Την εβδομάδα αυτή τα παιδιά δεν είχαν φυσικά σχολείο και ο Κωνσταντίνος δε δούλευε. Πάντα περνάμε τη μια από τις δυο γιορτές στην Αθήνα, ώστε να είναι ευχαριστημένοι και οι δυο παππούδες. Έτσι μπορεί εγώ να έπρεπε να δουλεύω κιόλας, αλλά ανεβήκαμε και κάναμε και ένα σωρό πράμγματα!
Το κυριότερο είναι πως είδαμε αρκετούς φίλους. Όχι όλους και όχι όσους θα θέλαμε, αλλά οκ, είμαστε ευχαρισημένοι. Και είδαμε και την ανηψιά (φυσικά και την αδερφή μου, αλλά τώρα παίρνω το αίμα μου πίσω, που από τη στιγμή που γεννήθηκαν τα παιδιά, πάψαμε να είμαστε εμείς οι σημαντικοί!)
Ο Γιώργος έκανε μια μέρα πυρετό και μείναμε κλεισμένοι στο σπίτι. Φοβηθήκαμε πως θα περάσουμε έτσι τις μέρες μας στην Αθήνα, αλλά εντέλει του κράτησε ούτε μια μέρα και μετά ήταν περδίκι!
Ανεβήκαμε στην Ακρόποολη.Το 2009 είχαμε επισκεφθεί το καινούριο μουσείο και το 2005 είχαμε ανέβει ξανά πάνω στην Ακρόπολη. Αλλά φυσικά η Ιωάννα ήταν πολύ μικρούλα τότε για να θυμάτε κάτι και ο Γιώργος θυμόταν λίγα πράγματα. Έτσι το ευχαριστήθηκαν πάρα πολύ που ξαναπήγαμε. Κάνμε τη βόλτα μας, είδαμε τα αρχαία, ήταν και μια ευκαιρία να δουν τα κορίτσια (ήμασταν με συμμαθήτρια της Ιωάννας μαζί) αυτά που διδάσκονται φέτος στην Ιστορία. Μόνο που πάνω φύσαγε κάμποσο και έκανε αρκετό κρύο και ο Γιώργος είχε την προηγούμενη μέρα πυρετό, οπότε φύγαμε κάπως πιο γρηγορα.
Πήγαμε σινεμά (Γάτος σπιρουνάτος είναι αυτός…) και πήγαμε επίσης και στην παράσταση του Πέτρου και του Λύκου, σε αφήγηση Διονύση Σαββόπουλου. Το έργο αυτό τα παιδιά το ήξεραν πολύ καλά, μια που έχουμε ένα καταπληκτικό cd με την παράσταση, σε αφήγηση Δημήτρη Χορν. Ωραίος ο Σαββόπουλος, παραστατικός και υπερκινητικός όπως πάντα, αλλά παρ’ ολ’ αυτά δεν συγκρίνεται… Θα ήταν και δύσκολο πιστεύω. Όμως ο Πέτρος και ο Λυκος είναι το ιδανικό έργο για να γνωρίσουν τα παιδιά την κλασική μουσική και να μάθουν τα όργανα και πιστεύω πως αξίζει. Και δώσαμε λίγη παραπάνω προσοχή στη γάτα που την κάνει το κλαρινέτο! Επόμενος στόχος να την παίξει ο Γιώργος!
Ο Πέτρος και ο Λύκος όμως είναι σχετικά μικρό έργο. 40-45 λεπτά, κάπου εκεί. Όταν τελείωσε μας είχε φανεί πράγματι λίγο. Με έκπληξη ακούσαμε όμως τον Σαββόπουλο να λέει “διάλειμμα”. Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Μαζέψανε και την ορχήστρα… Το δεύτερο μέρος λοιπόν της παράστασης μετατράπηκε σε συναυλία του Σαββόπουλου. Να πω την αλήθεια στην αρχή με ξένισε λιγάκι, γιατί θεώρησα πως το κοινό είναι λίγο ακατάλληλο, λίγο άκαιρο. Όμως όλοι οι γονείς το ευχαριστήθηκαν και σιγά σιγά, με τους θεατρινισμούς και τις διηγήσεις του Σαββόπουλου, παρασυρμένα όμως και από τα όμορφα σκηνικά και τον ενθουσιασμο των μεγάλων, τα πιτσιρίκια ξεσηκώθηκαν. Και κατέληξαν να το διασκεδάσουν περισσότερο από ό,τι τον Πέτρο και τον Λύκο. Στο τέλος ήταν όλα πάνω στη σκηνή, μαζί με τον Σαββόπουλο. Και είδα κάμποσα να τραγουδάνε και μαζί του…