Όπως είπαμε χτύπησα το πόδι μου και ο γιατρός απεφάνθει πως έχω ραγίσει την επιγονατίδα και χρειάζομαι ελαστικό επίδεσμο και αντιφλεγμονώδη. Μέχρι εκεί καλά (λέμε τώρα). Όταν πήρα τα αντιφλεγμονώδη, κοιτώντας τις οδηγίες τους, είδε η Σοφία στα συστατικά να αναγράφει Lactose monohydrate. Έχοντας δυσανεξία στη λακτόζη αποφάσισα να μη το πάρω κατευθείαν αλλά να ρωτήσω πρώτα το γιατρό μου. Αυτό δεν είναι το σωστό να κάνει κάποιος;;;
Πριν τον πάρω τηλέφωνο έκανα και μια αναζήτηση στο Google μπας και έβλεπα πως είναι κάτι άσχετο, να μην μπω στον κόπο των τηλεφωνημάτων. Είδα όμως πως υπήρχε και απάντηση στο ερώτημα τι είναι το συγκεκριμένο πράγμα και αν κάνει να το πάρει κάποιος με δυσανεξία στη λακτόζη, η οποία απάντηση φυσικά (στο δεύτερο σκέλος) ήταν αρνητική. Οπότε πήρα το γιατρό μου τηλέφωνο.
Και εδώ ξεκινάμε να γελάμε (ή να τραβάμε τα μαλιά μας). Γιατί ο γιατρός, όταν του εξήγησε τι συμβαίνει και πως έχω δυσανεξία στη λακτόζη, απάντησε με ένα εμβρόνητο ύφος “τι πράγματα είναι αυτά! Δεν τα ξέρω εγώ!” Και όταν τόλμησα να του ξαναπώ πως έχω δυσανεξία είπε “δεν μου έχει ξανατύχει τέτοιο πράγμα!!! -αλλά το έλεγε με ύφος σα να τον παραμύθιαζα- Είσαι σίγουρη;” “Μα φυσικά είμαι σίγουρη” “Μόνο τα μωρά έχουν τέτοιο πράγμα. Μετά σου περνάει! Δηλαδή δεν πίνεις γάλα;;;” “Όχι δεν πίνω, ούτε γάλα, ούτε τρώω τυριά, ούτε γιαούρτι” “Επειδή δε σου αρέσει;” Ε, σε αυτή την ερώτηση αν τον είχα μπροστά μου θα είχα χειροδικίσει… Δε τη γλύτωνε την κατραπακιά με τίποτα. “Όχι, επειδή ΕΧΩ ΔΥΣΑΝΕΞΙΑ! Με πειράζει λέμε!” “Μα καλά δεν έχεις ξαναπάρει ποτέ σου μεζουλιντ;;;” Γιατί ποιός άνθρωπος κυκλοφορεί χωρίς να έχει πάρει ποτέ του μεζουλίντ; ε; “Όχι δεν έχω πάρει”. “Δεν έχεις πάρει ντεπόν, πονσταν;” “ε πονστάν έχω πάρει” “πάρε πονσταν τότε. Αν έχει το ένα φάρμακο λακτόζη θα έχουν όλα. Πάρε πονστάν μόνο”. Μόνο πονσταν για να μου φύγει η φλεγμονή, γιατί αν έχει ένα αντιφλεγμονώδες λακτόζη θα έχουν όλα. Τέτοια ενημέρωση. Τέτοιος επαγγελματισμός!
Εγώ φυσικα πήγα στο φαρμακείο, εξήγησα στον ευγενέστατο φαρμακοποιό τι έχει γίνει και όταν μου είπε πως ο γιατρός μου θα ξέρει τη σύσταση των φαρμάκων, του εξήγησα τι έγινε με το γιατρό. Οπότε ο άνθρωπος κατέβασε όλα τα αντιφλεγμονώδη και κάτσαμε και τα κοιτάξαμε ένα ένα μέχρι που βρήκαμε κάποιο που να μην έχει λακτόζη. Τόσο δύσκολο. Και υπήρχαν τουλάχιστον δυο. Και πολύ γνωστά.
Να πω πως ούτε ο φαρμακοποιός είχε ακούσει ξανά τη δυσανεξία στη λακτόζη πράγμα που μου φάνηκε απίστευτο, αλλά τουλάχιστον αυτός δεν με αντιμετώπισε σα να του έλεγα μπαρούφες. Ίσα ίσα ήταν ευγενικός και εξυπηρετικός. Επίσης δεν μπορούσε να πάρει πίσω το φάρμακο λόγω ηλεκτρονικής συνταγογράφισης, άρα πήγε ένα κουτί φάρμακα τζάμπα…
Σκέφτομαι πως στην Αγγλία για παράδειγμα πήγαμε σε εστιατόριο που στο μενού είχε σηματάκια για το ποιά φαγητά τους είχαν γλουτένη, λακτόζη και άλλα αλεργιογόνα. Κι εμείς εδώ… πολύ πίσω λέμε. Αλλά απορώ και πάλι. Στα σούπερ μάρκετ υπάρχουν προϊόντα με λιγότερη λακτόζη ακριβώς για άτομα σαν εμένα. Άρθρα γράφονται σε περιοδικά, στο ίντερνετ… Οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί που βρίσκονται;;;
Χαχα, ο γιατρός ακούγεται σαν κάτι τσαρλατάνους του Μολιέρου, υπέροχο κομμάτι! Ευτυχώς πάντως υπάρχουν και ευσυνείδητοι επαγγελματίες που ακόμη κι αν δεν ξέρουν κάτι βάζουν το μυαλουδάκι τους να σκεφτεί. Περαστικά Στέλλα!
