Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Ο μικρός μαυρομάλλης επιστήμονάς μας.

Ένα παιδάκι με πολλές αντιφάσεις.

Είναι εξαιρετικά κοινωνικός, του αρέσει να κάνει παρέα με μικρούς και μεγάλους. Από την άλλη είναι μοναχικός και του αρέσει να παίζει μόνος του και δεν τον ενοχλεί να κάθεται μόνος στο θρανίο.

Είναι πολύ ευγενικός και γλυκομίλητος και από την άλλη είναι κυκλοθυμικός και τον πιάνει μια μανία και φωνάζει σε παπούδες και γιαγιάδες κυρίως.

Αγαπάει και προστατεύει την αδερφή του, αλλά δεν θα ήθελε άλλο αδερφάκι (σαν πολλοί θα μαζευτούμε).

Είναι πολύ έξυπνος και ξέρει πολλά πράγματα. Την τελευταία φορά που ήταν με τη γιαγιά του, τη ρώτησε: “γιαγιά πως τον λέμε αυτό τον αριθμο που είναι μεγαλύτερος από το εκατομμύριο και είναι σαν πλαγιαστό 8;” Η γιαγιά του δεν είχε ιδέα και πήρε τη βοήθεια του τηλεφώνου (εμάς) για να της πούμε ότι είναι το άπειρο. Έχει απορίες όπως: “όταν κρεμόμαστε από κάπου, σηκώνουμε όλο μας το βάρος. Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε να σηκώσουμε μια γλάστρα που έχει το μισό μας βάρος;”
Από την άλλη είναι πολύ αφηρημένος και βρίσκεται πολλές φορές στον κόσμο του. Μπορεί να του πεις 3 φορές να βάλει τα παπούτσια του και να μη σε ακούσει καθόλου.

Έχει μεγάλη φαντασία και πλεκει ιστορίες, αλλά είναι εξαιρετικά down to earth και αν του πεις κάτι το οποίο δεν γίνεται, χαλιέται πολύ. Ακόμα προσπαθεί να βρει τι κάνω και ανοίγω το παράθυρο του αυτοκινήτου χωρίς να ακουμπάω τίποτα με τα χέρια (αν ήταν πιο παρατηρητικός θα έβλεπε τα χέρια του μπαμπά του).

Είναι ευαίσθητος, του αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά και μας αγαπάει όλους πολύ. Πάντα θα σκεφτεί κι εμάς όταν κάτι του προσφέρουν. Θα κάνει πολλές φορές τα χατήρια στην αδερφή του που είναι γενικά πιο γκρινιάρα τον τελευταίο καιρό.

Του αρέσει το σχολείο και να μαθαίνει πράγματα. Θέλει να βλέπει ντοκυμαντέρ και να διαβάζει εγκυκλοπαίδιες. Βαριέται αφόρητα όμως τη μπάλα και τα αθλήματα. Κολυμπάει μεν, αλλά δεν πολυθέλει να πάει κολυμβητήριο, ποδήλατο κάνει με το ζόρι… Είναι εγκεφαλικός τύπος τι να κάνουμε. Το μόνο που του αρέσει είναι το σκαρφάλωμα.

Είναι φοβητσιάρης λίγο και φοβάται μη χτυπήσει, μην αρρωστήσει, μην πεθάνει, αλλά σκαρφαλώνει και κάνει πολλές φορές επικίνδυνα πράγματα (φοβάται στο ποδήλατο και δεν φοβάται να ανέβει στην ελιά).

Είναι πάντα εύκολο να ξέρεις τι του αρέσει. Του αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα και είναι τρελλός με αυτά. Δεινόσαυροι, τέρατα, δράκοι, Γιούγκι-ο, Σκούπι-ντου, χελωνονιντζάκια. Σε αντίθεση με την αδερφή του που δεν μπορεί να αποφασίσει τι θέλει και τα θέλει όλα, αυτός όπου πάει, ξέρει ακριβώς τι θέλει. Και η δασκάλα του σήμερα, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε. “Ήσυχο παιδί, ξέρει τι θέλει και θα το ζητήσει”.

Εδώ και χρόνια λέει ότι θα γίνει παλαιοντολόγος. Τον τελευταίο καιρό λέει πως θα γίνει επίσης εφευρέτης και έχει σκεφτεί πολλές εφευρέσεις μέχρι στιγμής.

Είναι ομιλητικός, έχει πλούσιο λεξιλόγιο, ξέρει να διαβάζει και να γράφει, του αρέσει να κάνει προσθέσεις και γενικά πράξεις αριθμητικής, ενδιαφέρεται να μάθει καινούρια πράγματα. Όμως πρέπει πάντα να έχει την προσοχή κάποιου. Οι εκρήξεις του συνήθως έχουν ως αιτία τα εξής: είτε αυτός που είναι μαζί του δεν τον προσέχει για λίγο (ας πούμε μπήκε πελάτης στο μαγαζί της γιαγιάς και η γιαγιά έχει ξαφνικά δουλειά) ή κάνουμε κάτι που δεν θέλει. Επίσης η συνήθης απάντηση στο “πάμε βόλτα” είναι όχι. Και όταν πάμε και είναι να φύγουμε από εκεί, πάλι όχι λέει. Γενικά δεν θέλει να του αλλάζεις την κατάσταση στην οποία είναι αν και σε μεγάλες αλλαγές είναι αρκετά προσαρμοστικός. Αν του βάλεις κανόνες θα τους ακολουθεί πιστά.
Του αρέσει η σοκολάτα, τα γιουβαρλάκια και η σούπα, ενώ σιχαίνεται τα μανιτάρια (όταν καταλαβαίνει ότι τα τρώει). Του αρέσει το κόκκινο και το μαύρο. Γενικώς έχει άποψη για τα πάντα και θεωρεί ότι μπορεί να τα κάνει όλα.

Είναι ο Γιώργος μας και τον λατρεύω.