Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Σήμερα λοιπόν ήταν μέρα μουσείου. Ή τουλάχιστον ξεκίνησε έτσι, γιατί καταλήξαμε να κάνουμε πάρα πολλά καταπληκτικά πράγματα!

Φτάσαμε αρκετά εύκολα. Η Ιωάννα ήθελε να μπούμε στο παγοδρόμιο, αλλά εγώ είχα ένα φόβο. Μετά είδαμε πως έχει και μια μικρή πίστα για αυτούς που δεν ξέρουν και είπαμε πως θα κάνουμε αφού βγούμε από το μουσείο (το οποίο φυσικά ήταν εντελώς αδύνατο να κάνουμε με την κούραση που είχαμε όταν βγήκαμε, αλλά δε το σκέφτηκα καλά εκείνη την ώρα).

Μπήκαμε στο μουσείο λοιπόν και κάτσαμε να φάμε ένα κεκάκι να πάρουμε δυνάμεις (τέλειο το carrot cake, σας το λέω) Και ανανεωμένοι ξεκινήσαμε το ταξίδι στα μαγευτικά εκθέματα του μουσείου.

Το μουσείο φυσικά είναι ένα τεράστιο οικοδόμημα και δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να το γυρίσεις όλο σε μια μέρα. Κάτσαμε από το πρωί μέχρι την ώρα που έκλεισε και πάλι δεν είδαμε ούτε το μισό. Επειδή την είχαμε δει τη δουλειά από την αρχή, είπαμε θα διαλέξουμε τι θέλουμε να δούμε, θα πάμε εκεί πρώτα και μετά αν έχουμε χρόνο και κουράγιο πάμε και παραπέρα. Έτσι καταφέραμε να δούμε όλους τους δεινόσαυρους 🙂 Τα παιδιά μέχρι εκείνη την ώρα ήταν πάντα κοντά μας, ήρεμα και προσεκτικά. Όταν ξεκίνησαν όμως να βλέπουν γύρω τους δεινόσαυρους (για τους οποίους να πω πως περιμέναμε κάνα 20λεπτο στην ουρά για να μπούμε στη συγκεκριμένη πτέρυγα), ξεχάστηκαν όλες οι προφυλάξεις. Ενθουσιάστηκαν και βέβαια τα κυνηγάγαμε ελαφρώς για να μη τα χάσουμε. Αλλά τα καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ είχα ενθουσιαστεί!

Βγήκαμε ψόφιοι. Και είχαμε δει μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη μια έκθεση και την πτέρυγα με τους δεινόσαυρους! Άντε και στα πεταχτά λίγο τα πουλιά… Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, πήγαμε να δούμε τα θηλαστικά. Κι εκεί χαζέψαμε. Η εικόνα που έχεις για πολλά ζώα είναι λανθασμένη εντέλει και δεν μπορείς να συλλάβεις το πραγματικό τους μέγεθος όταν τα βλέπεις στην τηλεόραση. Η μπλε φάλαινα έπιανε μια ολόκληρη αίθουσα! Αλλά και πολλά ακόμα ζώα, όπως για παράδειγμα η πολική αρκούδα, μας φάνηκαν τεράστια μπροστά σε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας.

Έχω να πω πως είναι καταπληκτικό μουσείο. Χρειάζεσαι τουλάχιστον 2 μέρες για να πεις πως έχεις δει έστω και λίγο τι έχει μέσα και είναι όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι τα μουσεία. Πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, μαθαίνεις πολλά, έχει δραστηριότητες για τα παιδιά. Και η είσοδος είναι δωρεάν. Φυσικά βγάζουν κάμποσα χρήματα γιατί έχει τουλάχιστον 3 (ή τόσα είδα εγώ) μαγαζιά μέσα, άλλο για τους δεινόσαυρους, άλλο γενικό, άλλο για κάποια άλλα εκθέματα κλπ στα οποία μπορείς να αγοράσεις ένα σωρό πραγματάκια. Έχει σε διάφορα σημεία μέρη να δώσεις δωρεά και έχει και διάφορα εκθέματα τα οποία για να δεις τι κάνουν δίνεις δωρεά μια λίρα. Όχι πολλά ώστε να σου κακοφανεί όμως. Οπότε κάτι έτσι, κάτι αλλιώς, όλο και κατι θα δώσεις.

Τέλος φάγαμε ένα σαντουιτσάκι και ξεκουραστήκαμε μέχρι που έκλεισε το μουσείο, γιατί η συνέχεια ήταν να ξαναπάμε στο Forbidden Planet και μετά για φαγητό σε γιαπωνέζικο μπριζολάδικο που μας είχαν καλέσει οι άνθρωποι που μας φιλοξενούν.

Και αυτό θα είναι το επόμενο ποστ (γιατί έχει πάει και 2 η ώρα 🙂 )