Και τέλος πάντων δε βλέπουν Big Bang Theory; 😉
Α, να τον προτιμήσω βρε παιδί μου… άμα είναι να αντιμετωπίζει όλα τα πράγματα τόσο επιστημονικά και με τέτοιο πάθος….
Το ανησυχητικό νομίζω δεν ήταν ότι δεν ήξερε, αλλά ότι δεν είχε καμία διάθεση να μάθει. Και στο κάτω κάτω, ενήλικες είμαστε, ας συμπεριφερόμαστε αναλόγως! Έστω και αν μέσα του μπορεί να σκέφτηκε ότι είσαι ουφο, έπρεπε απέξω του να κάνει τον επαγγελματία. Έλεος πια.
Αχ, ηταν καλος ανθρωπος ο γιατρος και καθησε και σε ακουσε. Αντι να στο κλεισει κατευθειαν με τις μπαρουφες που του ελεγες… και δεν ειχες και λιγο τσιπα… τον πηρες τηλεφωνο να τον ενοχλησεις! Ξερεις *εσυ*; … και δεν ξερει ο γιατρος σου με τοσες σπουδες. ΣΠΟΥΔΕΣ! Καταλαβες οι καημενοι οι γιατροι… κατεβαινει μια ιδεα, ενα κολλημα, στη κουτρα του καθε ασθενη και πρεπει να τρεχουν οι καημενοι να καταλαβουν την τρελα του ενος και του αλλου. Ασε τωρα που με αυτα τα ιντερνετς εχουν γινει χειροτερα τα πραγματα. Γιναν ολοι γιατροι! Που πας κυρα μου να ερμηνευσεις κειμενο! Εδω πρεπεις να ξερεις να σκεφτεσαι. Που το εμαθες εσυ αυτο, εε;! Εμεις στη σχολη τοσα και τοσα μαθηματα πανω στη σκεψη καναμε. Κριτικη Σκεψη, Αναλυτικη Σκεψη 1&2, Μηχανιστικη Σκεψη (με εργαστηρια παρακαλω), Θεωρια Πρακτικης Σκεψης, Ρηχη Σκεψη, Προχωρημενη Ρηχη Σκεψη (πηγε να με κοψει ο Μπαλτσέας γιατι δεν ημουν αρκετα ρηχος λεει, ουστ!). Και μετα τοσα και τοσα μαθηματα στη διαγνωστικη και στην επικοινωνια γιατρου ασθενη. Εμ πως, τα Ελληνικα Πανεπιστημια διακρινονται για τις ρηξικελευθες ερευνητικες τομες σε αυτους τους κλαδους! Εγω φταιω που καθομαι και σε ακουω αντι να σου πω ενα “περαστε παλι αυριο”. Αν θες να κανεις του κεφαλιου σου κυρα μου να πας στον υδραυλικο σου (στον πλακά σου, στον μηχανικο αυτοκινητων, στον ζαχαροπλαστη σου) να του πεις να στα φτιαξει οπως εσυ θελεις, να του λες τα προβληματα σου και τις προτεραιοτητες σου και μαζι να βρητε μια λυση που να σε ικανοποιει και να σε συμφερει. Εδω εμεις ειμαστε γιατροι. Και οι γιατροι απλα ΞΕΡΟΥΝ! Πριν απο σας για σας…
Παρακαλώ. Να ειστε καλα.
Θα συμφωνήσω με τον/την AC! Όλοι μας ξέρουμε πώς καταλήγει ο κακόμοιρος ο Leonard αν καταναλώσει γάλα κτλ! Έχουμε τόσα επεισόδια απόδειξη για τον ‘γιατρό’!
Θανάση δε με φτάνει το πόδι μου, θα πονάει και η κοιλιά μου από τα γέλια!
Γενικώς θα συμφωνήσω με το ότι το ανησυχητικό είναι το πως αντιμετώπισε κάτι που δεν ήξερε. Φυσικά και δε θέλω να ξαναπάω σε αυτό τον γιατρό, αλλά μετά πάμε στο άλλο πακέτο: αν δεν πας εκεί, στο γιατρό που σου έχει δωρεάν το ταμείο σου, που θα πας; έξω και θα πληρώσεις; Δεν είναι βλακεία που θα χρειαστεί να δώσεις το 50ευρω (τουλάχιστον) ενώ πληρώνεις το ταμείο σου ένα καρο λεφτά;;; (άλλο θέμα αυτό…)
Sunny και AC με τέτοια μυαλά σιγά μη βλέπει και Big Bang ο καλός γιατρός! Πάντως να σας πω πως τα συμπτώματα του Leonard είναι μεν αυτά που θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση (και είναι καλά για την τηλεθέαση) αλλά τα χειρότερα είναι αυτά που δε φαίνονται (ή… ακούγονται 😛 ) . Είναι το πρήξιμο, ο πόνος, το αίσθημα της ναυτίας…
Άσχετο αλλά μου έστειλαν χτες από τη Γερμανία (όπου προφανώς ξέρουν τι σημαίνει…) χαπάκια με ένζυμο λακτάσης. Τα παίρνεις και μπορείς να φας γαλακτοκομικά μετά. Δε τα έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά θα τα δοκιμάσω σήμερα και αν δουλεύουν θα τα έχω για… έκτακτες ανάγκες!