Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Τελευταία μέρα.

Φτιάξαμε τα πράγματά μας, φάγαμε πρωινό, αφήσαμε τις βαλίτσες μας στη ρεσεψιόν και ξεκινήσαμε τις βόλτες.

Πήγαμε στο Μουσείο Σοκολάτας. Στην ουσία είναι έκθεση μιας συγκεκριμένης εταιρείας με σοκολατάκια (πως λέμε Παυλίδης, κάπως έτσι).  Είχε ξενάγηση στα αγγλικά κάθε Πέμπτη στις 11 οπότε μας βόλευε απίστευτα.  Στην αρχή παρακολουθήσαμε ένα τεράστιο διαφημιστικό του εργοστασίου για το πως φτιάχνουν τις σοκολάτες τους. Μετά πήγαμε στο δωμάτιο της έκθεσης και μια κοπελίτσα μας είπε πολλά για το πως γίνεται η σοκολάτα, από την αρχή που είναι στο κακαόδεντρο μέχρι που φτάνει στο χέρι μας. Μάθαμε γι α την ιστορία της και μερικά αστεία γεγονότα (όπως πχ πως οι ευγενείς στην Ευρώπη έπιναν το κακάο τους από το πιατάκι και όχι από το φλυτζάνι, γιατί οι ατμοί τους χάλαγαν το μέικ απ! ).

(το κακαόδεντρο)

(έργα τέχνης από σοκολάτα)

Μας έδωσε κουταλάκια και δοκιμάσαμε 3 ειδών σοκολάτες από τα συντριβάνια τους.

Μετά μας πήγε στο εργοστάσιο από πάνω να δούμε τα μηχανήματα (μέσα από τζάμι όμως) και να δοκιμάσουμε φρέσκα σοκολατάκια.

Και η επίσκεψη τελείωσε φυσικά στο μαγαζί τους, από όπου πήραμε -για μια φορά ακόμα- σοκολάτες!

Μετά την επίσκεψη εκεί, κάτσαμε για ένα καφεδάκι και λέγαμε πως δε θα κάνουμε τίποτα άλλο. Όμως εντέλει σηκωθήκαμε και σχεδόν σερνάμενοι πήγαμε στο Belvedere, ένα σύμπλεγμα από παλάτια, στο οποίο υπάρχει και μουσείο που στεγάζει διάσημα έργα όπως το Φιλί του Klimt και άλλα. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε την είσοδο και περπατήσαμε πάρα πολύ. Εξαιρετικά κουρασμένοι φτάσαμε και με το ζόρι περπατήσαμε από το άνω στο κάτω παλάτι. Βέβαια ήταν εντυπωσιακά, με τεράστιους κήπους, παγκάκια, συντριβάνια και λαβύρινθους από θάμνους και φυτά.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φρεσκαριστήκαμε λίγο και ήρθε το ταξί για να μας πάει στο αεροδρόμιο. Έτσι τελείωσε η επίσκεψη αυτή στη Βιέννη, αλλά όχι και τα ποστ μου, αφού θέλω να γράψω για τα γλυκά και τα φαγητά που δοκιμάσαμε, τα περίεργα που είδα και ίσως και έναν οδηγό επιβίωσης όπως στα άλλα ταξίδια. Α, και να σας πω για την όπερα που είδαμε στην Αθήνα πλέον, αλλά που ταίριαζε απόλυτα στο ταξίδι μας, αφού ήταν το Cosi fan tutte του Μότζαρτ!