Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τα παιδιά μετράνε πόσα πρωινά ξυπνήματα τους έχουν μείνει μέχρι να τελειώσει το σχολείο 🙂

Μέσα σε αυτά δεν μετράει το ξύπνημα που θα έχουν την ημέρα της ολοήμερης εκδρομής (άλλο πράγμα αυτό) και νομίζω ούτε το σημερινό πρωινό ξύπνημα. Και αυτό γιατί η Ιωάννα (η οποία σηκώνεται με τα χίλια ζόρια κάθε πρωί και σέρνεται μέχρι να κάνει τις δουλειές της), ήρθε γεμάτη χαρά μόνη της στο δικό μας κρεβάτι πρωί πρωί

1. για να μας πει πως η κυρία της τους είπε πως σήμερα δεν έχουν σχολείο (χααα ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΑΑΑ)

2. για να μας πει πως πρέπει να ετοιμαστούν πάρα πολύ γρήγορα και να πάνε πολύ νωρίς στο σχολείο σήμερα γιατί πρέπει να ετοιμάσουν τη φάρσα που θα κάνουν στην κυρία τους τα κορίτσια. Θα κρύψουν τις τσάντες τους στη ντουλάπα και μετά θα κρυφτούνε και αυτές και όταν μπει η κυρία στην τάξη θα λείπουν όλα τα κορίτσια. Και βέβαια μετά, αφού η κυρία θα αναρωτιέται τι έγινε, θα μπουν στην τάξη και θα πουν ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΑΑΑ.

Είχε πάρα πολύ πλάκα το πρωινό μας γιατί τα παιδιά μέχρι να φύγουν έλεγαν συνέχεια ψεματάκια το ένα στο άλλο και μετά ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΑΑΑ.

(εμένα αυτή η μέρα είναι η χειρότερή μου. Μου τη δίνει πάρα πολύ να μου λένε ψέμματα και να μου κάνουν πλάκες και να τα πιστεύω και να με κοροϊδεύουν… Πάρα πολύ όμως! )