη μια να του πω την αλήθεια, αλλά από την άλλη ήθελα να βρω ένα τρόπο να το πω με διπλωματία, να μην είναι απότομο. Άσε που ήταν και η Ιωάννα μπροστά που είναι πιο μικρούλα… Για να κερδίσω χρόνο τον ρώτησα αν πραγματικα ήθελε να μάθει την αλήθεια. Και μου είπε ναι. Γιατί θέλει να ξέρει λέει τι θα κάνει με τα δικά του παιδιά όταν μεγαλώσουν. Να μην τους λέει για τον Αγιο Βασίλη και τους λέει και πέσουν για ύπνο και ξυπνήσουν το πρωί και δε βρουν κανένα δώρο γιατί Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και θα έπρεπε εκείνος να έχει πάρει τα δώρα!!!
Με αυτή την πρόταση με τσάκισε… Αφού λοιπόν δεν πήγαινε άλλο, του είπα πως ο Άγιος Βασίλης υπαρχει στην καρδιά του μπαμπά και της μαμάς. Ούτε αυτό ήταν αρκετά ξεκάθαρο για τον Γιώργο και χρειάστηκε να το πω και απλά. Εμείς φέρναμε τα δώρα.
Μετά ξεκίνησαν οι ερωτήσεις: δηλαδή πως, τα είχατε πάρει πολλές μέρες πριν και τα βάζατε τότε κάτω από το δέντρο; και ποιός έγραφε τα σημειώματα; και πως γίνεται και εμείς τον είχαμε δει μια χρονιά να έρχεται στο σπίτι; και ΠΟΙΟΣ ΕΤΡΩΓΕ ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ;;;;
Και η συζήτηση δε μπορούσε να λήξει εδώ. Έπρεπε να του πω και για την νεράιδα των δοντιών… Εμείς ήμασταν και αυτή…
Ο Γιώργος νομίζω πως το πήρε σχετικά καλά. Στεναχωρήθηκε κάπως, αλλά νομίζω ήταν γιατί ήταν φορτισμένη η ατμόσφαιρα γενικώς. Αυτή που το πήρε κατάκαρδα ήταν η Ιωάννα. Στην αρχή ήθελε να το παίξει πολυ κουλ και άνετη, αλλά δεν μπόρεσε. Έβαλε τα κλάμματα η καημενούλα και δήλωσε πως αυτή δεν ήθελε να το μάθει ΠΟΤΕ.
Είπαμε πως καλά θα ήταν να υπάρχει μαγεία, αλλά αφού δεν υπάρχει, είναι πολύ ωραίο που υπάρχουν γονείς που αγαπάνε τόσο τα παιδιά τους που την δημιουργούν, έστω και για λίγο, για αυτά. Πως θα ερχόταν μια μέρα που θα το μαθαίνανε έτσι κι αλλιώς. Και πως φυσικά θα συνεχίσουμε να φερόμαστε σα να υπάρχει ο ΄Αγιος Βασίλης γιατί μας αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία. Θα γράφουμε γράμματα, θα αφήνουμε μελομακάρονα και θα ξυπνάμε με δώρα. Και ας ξέρουμε πως τα μελομακάρονα τα χλαπακιάζει η μαμά 🙂
Χαίρομαι που αυτή η στιγμή πέρασε και σχετικά ανώδυνα. Τα παιδιά φαίνονται να είναι οκ τώρα. Θα δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Πάντως την αξιοπιστία μας δε τη χάσαμε Πιστεύω πως την αξιοπιστία μας δε τη χάσαμε. Αυτό το λέω γιατί η Ιωάννα δεν ήθελε να μάθει την αλήθεια (άρα δεν την ενοχλεί το ψέμα) και γιατί μου δήλωσαν πως και αυτά το ίδιο θα κάνουν με τα παιδιά τους. Θα δείξει στη συνέχεια.
Να το πεις ή να μην το πεις ???? Ιδου η απορία !!
Ολοι την είχαμε κάποια στιγμή .
Εμένα πάντως τα αγγελούδια μου … βρήκαν κάπου χωμένο το γράμμα προς τον Αγιο Βασίλη … και αφου το συζητήσαν μεταξύ τους .. ειπαν να κάνουν τους ψόφιους κοριούς φοβούμενοι μήπως χάσουν τα διπλά δώρα !!!! Ετσι απλά συνέχισαν να “πιστεύουν” στον αγιο βασίλη !!!
Κοίτα, όσον αφορά τα μελομακάρονα, μπορώ να θυσιαστώ και να τα χλαπακιάζω κι εγώ!!! ;-ΡΡΡ
Χμ.. βασικά, εγώ θα ήθελα να είμαι από καμιά μεριά, αύριο στο σχολείο τους, για να δω τί κουβέντες και τι επιχειρηματολογία θα ανταλλάξουνε με τα άλλα παιδιά!!!
