Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Οι μέρες περνάνε πολύ γρήγορα 🙂

Σήμερα αποφασίσαμε να μη δούμε κανένα μουσείο. Βασικά εγώ είπα πως έχω δει πολλά για μια εβδομάδα, οπότε καλύτερα θα ήταν να δούμε κάτι διαφορετικό.

Έτσι ξεκινήσαμε για να κάνουμε βόλτα στο Λονδίνο με το λεωφορείο, για να μπορέσουμε να χαζέψουμε γύρω καθιστοί και άνετοι 🙂

Όπως γίνεται κάθε φορά, το σχέδιο δεν πήγε ακριβώς όπως το είχαμε στο μυαλό μας. Κατεβήκαμε στο Green Park για να περπατήσουμε μέχρι το παλάτι και μετά να πάρουμε ένα λεωφορείο.

Όταν φτάσαμε στο παλάτι ήμασταν για μια φορά ακόμα πολύ τυχεροί, γιατί την ώρα ακριβώς που φτάσαμε έγινε η αλλαγή φρουράς (φαντάζομαι) και είδαμε ολόκληρη παρέλαση από φρουρούς πάνω σε άλογα και πέρασαν ακριβώς μπροστά μας!

Μετά βγάλαμε φωτογραφία και τους κακόμοιρους φρουρούς που είναι στημένοι ακούνητοι έξω από το παλάτι.

Είπαμε να κατευθυνθούμε προς την Oxford Str. για να πάρουμε το λεωφορείο κι έτσι περπατήσαμε στο St. Jaimes’s Park για να φτάσουμε μέχρι εκεί. Το πάρκο αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο. Είδαμε κύκνους και πάπιες και ένα σωρό άλλα πουλιά που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου. Και βέβαια σκίουρους! Κι εδώ στην αυλή έχει έναν, αλλά εκεί είδαμε πάρα πολλούς. Τα παιδιά ξεκίνησαν να μετράνε, αλλά νομίζω κάπου μετά το 17 το νούμερο μετατράπηκε σε εκατοντάδες 🙂 🙂 Είχε πολύ πλάκα γιατί πέρασαν αρκετή ώρα κυνηγώντας σκιουράκια γύρω γύρω στο χορτάρι.

Τσιμπήσαμε ένα σαντουιτσάκι και μπήκαμε στο λεωφορείο με κατεύθυνση την γνωστή Abbey Road 🙂 Αν δεν ήταν ένα σωρό κόσμος εκεί που περίμενε να βγάλει φωτογραφία στη γνωστή διάβαση, δε θα το αναγνωρίζαμε. Είναι μια διάβαση σαν όλες τις άλλες 🙂 Όμως έχει χαρακτηρισθεί πλέον ως εθνική κληρονομιά και προφανώς δε σταματάει να έχει κόσμο που περιμένει μια στιγμή χωρίς αυτοκίνητα και άλλους ανθρώπους για να έχει μια φωτογραφία όπως αυτή των Beatles. Βγάλαμε κι εμείς βέβαια. Θα βάλω εδώ αυτή με τους 3. Βγάλαμε και άλλη μια με εμένα μόνη μου και θα τις περιποιηθώ όταν γυρίσω σπίτι με το photoshop 🙂

Το λεωφορείο στο γυρισμό πέρναγε έξω από το 221b της Baker Str. και φυσικά κατεβήκαμε να βγάλουμε κι εκεί μια φωτογραφία!

Μετά είχαμε σκοπό να πάρουμε άλλο λεωφορείο για να πάμε στο γραφείο της Greenpeace να βρούμε τον Τζο που μας φιλοξενεί, να πει ο Κωνσταντίνος ένα γεια σε φίλους και να πάμε για φαγητό, αλλά η κίνηση είχε άλλη άποψη. Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε κι έτσι το σχέδιο άλλαξε και πήραμε ξανά το μετρό για να βρεθούμε στην Chinatown να φάμε. Ούτε και αυτό έγινε όμως 🙂 Στο δρόμο προς τα εκεί είδαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζί που λεγόταν Rainforest cafe και μπήκαμε μέσα. Και αφού είχε εστιατόριο, αποφασίσαμε να φάμε εκεί. Μας είπαν πως συνήθως έχει ουρά για να κάτσεις, αλλά σήμερα ήταν σχετικά άδειο.

Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος. Ο πάνω όροφος είναι κατάστημα και πουλάει ένα σωρό παιχνίδια, λούτρινα κλπ που έχουν σχέση με ζώα. Ο κάτω όροφος είναι εστιατόριο. Όλο όμως είναι φτιαγμένο μεσα σα να είσαι σε ένα δάσος, με δέντρα, ζώα, νερά, ήχους… Το φαγητό του είναι αρκετά καλό και το μενού του προσεγμένο για όλες τις διατροφικές ανάγκες (χορτοφάγους, με διάφορες αλλεργίες κλπ – έχει ειδική σήμανση δίπλα στα φαγητά).  Για τα πιτσιρίκια έχει ειδικό μενού και αν θέλεις -με ένα αντίτιμο φυσικά- σου δίνει και σακουλίτσα δραστηριοτήτων. ΠΟΛΥ καλύτερη από οτιδήποτε έχω δει να δίνουν σε παιδικά μενού. Γενικώς ήταν προσεγμένο, τέλειος χώρος για τα παιδιά και περάσαμε πολύ ωραία. Βέβαια είναι τσιμπιμένο σε τιμές…

Τέλος, για να κλείσει ακόμα καλύτερα η μέρα, συναντήσαμε εκεί και τη θεία Σοφία! Ήρθε να μας γνωρίσει από κοντά και να μας καταστρέψει με όσα είπε στα παιδιά μας 😛 χααχχαχαχααχαα Όσο πρόλαβε να μιλήσει αυτή δηλαδή, γιατί τα παιδιά βρήκαν θεία πρόθυμη και δε σταμάτησαν να της μιλάνε καθόλου! Χαρήκαμε πολύ που καταφέραμε να μιλήσουμε και από κοντά, μόνο που ήταν για λίγο 🙂

Γυρίσαμε σπίτι εξαιρετικά κουρασμένοι και πακετάραμε βαλίτσες. Αύριο φεύγουμε στις 6.20 από το σπίτι και μας περιμένει δύσκολη μέρα. Νομίζω πως τα πιτσιρίκια θα κοιμούνται 4 μέρες στη σειρά για να ξεπεράσουν το ταξίδι αυτό αχαχαχαχαχααα.