Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα

Έχει σχεδόν καθιερωθεί πλέον, τα Σάββατα το πρωί να κάνουμε βόλτα στην πλατεία. Ο Γιώργος έχει μαθηματικά κι έτσι πάμε όλοι μαζί, τον αφήνουμε εκεί και μετά κάνουμε βόλτες να περάσει αυτή η μια ώρα. Κάποιες φορές συνεχίζουμε για λίγο τη βόλτα μας και με τον Γιώργο και μετά πάμε όλοι μαζί στην πεθερά μου που μας έχει φαγητό. Τα ευχαριστιέμαι ιδιαίτερα αυτά τα Σαββατιάτικα πρωινά και τη βόλτα μας στην πόλη, μέσα στον κόσμο και τα μαγαζιά.

Σήμερα το μεσημέρι είχε στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας ένα ανταλλακτικό παζάρι. Πήγαινες ό,τι πράγματα δεν ήθελες πλέον και έπαιρνες ό,τι σου άρεσε. Και μια που ήταν και ακριβώς την ώρα που θα ήμασταν εκεί, το βρήκα ως τέλεια ευκαιρία να δώσω κάποια πράγματα που καιρό τώρα σκεφτόμουν να πάω να αφήσω κάπου.

Στην πλατεία έχει στηθεί όπως πάντα το Καρουζέλ και διάφορα σπιτάκια που φιλοξενούν οργανώσεις και γίνονται γενικώς εκδηλώσεις. Και όπως είναι όλα στολισμένα, είναι πολύ ωραίο να περπατάς εκεί. Φτάσαμε λοιπόν στην πλατεία και το παζάρι, αφήσαμε τα πράγματά μας και ρίξαμε τη ματιά μας στα πράγματα που ήδη υπήρχαν. Μπορούσες να βρεις κυρίως ρούχα, αλλά έφερνε ο κόσμος αρκετά πράγματα, λίγα βιβλία, κάποια παιχνίδια, τσάντες, παπούτσια… Δυστυχώς όχι όλα σε καλή κατάσταση, αλλά τέλος πάντων. Δεν ξέρω αν αυτοί που πήραν πράγματα ήταν άνθρωποι που τα είχαν πραγματικά ανάγκη, αλλά θεωρώ πως δεν έχει και σημασία, γιατί το σκεπτικό είναι να αφήσεις αυτά που δεν χρειάζεσαι πια και αν βρεις κάτι χρήσιμο να το πάρεις.

Τα πράγματα που είχε φέρει ο κόσμος, απλωμένα κάτω για να τα βλέπουν ολοι

Σε μια γωνία του παζαριού ήταν και κάτι νεαροί που δείχνανε στα παιδιά (και όσους μεγάλους ήθελαν) να φτιάχνοιυν στολίδια για το δέντρο από εφημερίδες, αλλά και από άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, τενεκεδάκια, ρολά από χαρτί υγείας κλπ Μας αρέσει έτσι κι αλλιώς πολύ το οριγκαμι, οπότε κάτσαμε να μάθουμε πως φτιάχνεται το στολίδι αυτό! Κυρίως η Ιωάννα το έφτιαξε και μετά το κρέμασε στο “δέντρο” που είχαν στήσει στην εξέδρα.

Είναι λίγο πολύπλοκο, αλλά βγαίνει πανέμορφο!

Η Ιωάννα κρεμάει το στολιδάκι της μαζί με τα υπόλοιπα

Μετά μας έπιασε μπόρα και ήταν έτσι κι αλλιώς ώρα να πάμε προς την πεθερά μου, οπότε φύγαμε.

Μετά το φαγητό τα πιτσιρίκια έμειναν εκεί κι εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για μια μικρή βολτίτσα μόνοι μας, με ησυχία. Αγοράσαμε προφιτερόλ από το dolce (που είναι ίσως το καλύτερο ζαχαροπλαστείο στην Καλαμάτα) και το φάγαμε σε ένα παγκάκι στην παραλία, κοιτώντας τη φουσκωμένη θάλασσα, τα ιστιοπλοϊκά που είχαν μάθημα εκείνη την ώρα και το βουνό που ήταν μισοκρυμμένο από τα σύννεφα. Τέλεια…

Προφιτερόλ στην παραλία…