Νομίζω ότι είναι αυτό που λες, κάποια στιγμή θέλουν να πάνε πέρα από την όποια εξήγηση ή πεποίθηση έχουν στο κεφαλάκι τους και θέλουν την αλήθεια ακόμα και αν θυσιαστεί ή μαγεία.
Με τον αδερφό μου μεγαλώσαμε γνωρίζοντας ότι ο Άγιος Βασίλης υπάρχει μόνο στα παραμύθια και ότι οι συγγενείς φέρνουν δώρα στα παιδιά την Πρωτοχρονιά. Ωστόσο, η μαμά μου άφηνε πάντα παραμονή βράδυ ένα γλυκό και ένα ποτηράκι λικέρ για να ζεσταθεί ο Άγιος χάρην του εθίμου και του μύθου και αυτό το κάνουμε και εμείς και προ παιδιών.
Ο γιος μας είναι 5 και προχθες σε μια στιγμή άσχετης απογοήτευσης αναφώνησε ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ! Δεν έδωσε συνέχεια και δεν δώσαμε και εμείς. Του χρόνου ίσως;
Και δεν νομίζω ότι χάνουμε την αξιοπιστία μας όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, νομίζω ότι τους αρέσει που πέρασαν αυτά τα χρόνια με την προσμονή 🙂
αχ Conna πόσο γέλασα με τα μικρά σας! Απίστευτα!
Ο Γιώργος θέλει να μάθει τα πάντα βλέπω! Κάθε λεπτομέρεια! Τι γλυκός που σκέφτεται τα δικά του παιδάκια! Πολύ συγκινητικό!
Εγώ πιστεύω πως η μαγεία του Άγιου βασίλη θα πρέπει να διατηρείται αλλά μέχρι μία ηλικία. Την ηλικία συγκεκριμένα δεν την ξέρω, δεν μπορώ να κρίνω καθώς δεν είμαι μητέρα!
Όσο θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια και τα βράδια που δεν κοιμόμουν από την αγωνία μου να ακούσω τον Αγιο Βασίλη να μπαίνει στο σπίτι σκέφτομαι πως δεν θα ήθελα να στερήσω από κανένα παιδί αυτή τη χαρά!
conna μια χαρά τα βρίσκω τα αγγελούδια σου χαχααχαχαχαχ
Sophia εδώ πάντως είπαμε πως δε θα πρέπει να χαλάσουμε τη μαγεία στα μικρότερα παιδιά και να αφήσουμε όποιον πιστεύει ακόμα, να το πιστεύει. Δεν ξέρω φυσικά τι θα γίνει στο σχολείο.
Πάντως η Ιωάννα αποφάσισε πως προτιμάει να το ξεχάσει αυτό που είπα (με ρώτησε 3-4 φορές γιατί το είπα…) και να συνεχίσει να πιστεύει.
Διόνα έτσι, νομίζω πως για τον Γιώργο είχε φτάσει αυτή η στιγμή. Για την Ιωάννα πάλι όχι, αλλά την πήρε η μπάλα την καημένη…
besixdouze νομίζω πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία. Κι εγώ αυτό πίστευα, αλλά ακόμα και όταν νομίζεις πως έχει φτάσει αυτή η ώρα, δε γίνεται να πιάσεις απλώς το παιδί σου και να του πεις, “κοίτα δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης” Είναι κάτι που πρέπει να έρθει από το παιδί.
Και ο Κωσταντινος τι λεει για ολα αυτα;; 🙂
Ο Κωνσταντίνος είναι νομίζω κάπως θυμωμένος μαζί μου 🙂 🙂 🙂 γιατί του την είπα ελαφρώς με την τελευταία πρότασή μου (αν και δεν είχα αυτό το σκοπό, αλήθεια….) Οπότε δε θέλει λέει να πει τίποτα αυτή τη στιγμή. Πάω να διορθώσω ελαφρώς την πρότασή μου 🙂
Η τελευταια σου παραγραφος παντως εχει πολλες λογικες ακροβασιες (για να το πω ευγενικα… φαντασου τι θα ελεγα αλλιως 😛 ). Εγω δεν θα μιλουσα για χαμενη αξιοπιστια, νομιζω οτι τα παιδια θα συνεχισουν να σας ακουνε και να σας εμπιστευονται. Αλλα νομιζω οτι κατι αλλαζει στο παιδι, βλεπει να πραγματα λιγο πιο υποψιασμενα, παιρνει μια γευση απο τον κοσμο των μεγαλων. Αυτο αναλογα με το χαρακτηρα του παιδιου μπορει να εχει πολλα αποτελεσματα. Παντως η Ιωαννα ειναι ακομα σε αρνηση (και δεν νομιζω οτι ειναι μονο θεμα ηλικιας). Να το συζητησουμε το θεμα απο κοντα, με ενδιαφερει… αν δλδ μεσα στο καλοκαιρι (που θα ξαναειμαι ελλαδα) μπορουμε να θυμηθουμε αγιοβασιληδες 🙂
Με εκφράζεις απόλυτα με όσα γράφεις στο Post αυτό. Η μαγεία δεν βρίσκεται στο πρόσωπο του Αϊ Βασίλη, αλλά στην έννοια του. Να δημιουργείς μια μαγική ατμόσφαιρα στον ψυχούλα του παιδιού σου και να είσαι σίγουρη εκ των προτέρων ότι δεν θα απογοητευτεί. Να το επιβραβεύεις για τις πράξεις του όλη τη χρονιά, αλλά το βασικότερο να επιβεβαιώνεις την αγάπη σου, έστω και με υλικά αγαθά.
