Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Μετά την πίεση των τελευταίων ημερών, ήρθε επιτέλους το τριήμερο και η εκδρομή στη Στεμνίτσα.

Περάσαμε καταπληκτικά! Επειδή έχω πάρα πολλά να πω, θα τα γράψω με ενότητες

.

Θα ξεκινήσω με το που μείναμε. Μας φιλοξένησαν λοιπόν ο Τάκης και η Κατερίνα στον παραδοσιακό ξενώνα “Θυμέλη“. Οι άνθρωποι μας είχαν πει καιρό πολύ τώρα να πάμε, αλλά όλο δουλειές είχαμε και το αναβάλαμε. Χαίρομαι που πήγαμε τώρα, γιατί ήταν ίσως το καλύτερο σαββατοκύριακο να είναι κανείς εκεί (περισσότερα για αυτό στο επόμενο ποστ).

Μείναμε λοιπόν στο “μεγάλο δωμάτιο“. Ο ξενώνας έχει τρία δωμάτια, το καθένα με διαφορετικό χαρακτήρα. Εμείς είδαμε τα δύο, το μεγάλο που μείναμε εμείς και το δωμάτιο στο βράχο που έμεινε για ένα βράδυ η Δήμητρα. Νομίζω πως έχουν αξιοποιήσει αυτό που είχαν στο έπακρο. Το δωμάτιο στο βράχο μπορεί να μην έχει παράθυρο και να είναι στα χαμηλά, αλλά έχει τόση ατμόσφαιρα και ζεστασιά που δε σε νοιάζει καθόλου. Η Δήμητρα πάντως είπε πως της άρεσε περισσότερο από το δικό μας! Το μεγάλο δωμάτιο είναι πραγματικά μεγάλο. Έχει ένα δωμάτιο με διπλό κρεββάτι και ένα ακόμα με ένα καναπέ μεγάλο ώστε να χωρούν να κοιμηθούν και τα δύο παιδιά μαζί. Το καλύτερο σημείο του σύμφωνα με τα παιδιά ήταν η ντουλάπα που είχε στο δωμάτιο. Δεν είναι έπιπλο, είναι μια εσοχή στο βράχο κλεισμένη με δύο πορτούλες. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν και έτσι τους έβαλα τα χαλάκια που είχε στο δωμάτιο μέσα στην ντουλάπα, στρώσανε τα παιχνίδια τους κάτω, κλείνανε τις πόρτες και παίζανε!

Μέσα στο δωμάτιο είχε τηλεόραση, cd player αλλά και dvd player και κρίμα που δεν είχαμε καμιά ταινία μαζί, γιατί όταν τα παιδιά πέφτουν για ύπνο από τις 9 κάτι πρέπει να κάνεις κι εσύ (και δεν θέλω σόκιν σχόλια. Ούτε πόρτα δε μας χώριζε από τα παιδιά!). Η τηλεόραση για να πω την αληθεια έπιανε ένα κανάλι όλο κι όλο (νετ), εκτός και αν κάτι δεν κάναμε καλά.

Τα δωμάτια, αλλά και όλος ο ξενώνας είναι διακοσμημένος με γούστο και μεράκι. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι πινελιές με τα αποξηραμένα πέταλα σε διάφορα σημεία, οι πίνακες που είχαν στους τοίχους (καμία σχέση με κάτι ξεθωριασμένα καραβάκια και χιονισμένα τοπία που βλέπεις συνήθως) και φυσικά όλη η καφετέρια κάτω (η οποία είχε πολύ δουλειά). Ειδικά τα ξύλινα ζωγραφιστά τραπεζάκια είναι όλα τα λεφτά. Επίσης να πω πως η καφετέριά του είναι πάνω στην κεντρική πλατεία του χωριού, οπότε βλέπεις και όλο τον κόσμο να περνάει από εκεί. Τέλεια.
Στην καφετέρια η Δήμητρα ήπιε τον πιο νόστιμο εσπρέσο από τα χέρια του Γιάννη και εγώ δοκίμασα γλυκό από άνθη υβίσκου και γλυκό καρυδάκι. Νόστιμα και τα δύο.

Το μόνο που με ξένισε σε όλο αυτό ήταν ότι μας σερβίρανε γάλα γερμανικό, μέλι από τις Ανδεις και μεζέ από τη Λάρισα. Μου αρέσει να τρώω ντόπια προϊόντα σε τέτοια μέρη.

Πάντως τα παιδιά είναι πολύ φιλόξενα και εξυπηρετικά και συνιστώ ανεπιφύλακτα να μείνετε εκεί αν πάτε από τα μέρη τους (το οποίο επίσης συνιστώ ανεπιφύλακτα).