Σου εύχομαι χρόνια πολλά, να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου και
ο “Αι Βασίλης” να συνεχίζει να επισκέπτεται το σπίτι σας……
Χμμ μυρίζομαι ενδιαφέροντα… διάλογο (για να μην το πω διαφορετικά κι εγώ χαχαχααχαχαχαα). Οκ. Μπορούμε να περιμένουμε ως το καλοκαίρι φυσικά (άλλωστε εσύ θα είσαι στο σωστό κλίμα Χριστουγέννων χαχαχααχαχα), μπορούμε να το συζητήσουμε κι εδώ, δεν έχω πρόβλημα 🙂 Ίσως τότε πάρει μέρος και ο Κωνσταντίνος 🙂
Σημερα διαβασα αυτο το αρθρο κατα τυχη:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_30/12/2010_427168
Εχει μια προσωπικη ιστορια της αρθρογραφου για τον Αγιο Βασιλη (που οδηγει σε με μια μεταφορά για την πολιτικη σκηνή, αλλα αυτο το τελευταιο ειναι ασχετο με το θεμα μας)
Pingback: Υπάρχει Άγιος Βασίλης; | Μαμά...δες Μπαμπά...δες!
Το χειριστήκατε άψογα μπορώ να πω… εγώ φέτος για να την κρατήσω λίγο περισσότερο αυτή την μαγεία αγόρασα και βιβλίο με επεξεγήσεις σε όλα τα γιατί και πως που προκύπτουν γύρω από τον “μύθο του Αη Βασίλη”. Νομίζω ότι το να μάθουν ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης θα τους κλέψει κάτι από την αθωότητά τους… θέλω να το επιμηκύνω όσο γίνεται…(και ας με πουν χαζομαμά…) Είναι ωραίο να είσαι αθώος και μικρός.. και αν το σκεφτούμε ……κρατάει τόσο λίγο… Θα συμφωνήσω λοιπόν με την μικρή Ιωάννα… και θα κάνω ότι δεν το άκουσα ποτέ!!!!!!!
Φιλιά σε όλους… μας λείψατε…
Πολύ όμορφη ιστορία! Τελικά τα παιδιά είναι ωριμότερα από ότι εμείς νομίζουμε ότι είναι… κι ότι είχα την απορία: ο μικρός μου είναι 1,5 έτους, τι να κάνω; υπάρχει άγιος Βασίλης ή άγιος… μπαμπάς;
η ατάκα “ο άγιος βασίλης είναι στις καρδιές μας” πολύ μου άρεσε. αυτή νομίζω θα χρησιμοποιήσω όταν έρθει η ώρα με το καλό…
Καλησπέρα και καλή χρονιά σε όλους. Είμαι η Μαρία, μαμά ενός 7χρονου αγοριού και ενός 4χρονου κοριτσιού. Νομίζω πως δεν υπάρχει συνταγή για το πότε και πως θα πεις στα παιδιά πως δεν υπάρχει Αγιος Βασιλης. Γιατί να τους χαλάσω την μαγεία; Αυτήν την αθωότητα λατρεύω! Την λάμψη στα μάτια τους όταν το πρωί της Πρωτοχρονιάς βρίσκουν τα δώρα στην βεράντα και λένε σε όλους: Το δώρο από τον Αγιο Βασίλη. Αν με ρωτήσουν θα τους εξηγήσω πως ο Αγιος Βασίλης υπήρξε κάποτε, ήταν επίσκοπος στην Καισαρεία (ήδη την ξέρουν την ιστορία) και εμείς κρατάμε την παράδοση και το έθιμο. Οπως ο Χριστός γεννήθηκε μια φορά, αλλά εμείς το γιορτάζουμε κάθε χρόνο βάζοντας την Φάτνη κάτω από το δέντρο, όπως λέμε τα κάλαντα, διαδίδοντας στην ουσία την γέννηση του Χριστού… Δεν νομίζω πως … απειλείται η αξιοπιστία μας απέναντι στο παιδί όταν …. ανακαλύψει πως Αη Βασίλης είναι … ο μπαμπάς! Για μένα είναι μια πολύ γλυκειά ανάμνηση. Αν υπάρχει μια υγιής σχέση με το παιδί και σε όλα τα άλλα υπάρχει ειλικρίνια, ο Αη Βασίλης είναι απλά ένα υπέροχο παραμύθι….